به چه حقی نشان های دولتی را بین دوستان تقسیم کردید؟
عصر ایران: می گویند ناصرالدین شاه قاجار هنگامی که از استحمام فراغت می یافت و جامه تازه می پوشید و “صحت آب گرم “می شنید تمام قد در برابر آیینه می ایستاد و سبیل خود را تاب می داد و می گفت: خودمان از خودمان خوش مان آمد!
در مثل مناقشه نیست اما چه می توان کرد که وقتی خبر اعطای نشان به 11 مقام فعلی و سابق دولت – درست دو روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری – منتشرشد این حکایت در ذهن ها تداعی شد.
ماجرا از این قرار است که آقای احمدی نژاد روز 22 خرداد 1392 و هنگامی که همه مردم و مقامات دیگر دلمشغول انتخابات ریاست جمهوری بودند و یک کاندیدا در اهواز و دیگری در مشهد سخنرانی می کردو همه در تکاپوی این رخداد سرنوشت ساز بودند به 11 تن از همکاران خود-و البته یک کارآفرین پیشکسوت – نشان های مختلف دولتی اعطا کرد. این در حالی است که 48 ساعت بعد مردم ایران به نامزد منتقد وضع موجود رای دادند و در انتخابات شوراها نیز هیچ یک از دولتی ها را برنگزیدند.
به فهرست دولتمردان دریافت کننده نشان نگاه کنید:
محمدرضا رحيمي معاون اول رئيس جمهور نشان خدمت
علي نيکزاد وزير راه و شهرسازي نشان سازندگي
علي اکبر صالحي وزير امور خارجه نشان خدمت
حميدرضا حاجي بابايي وزير آموزش و پرورش نشان تعليم و تربيت
رستم قاسمي وزير نفت نشان خدمت
مهدي غضنفري وزير صنعت، معدن و تجارت نشان خدمت
سيدشمس الدين حسيني وزير امور اقتصاد و دارايي نشان خدمت
نسرين سلطان خواه معاون علمي و فن آوري رئيس جمهور نشان خدمت و مديريت
بهروز مرادي معاون برنامه ريزي و نظارت راهبردي رئيس جمهور نشان لياقت و مديريت
علي اکبر محرابيان دستيار ويژه رئيس جمهور نشان سازندگي
محمدرضا فرزين رئيس هيأت عامل صندوق توسعه ملي نشان خدمت
به این بهانه چند نکته را می توان یادآورشد:
– خوب است اعلام شود نشان های خدمت ، سازندگی ، تعلیم و تربیت و مدیریت دقیقا برپایه کدام خدمات اعطا شده است؟ آقایان دولتی که در یک روز به خط شدند و احمدی نژاد به هر کدامشان یک مدال داد ، واقعاً چه شاهکاری کرده اند که شایسته این نشان های دولتی باشند و مادام العمر از مزایایش بهره مند شوند؟ مثلا بد نیست است بدانیم آقای صالحی ، آقای رحیمی ، آقای فرزین یا آقای محرابیان – وزیر سابق صنایع – و دستیار ویژه رییس جمهور به موجب کدام کار ویژه شایسته دریافت نشان تشخیص داده شدند و تشخیص دهندگان چه کسانی بودند؟
نشان دولتی ، قاعدتاً به کسانی داده می شود که عمری را در یکی از حوزه های نشان (مانندتعلیم و تربیت) سپری کرده و منشا خدمات ارزشمندی بوده باشند یا کاری سترگ و بزرگ و ملی انجام داده باشند که تحولی در زندگی مردم ایجاد کند. آیا این آقایان دولتی که همه شان از نزدیکان شخص احمدی نژاد هستند، چنین خدمات تاریخی و بی نظیری انجام داده اند؟!
