تاچر دوم در جمع شیخ نشین‌ها +عکس

خبرگزاری مهر: سی و هفتمین نشست سران شورای همکاری خلیج فارس در کاخ الصخیر در منامه بحرین در حالی برگزار شد که یک میهمان ویژه داشت؛ ترزا می نخست وزیر اگلیس.
نخست وزیر انگلیس دومین مقام اروپایی بود که در این نشست حضور پیدا کرد؛ قبل از آن فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه در نشست ریاض در سال ۲۰۱۵ حضور پیدا کرده بود.
همزمان با برگزاری نشست سران شورای همکاری خلیج فارس، «بوریس جانسون» موضع گیری که محتوای آن حمایت از جنگ افروزی سعودی ها در یمن بود اتخاذ کرد. «بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس با ردّ انتقادهای فزاینده بین‌ المللی از فروش تسلیحات این کشور به عربستان سعودی به ویژه در بحبوحه کشتار تعداد زیادی از غیرنظامیان یمنی در حملات هوائی ریاض، بر حمایت از این کشور از بمباران ها تأکید کرد. علیرغم اینکه گروه‌ های حقوق بشری تقریباً یکصدا عربستان را عامل کشتار هزاران شهروند بیگناه یمنی دانسته و از هدف قرار دادن عامدانه غیرنظامیان یمنی سخن و شواهدی را به میان می آوردند، جانسون تصریح کرد که به عقیده وی عربستان در حملات هوایی علیه شهروندان یمنی از «آستانه جنایات جنگی» عبور نکرده است.
این در کنار گزارش رسانه ها مبنی بر این است که جنگنده هایی که یمن را بمباران می کنند ساخت انگلیس هستند. وزارت دفاع انگلیس نیز قبلا به برگزاری جلسه آموزشی برای نیروی هوایی عربستان اذعان و اعلام کرده بود که سه دوره سه هفته ای برای نیروی هوایی عربستان برگزار کرده که هر دوره ۹۰ ساعت بوده است.
وزارت دفاع انگلیس همچنین اعلام کرده بود که شماری از مستشاران نظامی ارتش انگلیس برای آموزش پرسنل نیروی زمینی عربستان در امور توپخانه و کار با رادار شناسایی اسلحه به این کشور سفر کرده اند. همچنین این وزارت خانه از احتمال حضورنظامیان سعودی برای شرکت در دوره های آموزشی به انگلیس خبر داده بود.
اما حضور ترزا می نخست وزیر انگلیس در نشست سران شورای همکاری خلیج فارس و استقبال گرم از وی بیانگر بازگشت استعمار پیر به مستعمره ها و مناطق نفوذ سابق خود به ویژه با توجه به خروج از اتحادیه اروپا و یافتن همپیمانان تجاری و بازارهای جدید است.
نخست وزیر انگلیس همانند بسیاری از مقامات اروپایی و آمریکایی به خوبی از بازار پر رونق تسلیحاتی کشورهای حوزه خلیج فارس آگاه استنخست وزیر انگلیس همانند بسیاری از مقامات اروپایی و آمریکایی به خوبی از بازار پر رونق تسلیحاتی کشورهای حوزه خلیج فارس آگاه است. نباید از خاطر دور نگه داشت که مارگارت تاچر نخست وزیر اسبق انگلیس در سفر به عربستان قرار داد الیمامه را به امضا رساند که ارزش آن به هفتاد میلیارد دلار رسید.
حضور ترزا می در نشست سران شورای همکاری خلیج بر بیانیه پایانی آن نیز تاثیر گذار بود و بر ضرورت همکاری نظامی میان طرفین و مقابله با تهاجم خارجی تاکید شد. کمک های فنی، همکاری نظامی، آموزشی در زمینه امنیتی و دفاعی از جمله موارد مطرح شده بود تا مشخص شود که شرایط برای انگلیسی ها بیش از قبل مهیا شده است.
سابقه حضور استعمارگران انگلیس در خاورمیانه و به ویژه خلیج فارس به اوایل قرن نوزدهم میلادی باز می گردد. در سال ۱۸۲۰ در بحبوحه جنگ های ایران با روسیه، دولت انگلستان به بهانه مبارزه با دزدهای دریایی، سواحل جنوبی خلیج فارس را اشغال نموده و با حکام محلی قرارد داد تحت الحمایگی امضاء کرد.
سیاستی که استعمار پیر در راه سلطه بر منطقه و دست یابی به منافع خود از آنها استفاده کرده و می کند سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن بوده است. سیاست روباه پیر در اواخر قرن نوزدهم تشدید اختلافات مرزی حتی میان شیخ نشین ها و در ادامه تسلط بر شیخ نشین ها بود.
نگاهی که در آن زمان سبب توجه استعمار یپر می شد بحث اقتصادی بود. انگلیسی ها مانند سایر اروپایی ها از ثروت بی نهایت منطقه خلیج فارس آگاه بودند و برای سلطه بر این منطقه غنی تمام توان خود را به کار بستند.
نفت منطقه خلیج فارس توجه استعمار پیر را به خود معطوف کرده بود. انگلیسی ها پس از جنگ های جهانی اول ، موقعیت خود را در خلیج فارس حفظ کرده و به عنوان صحنه گردان اصلی سیاست خلیج فارس تبدیل شد. جنگ جهانی دوم اقتدار انگلستان در منطقه را متزلزل کرد. پس از جنگ جهانی دوم به تدریج پایه های قدرت انگلستان در منطقه رو به ضعف نهاد.
