انتقاد شدید بهروز افخمی به سایت هایی که دستمزد او را منتشر کرده بودند!!

 
 برنامه هفت جمعه شب مصادف بود با شب افتتاحیه المپیک ریو. در این شب، برنامه بهروز افخمی به طور مشخص سعی کرد زوایای متفاوتی را از سینمای ورزشی برای مخاطبانش باز کند.همچنین بهروز افخمی در ابتدای برنامه‌اش سرمقاله‌اش را به حمله به سایت‌های به قول خودش زرد اختصاص داد.
 
بهروز افخمی در ابتدای برنامه به سایت‌هایی پرداخت که علیه او مطالبی نوشته بودند. بهروز افخمی روی آنتن زنده برنامه هفت گفت:«حدود دو هفته پیش برخی سایت‌های سینمایی زرد متمایل به قهوه ای تصمیم گرفتند برنامه سینمایی هفت را بایکوت کنند و اعلام کردند دیگر چیزی در رد یا تائید این برنامه نخواهند گفت.
اما همان سایت ها چند روز پیش تصمیم گرفتند در قالب فیش گیت ما را هم دخیل در فیش های نجومی برخی افراد کنند که به تعبیر معاون رئیس جمهور “جزء ذخایر انقلاب اند” و در این اسناد به دروغ ارقامی را به عنوان رقم دریافتی برنامه هفت و حقوق من در این برنامه نسبت دادند که یک بیستم این ارقام را ما دریافت می کنیم.
 
اما وقتی توضیح و تکذیبیه ما درخصوص این دروغ منتشر شد، این رسانه های مدعی آزادی بیان و به اصطلاح اصلاح طلب، لیبرال یا هرچه، قرار گذاشته اند توضیح و تکذیب ما را منتشر نکنند. کار این جماعت با دروغ پیش می رود و به این فکر نمی کنند بعد از مدتی مخاطبان عاقل خود را از دست می دهند و به مرور تعداد کسانی که به این سایت ها مراجعه می کنند کم و کمتر می شود. به هرحال همچنان این شایعات درباره من، احسان علیخانی یا عادل فردوسی پورادامه دارد.
 ما نیز از این پس خیال نداریم که از آنها صحبت کنیم. اگر آنها تمام تلاششان این است که توجه ما را به خود جلب کنند حتی به قیمت حرف های دروغ زدن اما ما آنها را بایکوت خواهیم کرد! و این آخرین باری است که از آنها حرف زدیم.»
 
 
فیلمی که قهرمان داشته باشد، تضمین شده است
 
محسن محسنی نسب، کارگردان فیلم های سینمای «یاس های وحشی» و «شیرهای جوان» در برنامه هفتت درباره علت ساخته نشدن فیلم های ورزشی در ایران گفت:« در زمان ساخت فیلم «یاس های وحشی» در دهه هفتاد به عمد سعی شد فیلم های اکشن و قهرمان از سینمای ایران حذف شود.
 چه اینهایی که امروز بر سر کاراند که سینمایی نیستند و از مشاغل دیگری به اینجا آمده اند و چه دیگران اساسا شناختی از سینما و فیلم های ورزشی ندارند.»
 
محسنی نسب ادامه داد:« تنها سینمایی که در دنیا قهرمان ندارد، سینمای ما است. در اینجا آرام آرام معنای قهرمان را تغییر دادند و از یک قله اخلاقی و فداکاری به یک برنده تقلیل پیدا کرد.»
 چپ ها در دنیا پس از شکست در عرصه سیاسی و قدرتها به سراغ فرهنگ و سینما رفتند و سعی کردند تا روشنفکران چپ را در کشورهای مختلف شناسایی کنند و در جشنواره های درجه دو و سه جایزه دادند تا الگو شوند. شعار آنها این بود که “ما فیلم واقعی می سازیم”. این شعار زیبا نشان می داد.»
 
کارگردان «یاس‌های وحشی» در ادامه توضیح داد« شعار دیگر آنها این بود که “ما نمی خواهیم پیام دهیم”. اگر سینما زبان نیست و هنر منتقل کننده خوبی ها نیست، پس چیست؟ تعریف من از هنر این است که هنر بیان متعالی اندیشه های عالی انسانی است. در این تعریف قهرمان همواره قرار نیست برنده باشد. گاهی نشان قهرمانی در باخت است. نظیر حضرت عباس (ع). من خیلی به این موضوع اعتقاد دارم. چرا او قهرمان است؟ چون آب را ننوشید. جوانمرد است. اساسا قهرمان است که ماندگار است. در همه فیلم های چاپلین قهرمان وجود دارد. فیلمی که قهرمان داشته باشد، تضمین شده است.
 برای رهایی سینمای ایران از این بحران نیاز است فضائل اخلاقی که انقلاب ما مدعی است در قهرمانان سینما بروز پیدا کند.
 
 
نصیحت افخمی به فیلمسازان جوان: به «درام ورزشی» روی آورید
 
افخمی در بخشی از برنامه اش توصیه ای هم به جوانان فیلمساز کرد.او گفت:« دوران سینمای انتقاد اجتماعی یا به قول برخی سیاه نما به نظر می رسد در حال اتمام است. در تمام دنیا هم تعداد کمی از فیلم های درام اجتماعی به سطح بالای فروش می رسند.
فیلمسازان جوان اگر نصیحت من را گوش می کنند هنوز یکی از انواع درام هایی که پرفروش می شود، درام های ورزشی است که احتمالا ساختنش هم از ساخت فیلم های پررغیب درام انتقاد اجتماعی آسان تر است.»
 
 
بازی ایران و استرالیا هنوز جای کار دارد
 
مزدک میرزایی در بخشی که مهمان هفت جمعه شب بود از آسیب‌شناسی فیل‌های ورزشی گفت:«متاسفانه فیلم های ورزشی کمی در سینمای ایران ساخته شده در صورتی که زندگی ورزشکارها پر از داستان ها و سوژه های جذاب در این باره است. بسیاری از مردم ما از بازی تاریخی ایران- استرالیا خاطره دارند و حتی اگر از آنها بپرسید می دانند کجا دیده اند و چه حالی داشتند. این خود سوژه مستند ورزشی جذابی است.»
 
گزارشگر فوتبا‌ل‌های تلویزیون در ادامه از مشکلات اینگونه فیلم‌ها گفت:« یکی از مشکلات فاصله بین ورزش و سینما این است که اغلب بازیگران ما نمی توانند جای یک ورزشکار به خوبی بازی کنند و از طرفی ورزشکاران ما هم ترجیح می دهند از آن پرستژ و قالب خود بیرون نیایند. هرچند در این سال‌ها برخی بازیگران ما به سینما ورود کردند و موفق هم بودند؛ نظیر پژمان جمشیدی.
 
 من از زبان برخی بازیکنان ژاپن شنیدم که علت ورودشان به فوتبال و جذب آنها به این ورزش کارتون «فوتبالیست ها» بود که از کودکی آنها را به این ورزش ترغیب کرد. می توان با ساخت کارتون و فیلم به رشد ورزش هم کمک کرد.»