یک چرخه یا حلقه شیک که خوب می‌چرخد! یک سر آن غرب و سر دیگر آن اصلاح‌طلبان یا همان «نمایندگان برنامه‌های غربی در ایران» است.

برنامه هم بسیار ساده است و چند مرحله کوتاه دارد:

۱-غرب امتیاز بیشتری می‌خواهد- بلکه درست‌تر آنکه همه امتیاز را می‌خواهد و امتیازی نمی‌دهد

۲-درست وقتی دولت ایران برای امضای توافق آماده می‌شود، دست نگه می‌دارد

۳-حقوق‌بگیران انگلیسی و امریکایی شروع به آشوب و فتنه می‌کنند و آشوب در ایران به راه می‌افتد

۴-اصلاح‌طلبان، سکوت یا حمایت ضمنی می‌کنند یا برخورد با آشوب را نفی می‌کنند

۵- غرب شروع به تحریم بیشتر و فشار بیشتر می‌کند

۶- اصلاح‌طلبان فشار بیشتر غرب را به‌معنی نابودی کشور تلقی می‌کنند و خواهان امتیازدهی به غرب در توافق و مسائل پادمانی و حقوقی و حتی نظامی می‌شوند

۷- اصلاح‌طلبان در ادامه شکست برجام را هم به‌رغم اطلاع از آمادگی ایران برای امضای آن به گردن ایران می‌اندازند و غرب را تبرئه می‌کنند

۸-همزمان اصلاح طلبان «دم» از مردم می‌زنند و به رئیس‌جمهور مردم می‌گویند «به‌نفع کشور از کار کناره بگیر» تا زمینه بازیابی جایگاه از دست رفته خود در اجتماع و بازگشت به قدرت را فراهم کنند

۹-غرب با پول‌پاشی و استخدام سلبریتی‌ها زمینه حمایت از اصلاح‌طلبان را در داخل فراهم می‌کند

۱۰- پیام «امتیاز بیشتر بدهید تا توافق کنیم» صادر می‌شود.

این کل چرخه تکراری غرب و نمایندگان آنان در ایران است که هیچ‌گاه قرار نیست به سرانجام برسد، حتی اگر ایران همه امتیازها را بدهد. غرب سیری‌ناپذیر است، چون ماتریالیسم و امپریالیسم و کاپیتالیسم، اشباع و سیری ندارد!