دکتر توکلی که زمانی، اقتصاددانی باسواد و سخنوری مسلط محسوب می‌شد، با حالتی عجیب و سر و دست لرزان و نفسی که با گفتن هر کلمه قطع می‌شد، چند دقیقه مصاحبه‌ای کرده که اگر متن آن زیرنویس نشده بود، اصلا قابل‌تشخیص و فهم نیست. کسانی که عادت داشتند ایشان را سرحال و با قوت در سخن ببینند، از انتشار چنین وضعیتی تعجب کردند و از اقدام رسانه انتشاردهنده در انتشار هم تأسف خوردند.

صرف‌نظر از این‌که شخصی همچون احمد توکلی که حتی نامزد انتخابات ریاست جمهوری هم بوده، فرزند، مشاور یا اطرافیانی دارد که حواسشان به اموری از این جنس باشد یا نه، از خود ایشان انتظار است که دریچه نگاه مخاطب به خود را تنظیم کرده و کنش رسانه‌ای خود را به رسانه‌های مکتوب محدود کنند تا تصویر رقت باری از او که زمانی از چهره‌های به نام کشور بوده در ذهن نقش نبندد.

این‌که بعضی اشخاص در سنین بالا و حتی در دهه‌های هشتم و نهم عمر خود هم از هوش و حواس خوب برخوردارند، نباید باعث شود که هر کس با هر سطح از توانایی جسمی، خود را به ورطه رسانه بیندازد که دریایی متلاطم و مواج است. از سوی دیگر، تشکیلاتی همچون دیده بان شفافیت و عدالت که احمد توکلی رئیس هیئت‌مدیره آن است، باید به‌عنوان مجموعه امین و نزدیک به ایشان، چنین فضاهایی را مدیریت کند.

درگذشته هم مواردی داشته‌ایم که برخی علما و چهره‌ها پس از کهولت سن، مورد سوءاستفاده بیت یا اطرافیان خود قرارگرفته‌اند. هر سیاست‌مداری باید به‌محض تشخیص رسیدن به وضعیت عدم تعادل یا حتی عدم تسلط بر وقایع، خود را از عالم سیاست بازنشسته کند. جالب است بدانیم که نخست‌وزیر چهل‌وچندساله نیوزیلند، دقیقا به دلیل این‌که دیگر خود را مناسب این جایگاه نمی‌داند، هفته پیش کناره‌گیری کرده است.