در آن برهه وقایع بر ضد منافع انگلستان در منطقه رخ داد از جمله آنها استقلال کویت در سال ۱۹۶۱، شورش های گسترده در بحرین ضد نظامیان انگلیس، شرکت مردم در جنبش های ضد استعماری در قطر، شارجه، دبی، ابوظبی و راس الخیمه، قیام مردم عمان برای بیرون کردن انگلیسی ها بود.
اما انگلیسی ها با وجود اینکه نیروهای نظامی خود را از منطقه خارج کردند ولی به راحتی حاضر نبودند از منافع خود چشم پوشی کننداما انگلیسی ها با وجود اینکه نیروهای نظامی خود را از منطقه خارج کردند ولی به راحتی حاضر نبودند از منافع خود چشم پوشی کنند و تلاش کردند که زمامداران حامی خود را در منطقه روی کار آورند. امارات متحده عربی که اتحادیه ای از شیوخ دبی، ابوظبی، شارجه، راس الخیمه، عجمان، فجیره، ام القوین است محصول استعمار پیر است. در دیگر کشورها نیز زمامداران مورد حمایت خود را روی کار آوردند که البته بعدها این کشورها به سوی آمریکا متمایل شدند.
انگلیسی ها که در کنار آمریکا در جنگ عراق مشارکت داشتند تلاش کردند که دوباره به منطقه بازگردند. هدف احیای سلطه گذشته و جان بخشیدن به امپراتوری قدیمی بریتانیا بود.
به نظر می رسد که انگلیسی ها به دنبال بازگشت به مناطق نفوذ سابق خود با ابزار ایران هراسی و با هدف دست یابی به پترودلارها یا همان دلارهای نفتی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و رونق بخشیدن به صنایع نظامی خود هستند.
اینکه شیخ نشین ها در نشست ۳۷ شورای همکاری خلیج فارس خواستار همکاری قوی نظامی و حضور انگلیسی ها در منطقه می شوند نشات گرفته از خط مشی غلط توجه به بیگانگان در منطقه خلیج فارس به جای همگرایی استاینکه شیخ نشین ها در نشست ۳۷ شورای همکاری خلیج فارس خواستار همکاری قوی نظامی و حضور انگلیسی ها در منطقه می شوند نشات گرفته از خط مشی غلط توجه به بیگانگان در منطقه خلیج فارس به جای همگرایی است.
استعمار انگلیس که همواره از انسجام کشورهای منطقه بیم دارد در راستای سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن حرکت می کند و تلاش می کند که نفوذ از دست رفته خود را در منطقه باز یابد.
مردم منطقه مصایبی که استعمار پیر برای آنها رقم زده است را از یاد نبرده اند اما زمامدارانی که عمدتا سیاست مستقلی ندارند در راستای تحقق اهداف و منافع روباه پیر حرکت می کنند.ارمغان حضور بیگانگان در منطقه خلیج فارس ناامنی و بی ثباتی برای مردم منطقه است.
شیخ نشین ها به سرکردگی سعودی ها به دلایل پیوندهای محکم با انگلیسی ها دست به دامان آنها شده اند. آنها به جای همگرایی به بیگانه گرایی روی آورده اند. سعودی ها که از کشورهای بیرون شورای همکاری خلیج فارس برای همراه کردن آنها مایوس شده اند، هم اکنون تمام تمرکز خود بر این شورا گذاشته اند.
سیاست های نادرست سعودی ها و برخی دیگر از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس عامل فتنه در جهان عرب و اسلام شده است و مردم یمن و سوریه و لیبی و عراق تاوان همین سیاست های فتنه افکنانه را می دهند.
در واقع انگلیسی ها می آیند تا به بهانه خطر وهمی و خیالی به نام ایران به اهداف اقتصادی و توسعه طلبانه خود برسند. چه بازاری بهتر از کشورهای ثروتمند خلیج فارس می تواند وجود داشته باشد.
انگلیسی ها به تجزیه و غلبه و اگر نشد به تفرقه انداختن و بسط سلطه و نفوذ و کسب منافع می اندیشند. چه فرمانبردارانی بهتر از شیخ نشین ها می تواند سیاست های مخرب انگلیس را اجرایی کنند.
شیخ نشین ها چه ترفندی از تکرار ادعاهای بی اساس درباره جزایر سه گانه و متهم کردن ایران به مداخله جویی بسته اند؟ چرا همه رفتارها و تحرکات خود ضد ایران را مداخله جویی نمی دانند اما به طور مدوام از مداخله ایران در امور داخلی خود سخن می گویند؟
انگلیسی های منفور چه خدمتی می توانند به این کشورها کنند جز اینکه آرامش منطقه را با بی ثباتی همراه کنند و فجایع جدید را به پرونده فجایع تاریخی خود در منطقه بیافزایند. انگلیسی ها با توجه به سیاست های نادرست بسیاری از کشورها، بستر لازم را برای حضور در منطقه مهیا دیده اند.
به نظر می رسد که ماگارت تاچر دوم با اهرم ایران هراسی به دنبال سرکیسه کردن شیخ نشین هاستبه نظر می رسد که ماگارت تاچر دوم با اهرم ایران هراسی به دنبال سرکیسه کردن شیخ نشین هاست. ترزا می به عنوان دلال برای شرکت های تسلیحاتی انگلیس به دنبال دمیدن در آتش فتنه و دلالی است.
با سیاست های شیخ نشین ها به تدریج همگرایی جای خود را به بیگانه گرایی می دهد و زمینه دخالت خارجی فراهم می شود. شورای همکاری خلیج فارس در راستای مداخله آشکار در امور داخلی ایران با پشتوانه و حمایت غربی ها حرکت می کند.