چهل روز از پرواز معمار دانایی گذشت

عصر خبر– اسمعيل شاه محمدي* – يادمان نمى رود كه چگونه در اين زمانه تاريك و زمستان معنويت ، نور اميد شدى  تا ما ،ديو ناداني و بى تفاوتى  را در جمرات سياهي و تباهي سنگ  زنيم،
يادمان نمي رود  كه براى  عبور از گذر گاه پيچ در پيچ ترديدتا رسيدن به سعادتگاه يقين، ريسماني از جنس سازندگى و اصلاحات  آويختي تا به اعتمادِ تمام آن را چنگ زنيم ، گرچه اى شيخ يقين در ميان ما نيستى ،
اما احرام انديشه را براى قرنها  بر تفكر ما پوشاندي تا در تكرار صفا و مروه ي  روز گار سياسى مان  ، به روزمرگي نرسيم  و در حريم زيباى تفكر  و معنا، تاريكْ راه هاي مقصد ابديت را به پاكي و درستى هر چه تمام تر در نورديم.
  يادمان نمى رود كه  از چشمه سار كلام  و تفهيم ؛ سيرابمان كردي تا از مسيرآسمانيِ اصلاح و سازندگى و روشني برنگرديم . 
يادمان نميرود كه هنوز هم جواهر كلامت بر هر دلى مى نشيند ،معرفت مى گستراند وبی درنگ؛  رنگ رنگ و بهار هديه ميكند.

نام تو همواره در كنار سختى و سترگي جلوه مي كند و ما در زلال طرواتْ افشان سخنت مي نشينيم تا راهزنان راه حقيقت انقلاب را در حريم ميهن  باز شناسیم .
يادمان نميرود كه همواره در برابر آنان كه در ورطه جمود فكرى خويش غوطه ور بودند ، شمع روشني بودى كه آرام و بي ادعا ذوب شدى و نور اميد در دلهاى فسرده مردم تاباندى !
جان گرامي ات  قطره قطره فرو  چكيد  و هم اينك در محراب پرتو افكني  ياد و راه تو  ؛ صدها پروانه عاشق به نياز و راز ايستاده اند و تو باز امير زمانه ،تا ابد بر دل  دانش اندوزان و معرفت جويان ميمانی!  
با خويش كلنجار مي روم كه چه بگويم؟
در عظمت ياد تو چه ياد كنم ؟
عزيزتر و آسماني تر از اين كه ، آن منبع فيض كلام، رهبر كبير  انقلاب ، آن مرد بزرگ ،خمينى كبير خلاصه دل و جان ما فرمودند تا نهضت زنده است هاشمى  زنده است.
اما ،ما را چه باك. كه تو معلم اميد و بشارتي ! 
اي ابر پرسخاوت آسمان سياست و معرفت باز هم يادت خواهد تابيد ، و ما نيز دل به روزهايي مى بنديم  كه نهال هايي را كه درزمين دانايي به دست تدبير و مراقبت وخون دل كاشتي ثمر دهند .
گرچه هنوز باورمان نمی‌شود که چهل روز  از رفتنت گذشته است و هنوز سخت است بپذیریم آن لبخندها و مهربانی‌ها، همچون دانه‌ای ،در گرانبهايي ،در زیر خاک خفته است، اما یقین داریم یادت جوانه خواهد زد و نام و نشانت درختی سبز و تناور خواهد شد.
* فعال رسانه اي و سياسي