آیت الله رحمت اظهار کرد: در حکم «محاربه» میان فقها اختلاف نظر بسیار وجود دارد و بحثی طولانی است، اما آنچه که امام خمینی(ره) مطرح فرمودند عبارات معروفی است از جمله اینکه «محارب» اگر «قاتل» باشد، حکم او «اعدام» است و در صورتی که جرم ارعاب و ترساندن باشد، حکم آن «نفی بلد» یا «قطع دست و پای مخالف» است.

وی درباره برخی از احکام محاربه گفت: مراقبت می خواهد که بحث و احکام محاربه سیاسی نباشد. بحث های محاربه، جدای از بحث های سیاسی است.»

رحمت تصریح کرد: ضروری است که مراجع عظام نظر خود درباره احکام محاربه که این روزها اجرایی می شود را اعلام کنند. همچنین حوزه های علمیه باید این احکام را مورد بحث و بررسی قرار دهند.

وی تأکید کرد که قاضی پرونده هایی با حکم محاربه، اگر مجتهد باشد، باید نظر اجتهادی خود را در مورد این مساله مطرح کند.

وی معتقد است: امروز مساله اصلی این است که پرونده هایی که به عنوان محاربه ساخته می شود، چه پرونده هایی است و چگونه تشکیل و نوشته می شود و به دست قاضی می رسد؟ مجریان احکام محاربه چه کسانی هستند؟ و این حکم چگونه اجرا می شود؟ آیا قاضی در حکم دادن مستقل است؟ آیا مطالبی که از متهم اخذ شده در چه شرایطی است؟

رحمت در پایان گفت: به نظر من حکم جرم هایی مانند ترساندن مردم، بستن خیابان و زخمی کردن شخص مقابل اعدام نیست و من گمان نمی کنم هیچ مجتهدی حکم اعدام برای چنین متهمی صادر کند. حکم این مجرمان یا متهمان از «نفی بلد» یا «قطع دست و پای مخالف» است