متن سخنرانی امام راحل در خصوص حقوق بشر

عصر خبر: رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران،17 آبان 1357 مصادف با  ذی الحجه 1398 از پاریس در بین دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج پیامی را مبنی بر حقوق بشر صادر کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آستان،امام خمینی(س) در این تاریخ در خصوص سیاست فروش نفت و وضعیت عمومی ایران مطالب مهمی را بیان کرد که در زیر آمده است:
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
حکومت نظامی به نام دموکراسی!
در یکی از روزنامه‌ها بود که به مجردی که … در ایران‌روی کار آورد، امریکا پشتیبانی خواهد کرد. وقتی این امر مخالف با طرفداری امریکا از حقوق بشر بود، سخنگوی کاخ سفید برای تراشیدن عذر گفت که این طرفداری و آوردن حکومت نظامی برای این است که می‌خواهند دموکراسی در ایران ایجاد کنند! و چون مقدمه این دموکراسی نصبِ یک حکومتِ نظامی … در کار باشد و مردم را سر جای خودشان بنشانند، نظم برقرار کنند، از این جهت است که حکومت نظامی آمده است! و علاوه، این موقت است و بعد از تحقق نظم، این حکومت تبدیل می‌شود به یک حکومت خوب و …این قضیه اعلامیه حقوق بشر و این حرفها، این برای این است که دولتهای ضعیف را اینها با موجّه کردن کار خودشان ببلعند. 
گمان نشود که اعلامیه حقوق بشر یک واقعیتی دارد و این حقوق بشر را این قدرتهای بزرگ اصلاً احترام برایش قائل هستند! ما از اعمالشان این معنا را می‌توانیم بفهمیم که آیا اینهایی که اعلامیه حقوق بشر را امضا کردند و طرفداری کردند، اینها خودشان تا چه اندازه عمل کردند به این حقوق بشر؟ شما در ایران که هستید و ما در ایران که هستیم می‌بینیم که اعلامیه حقوق بشر را امریکا، انگلستان، روسیه – اینها – امضا کردند، ایران هم امضا کرده؛ تا چه حد در ایران اینهایی که‌ اعلام کردند حقوق بشر را و اعلامیه دادند برای حقوق بشر، تا چه حد ایران را در این حقوق اولیه بشر مراعات کردند؟ آزادی بیان، آزادی انتخابات، آزادی مطبوعات، آزادی رادیو – تلویزیون، تبلیغات، این از حقوق بشر و از ابتدایی ترین حقوق بشر است. امریکا نمی‌داند که ما نه یک تبلیغات آزاد داریم نه یک مطبوعات آزاد داریم؟! الآن تمام مطبوعات ایران تعطیل است از باب اینکه دوباره حکومت نظامی آمد و همه را سانسور کرد و عده زیادی را گرفت، عده زیادی از اشخاص مختلف؛ تا حالا ششصد نفر می‌گویند از سرشناسها را گرفته‌اند.
امریکا نمی‌داند که در ایران، مطبوعات ایران هیچ وقت آزاد نبوده؟ آزاد به معنای حقیقی؟ این چند روزی که یک آزادی جزئی صوری دادند، در هیچ یک از مطبوعات ایران حق اینکه یک کلمه راجع به خود شاه – که سرکرده دزدهاست – یک کلمه بنویسند، هیچ همچو چیزی نبود؛ در همه مطبوعات ایران. شما این روزنامه اطلاعات، این روزنامه کیهان، روزنامه‌های دیگر، در هیچ یک از مطبوعات ایران شما نمی‌بینید که یک کلمه راجع به شاه نوشته شده باشد. هر چه هست هی دولت و – عرض می‌کنم که – مأمورین؛ و همه تقصیرها را گردن مأمورها می‌گذارند و گردن دولتها می‌گذارند و گردن – مثلاً – نظامیها می‌گذارند اینها؛ حال اینکه آن جانی اصیل عبارت از شخص شاه است.