اشتباه نشود. به اصل نشان دادن اعتراضی نیست . مشکل بر سر فهرست است. کما این که درباره یک نفر – محسن خلیلی عراقی – کارآفرین پیشکسوت اعتراض نمی شود. چون وجدان عمومی از این کار متقاعد می شود. اما آیا این اقناع را درباره 11 نفر دیگر نیز می توان تسری داد؟
در آیین نامه اعطای نشان ها ، شرایط اعطای هر نشان ، دقیقاً مشخص شده است. آیا همین 11 یار احمدی نژاد مصداق آن آیین نامه و شرایط هستند؟!
– اگر احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور تصمیم می گرفت به هر کدام از این افراد ، 100 سکه بدهد ، شاید حرجی نبود و می توانستیم بگوییم رئیس جمهور خواسته با استفاده از اختیارات خود به مجموعه اش پاداش مادی بدهد ، اما نشان دولتی ، علاوه بر این که آن 100 سکه را به همراه دارد ، یک مقوله معنوی نیز هست و اعطایش نیز کاملاً ضابطه مند باید باشد.ضمن این که دادن نشان های دولتی به افرادی که شایستگی اش را ندارند ، لوث کردن اصل موضوع است.
– اگر درباره نشان های حوزه های غیر اقتصادی امکان اندازه گیری دقیق وجود ندارد عرصه اقتصاد کاملا قابل امتیاز دهی است. از این رو ، باید پرسید در شرایطی که مردم ایران ، آثار سوء وضعیت اقتصادی را با تمام وجود حس می کنند و در شرایطی که بخش عمده ای از کارخانه ها و واحدهای صنعتی تعطیل شده یا با ظرفیت پایین کار می کنند ، چگونه می توان نشان های وزرای اقتصادی و صنعتی و تجاری را توجیه کرد؟
یا چگونه می توان نشان لیاقت و مدیریت را به معاون برنامه ریزی رئیس جمهور داد که تا کنون حتی یک بار هم لایحه بودجه را در موعد قانونی آماده نکرد؟
اگر دولتی هایی که نشان افتخار گرفتند ، واقعاً شایسته این نشان ها بوده اند و برای کشور و ملت شاهکار کرده اند،پس چرا اوضاع کشور به اینجا رسیده و مردم به گفتمان دولت و کاندیداهایش در شورای شهر رأی ندادند؟!
– اگر واقعا این 11 صاحب منصب دولتی شایسته دریافت نشان هستند چرا این کار بی سر وصدا و دو روز قبل از انتخابات انجام شد که اذهان و افکار عمومی معطوف به نقطه ای دیگر بود؟
– امیدواریم قرار دادن نام محسن خلیلی عراقی در این فهرست به قصد گمراه سازی یا موجه جلوه دادن اعطای نشان به دیگران نبوده باشد.اگر چنین باشد این اقدام را نیز می توان مانند همراه آوردن عزت الله انتظامی در روز ثبت نام کاندیدای مورد نظر دولت دانست:استفاده از یک چهره موجه و محترم برای مقصدی سیاسی. با این حال کارآفرین نمونه شایسته دریافت نشان است ولو با نیت دیگری این کار انجام شده باشند.
– دست آخر این که دریافت کنندگان نشان به تبصره پایانی آیین نامه اعطای توجه داشته باشند که استرداد نشان ها را امکان پذیر می داند و هیچ استبعادی ندارد که در دولت بعد نشان ها را پس بگیرند. امام علی (ع) هشدار داده بود آنچه را که از بیت المال نزد شما باشد می ستانم ولو در کابین زنان تان باشد.
اگر دریافت کنندگان نشان ، شایسته بوده اند گوارای وجودشان و اگر نبوده اند -که دست کم برخی چنین اند- از دولت بعدی انتظار می رود بدون تعارف و رودربایستی ،مدال ها و آن 100 سکه طلا را که به همراهش اعطا می شود بازپس گیرد ؛ لذا به دریافت کنندگان دولتی مدال ها توصیه می شود فعلاً سکه ها را خرج نکنند!
