حمله هولوکاستی به ظریف
تندروهای غربی در پی برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست تبلیغات ایرانهراسانه و اتهام «یهودستیزی» را از سر گرفتهاند، غربیهایی که اگر کاریکاتوری مستقیما به توهین به پیامبر اسلام بپردازد آن را نماد آزادی بیان میدانند نه اسلامستیزی.
عصرخبر به نقل از خبرگزاری تسنیم: روزنامه دست راستی واشنگتنپست آمریکا در سرمقاله امروز (سهشنبه) خود برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست را دستمایه حملات جدیدی علیه ایران و وزیر امور خارجه کشورمان ساخت.
سرمقاله شورای سردبیری واشنگتنتایمز، اظهارات محمد جواد ظریف درباره جیسون رضائیان، گزارشگر واشنگتنتایمز که به اتهام جاسوسی در ایران دستگیر شده بود و همچنین برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست را بهانهای برای حمله به وی قرار میدهد.
مقاله مدعی است تعامل دیپلماتیک دولت اوباما با ایران درباره مسأله هستهای بر اساس این ایده جریان داشت که انشقاقی در ایران بین دو گروه «تندرو» که در شکلدهی به «تروریسم و تجاوزطلبی منطقهای» نقش دارد، و نیز گروه موسوم به «میانهروها» که خواهان مذاکره با غرب است، وجود دارد. «تجسم گروه دوم محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه، مسلط به زبان انگلیسی، مورد علاقه بسیاری از روزنامهنگاران غربی و حتی جان کری، وزیر خارجه آمریکا، است.»
توضیحات مکرر وزیر امور خارجه در رسانهها و محافل خارجی درباره وضعیت جیسون رضائیان و رسیدگی به پرونده وی در قوه قضائیه که کاملا مستقل از قوه اجرایی دولت عمل میکند، چنین توصیف میشود: «آقای ظریف حمایتی عمومی از این ادعای واهی و کاذب درباره گناهکار بودن آقای رضائیان به جاسوسی، عرضه کرده است.»
مقاله در ادامه برگزاری دومین نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست که عمدتا بر چرایی بهانه گشتن هولوکاست برای اشغال فلسطین متمرکز بوده و اساسا اقدامی ضدصهیونیستی محسوب میشود را به مانند روال همیشگی در برخورد با هر کسی که کوچکترین نقدی بر صهیونیسم وارد میسازد، به مثابه «یهودیستیزی» معرفی میکند.
در این روزنامه از محمد جواد ظریف انتقاد شده است که چرا برگزاری این نمایشگاه را مقولهای خوانده که دولت در آن دخالتی نداشته است: «پاسخ آقای ظریف به رابین رایت از روزنامه نیویورکر نوعی انکار بود: وی مدعی شد که دولت روحانی هیچ ارتباطی با این نمایشگاه ندارد.»
نویسندگان در حالی برگزاری این نمایشگاه را بهانه حمله به ظریف و «یهودیستیزی» قرار میدهند که کاریکاتورهای موهن و توهینآمیزی که مستقیمان پیامبر گرامی اسلام را هدف قرار میدادند از دیدشان جلوهای از آزادی بیان بوده و نه «اسلامهراسی»، بنابراین هیچگاه چنین واکنشی در قبال آن انجام ندادند.
این موارد چنان در فضای غربی عاری از هر گونه شک و شبههای است که در ادامه هیچگاه زحمتی برای توجیه برچسب زنی به هر آنکه در نقد هولوکاست یا صهیونیسم فعالیت میکند – چه رسد به انکار یا دشمنی با این پدیدهها – نکشیده و تنها سعی بر این میشود که به نوعی رابطه دولت ایران با برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست ثابت شود.
«سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تأیید کرده که از نمایشگاه و سایر برنامههایی که مردم را درباره هولوکاست مطلع میسازند، حمایت میکند. یک مقام فستیوال نیز تأیید کرد که با وزارت همکاری دارد.»