ادعای حقوق بشر کارتر و طرفداری او از دولت نظامی
اگر مطبوعات آزاد باشد باید بگویند به اینکه چه کسی این جنایتها را دارد می‌کند؛ و با امرِ کی این جنایتها دارد واقع می‌شود. الآن بیش از پانزده سال است که دائماً مشغول این جنایات هستند؛ و ما در مدتِ، در طولِ مدت مشروطه – الّا خیلی نادر – یک انتخابات ملی نداشتیم. در زمان حکومت رضاشاه و این شاه هیچ وقت حکومت آزاد و یک مجلس آزاد ما نداشتیم؛ همه‌اش مجالسی بوده است که با سرنیزه درست شده. مردم از حقوق اولیه شان این است که راجع به وکالتی که می‌خواهند در مجلس اشخاص را بفرستند، آزاد باشند که یک کسی را در مجلس بفرستند که سرنوشت یک مملکتی را می‌خواهند اینها تعیین کنند، می‌خواهند تمام امور مملکت تحت نظر اینها اداره بشود. 
اگر یک مجلسی صحیح باشد، یک ملت مرتب و صحیح خواهد شد؛ اگر یک مجلس قلابی باشد، یک مملکت را به باد خواهد داد؛ چنانکه دادند. امریکا این مطلب را نمی‌داند؟ شوروی این مطلب را نمی‌داند؟ انگلستان این مطلب را نمی‌داند که در ایران نه وکالتش، نه – عرض می‌کنم که – مطبوعاتش، نه هیچ چیزی آزاد نیست و همه تحت سانسور و کنترلِ – عرض می‌کنم که – سرنیزه. با سرنیزه درست می‌شود؟ مجلسها همه با سرنیزه درست می‌شود و به زور خود شاه درست می‌شود، اینها را اطلاع ندارد امریکا؟! یا اطلاع دارند، می‌دانند چه می‌گذرد الآن در ایران. اینها خوب، در ایران سفیر دارند، اطلاعات دارند، مأمورین دارند، در قبضه آنهاست مملکت. می‌دانند چه دارد می‌گذرد؛ می‌داند که ملت ما چه می‌خواهد لکن نمی‌دانند که اگر چنانچه ملت غلبه پیدا بکند، این تعدیات اینها، این تجاوزهایی که اینها بر حقوق این ملت کردند، ممکن است قطع بشود.
 اینکه داد از حقوق بشر یکوقتی می‌زنند، و حالا هم وقتی که طرفداری از حکومت نظامی و دولت نظامی می‌کنند و می‌بینند که این خلاف آن پشتیبانی از حقوق بشر است، حکومت نظامی همه آزادیها را از ملت سلب می‌کند و مع ذلک ایشان و دولت امریکا او را تأیید و پشتیبانی کرده، حالا عذر می‌خواهند به اینکه نه، ملت ایران نمی‌گذارد که این شاه آزادی بدهد! این بیچاره دارد زحمت می‌کشد که مردم را آزاد کند، دارد زحمت می‌کشد که مملکت را آباد کند، و این ملت است که نمی‌خواهند آزاد باشند و نمی‌خواهند مملکتشان آباد باشد، اینها رشد ندارند، اینها یک دسته وحشی هستند! اینها رشد ندارند که ادراک این معنی را بکنند که آزادی خوب است! چون آزادی می‌خواهد بدهد این بی‌نظمیها پیش آمده و ما می‌خواهیم که- و ما که پشتیبانی می‌کنیم برای این است که یک نظمی در ایران پیدا بشود که شاه با دلِ راحت، آزادی‌ای که می‌خواهد مرحمت بفرماید، مرحمت بفرماید؛ نمی‌گذارند مردم! کارتر نمی‌فهمد چه می‌گوید، سخنگوی کاخ سفید نمی‌فهمد این حرفها را می‌زند، بی اطلاع از مسائل است و اینطور حرف می‌زند یا ازروی اطلاع و بینش و التفات است که دارد این حرف را می‌زند؟! اعلامیه حقوق بشر یک آلتی است برای چاپیدن مردم با وجه موجّه که یک چیزی درست بکنند. اینها همه‌صورت سازی است.
اعلامیه حقوق بشر هم مثل اعطای آزادی شاه است به مردم! فضای باز سیاسی و آزاد است! مسئله حرف است. اصلاً در دنیا این حرفها از اشخاصی است که یک مبادی ندارد اعتقاداتشان، بی مبدأ است؛ یعنی جز مبدأ مادی فکری ندارد تمام این حرفها، همه‌اش بی‌ربط است.
منبع:صحیفه امام جلد 4ص399