کدام تیترها باعث صعود جام جم بود؟

عصر خبر- اصغر حسینیان * –  تاریخ صعود و
موفقیت دوره نخستِ روزنامه جام جم که برخلاف برخی روزنامه ها، به «مطلب»
متکی بود و نه «آگهی»، به تیترها، سوژه دادن ها، جریان سردبیری و بستن
صفحات اول متفاوت این روزنامه بازمی گردد.

براساس این گزارش، تولید
متن، ارائه تیترهای حرفه ای و صفحات موضوعیِ مناسب برای مخاطبان یک روزنامه
فرهنگی- اجتماعی، در دوره نخست روزنامه جام جم به خاطر حضور نیروهای حرفه
ای، روندی صعودی به خود گرفت. بی تردید، تحریریه که تولید صفحات روزنامه
جام جم را بر عهده داشت، مانند هر روزنامه دیگری، نقشی محوری، در این روند
صعودی، بر جای گذاشت.

بدیهی است، مجید رضاییان که با حکم معاون
فرهنگی و مدیر تحریریه، رسماً مسوولیت سردبیری، تحریریه و صفحات اول این
روزنامه را بر عهده داشت، کوشید تا ضمن رشد فضای حرفه ای، تجربیاتِ راه
اندازی و سردبیری روزنامه های ایران و انتخاب را، در جام جم پیاده کند. 

جام
جم در دوره نخست صعود و رشد خویش-آن گونه که گاه، مطرح می شود- حسین قندی و
تیترهایش را با خود همراه نداشت. او از ابتدای انتشار انتخاب تا تعطیل این
روزنامه، یعنی 1382، در این روزنامه به عنوان معاون سردبیر حضور داشت و در
سال 83 به دعوت مجید رضاییان –نویسنده کتاب تیتر نویسی-  و با موافقت و
حمایت حسین انتظامی مدیر مسوول وقت، دبیر ضمایم جام جم شد و به عنوان معاون
تحریریه، در این حوزه فعالیت خود را آغاز کرد.
این در حالی است که
دوره نخست جام جم، از 79 تا تیر ماه 84 به شمار می آید و در این دوره، حسین
قندی، تنها یک سال در روزنامه جام جم حضور داشت، پس از آن، او به عنوان
معاون خبری در دوره مدیران مسوول بعدی – یعنی علی اصغر جعفری و بیژن مقدم-
فعالیت داشت که به خوبی نشان می دهد، این پیشکسوت،در دوره نخست روزنامه جام
جم، صرفاً در روزنامه انتخاب حضور و مسوولیت داشته است و نه در روزنامه
دیگری.

همه به خاطر دارند تیترهای جریان ساز و پیگیرانه در دوره
نخست جام جم که شاید یکی از آن موارد، 28 شب تیترهای یک یا دو کلمه ای در
واقعه یازده سپتامبرسال 2001میلادی-1380شمسی-از سوی مجید رضاییان بود. او
که یکی از ویژگی هایش ارائه کارهای مناسب در تیتر نویسی -چه در روزنامه های
ایران و انتخاب و چه در دوره نخست جام جم- بوده نهایتاً سبب شد تا این
تجربیات را در قالب کلاس و کتاب پی بگیرد. کتاب های تیتر نویسی و تیتر
نویسی در وب، دو اثری است که از او منتشر شد و کتاب نخست با اضافات و پیوست
های تازه، از سوی مرکز مطالعات رسانه ها، به چاپ دوم رسید.

بر
اساس همین گزارش یکی از ضعف های موجود در نقل وقایعِ تاریخ مطبوعات، ثبت و
تدوین نشدن خاطرات و اقدامات پیشکسوتان است که تا کنون، بیشتر سکوت پیشه
کرده ویا مانند رضاییان، پژوهش ودر حد امکان، ارائه طرح های راهبردی به
مطبوعات و رسانه ها را پی گرفته اند. بدیهی است که در چنین شرایطی به طور
سهوی، اشتباهاتی در نقل تاریخ مطبوعات و رسانه های ما از سوی نسل های بعدی
به وجود آید.اشتباهاتی که ضرورت دقت بیشتردر نقل صحیح ِوقایع- بی کم وکاست –
را طلب می کند.  

*دانشجوی روزنامه نگاری دانشگاه علامه طباطبایی