دو نکته اینجا قابل تأمل است:

اول اینکه برای دیپلماسی عمومی باید هزینه کرد. مگر جز این است که همین اصلاح‌طلبان همیشه فخر دیپلماسی و باز بودن باب گفتگو با کشورهای دیگر را می‌فروشند؟ مگر می‌شود سفر رفت یا مهمان خارجی دعوت کرد و هزینه‌ای نداشته باشد؟!در خلال همین نشست‌هاست که روابط سیاسی و اقتصادی توسعه می‌یابد، آشنایی با فرهنگ ایرانی اتفاق می‌افتد، می‌توان فرهنگ توریسم را گسترش داد، صدای مظلومیت و اقتدار ملت ایران را به گوش دیگرانی خارج از ایران رساند و…. روایت‌های حاضران در کنگره نشان می‌دهد این کنگره در رسیدن به چنین اهدافی موفق بوده است.دوم اینکه روز گذشته و همزمان با هیاهوی اصلاح‌طلبان بر سر هزینه برگزاری این کنگره، یک گفت‌وگوی کوتاه با استاندار کردستان منتشر شد که در خصوص برآورد میزان خسارات وارده از سوی آشوب‌طلبان به اموال عمومی و خصوصی گفته بود که «در مجموع کل خسارت‌هایی که در اموال دولتی و خصوصی استان صورت گرفته ۶۰ میلیارد تومان است.» این یعنی حدود سه برابر رقمی که آن رسانه اصلاح‌طلب برای کنگره زنان تأثیرگذار برآورد کرده بود. در حالی که ۶۰ میلیارد تومان فقط خسارات وارده آشوب در استان کردستان است و اگر استان تهران یا کل کشور در نظر گرفته شود، مبلغی بسیار بالا خواهد شد که قابلیت برگزاری ده‌ها کنگره را خواهد داشت!(البته دستگاه قضایی باید با تشکیل پرونده برای لیدرهای آشوب، آن‌ها را به پرداخت جریمه مالی محکوم کند تا هزینه این خسارات از جیب ملت ایران پرداخت نشود.).اما نکته این است که اصلاح‌طلبان چرا دلشان برای این بخش از بیت‌المال نمی‌سوزد؟ چرا از آشوب‌طلبان حمایت کردند و چرا آشوب و برهم زدن نظم و خدشه بر امنیت عمومی و ضرب و شتم و قتل و شکنجه مردم و نیروهای حافظ امنیت را محکوم نکردند؟ محسن رهامی، روحانی اصلاح‌طلب، آشوب و حتی قتل را هم توجیه کرد و گفت در شرایط اعتراضی مجاز است؛ اما کسی از اصلاح‌طلبان او را محکوم نکرد. حال می‌توان پذیرفت این جماعت دلشان برای بیت‌المال و وضعیت معیشتی مردم سوخته است؟ بماند که حامیان سرسخت دولت روحانی – با آن ضرباتی که آن دولت و آن رئیس‌جمهور به اقتصاد کشور و معیشت خانوار زد- از اساس نمی‌توانند مدعی دلسوزی برای اوضاع معیشتی مردم باشند