بازنشر آلبوم امیر عشق

عصر خبر: موسسه هنر و ادبیات هلال آلبوم امیر عشق را شامل شش قطعه تصنیف، یک قطعه دونوازی تنبور و سازهای کوبه ای و با خوشنویسی نستعلیق اثر استاد عباس اخوین و نقش رلیف ورق طلا اثر استاد تاها بهبهانی بر روی جلد آلبوم به مناسبت سالروز ولادت حضرت علی علیه السلام به انتشار مجدد رساند.روابط عمومی موسسه هنر و ادبیات هلال با اشاره به اینکه در تولید آلبوم “امیر عشق” سعی شده است با پایبندی به اصول موسیقی عرفانی ضمن استفاده از سازهای متنوع و هارمونی های دلنشین، سلیقه های گوناگون و نسل نواندیش جامعه نیز با این نوع موسیقی پیوند زده شود افزود: موسیقی عرفانی جدای از موسیقی سنتی نیست و ضمن تبعیت از اصول و قواعد حاکم بر موسیقی سنتی (مجموعه ردیف که شامل دستگاه ها و گوشه ها است) در همان چارچوب تعریف می شود، اما تفاوت ها یا بهتر بگوییم شاخصه هایی دارد که آن را از موسیقی سنتی جدا می کند بنابراین می توان«موسیقی عرفانی» را به عنوان شاخه ای از موسیقی ایرانی به شمار آورد.روابط عمومی موسسه هنر و ادبیات هلال با بیان اینکه آلبوم امیر عشق به آهنگسازی سیدافشین قریشی، تنظیم محسن جلیلی، صدای محسن دایی نبی، هم خوانی امین و با خوشنویسی نستعلیق اثر استاد عباس اخوین و نقش رلیف ورق طلا اثر استاد تاها بهبهانی بر روی جلد آلبوم روانه بازار شده است خاطر نشان کرد: موسیقی عرفانی دارای شش ویژگی مهم می باشد و فلسفه فکری این عارفان بر پایه مبدأشناسی، خداشناسی، خودشناسی، شناخت وجودی، وحدت شناسی و… بوده و هست به گونه ای که در دنیای مدرن امروز حتی سینما، تئاتر، نقاشی و… نیز در بیان این تفکرات نقش مهمی را ایفا می کنند.ویژگی های مهم موسیقی عرفانی:نخستین و مهم ترین ویژگی «موسیقی عرفانی» تفکر نهفته درآن است. در پیدایش این موسیقی، تفکر یا فلسفه فکری خاصی نهفته است که ما آن را به عنوان «عرفان» می شناسیم و حضور آن با ویژگی های خاص خود در هر هنری، باعث اطلاق عبارت «عرفانی» به آن هنر می شود. از جمله این هنرها می توان موسیقی و ادبیات را نام برد که حضور اندیشه عرفانی در آنها بیشتر از سایر هنرها بوده است.دومین خصیصه موسیقی عرفانی که شاید بتوان آن را زیرمجموعه ای از ویژگی نخست دانست، استفاده از «اشعار و شاعران خاص» در این موسیقی است. شاعران عرفانی معمولا دغدغه هایی چون آنچه در بالا ذکر شد، داشته و دارند و از آنجا که موسیقی ایرانی و شعر دو مقوله گره خورده و جدایی ناپذیر هستند بنابراین در موسیقی عرفانی، تنها از اشعار عرفانی استفاده می شود.ویژگی سوم موسیقی عرفانی، «سازبندی مخصوص» آن است. پیکره این موسیقی ها براساس چند ساز مشخص مانند دف، تنبور و نی استوار است یعنی همان سازهایی که شاعران عارف در اشعار خود بسیار از آنها نام برده اند و این مهم بیانگر اینست که سازبندی این موسیقی نیز برگرفته از همان اشعار یا تفکر عرفانی است. هر چند ممکن است ساز یا سازهای دیگری نیز این سازها را همراهی کنند، اما مبنای اصلی موسیقی عرفانی بر اساس این سازها ساخته و نواخته می شود.ویژگی چهارم و بارز این نوع موسیقی، «ریتم» است. ریتم های این موسیقی دارای  جمله ها یا دورهای کوتاه، طرب انگیز و سماع گونه هستند و عنان ریتم در دست دف است بنابراین این ساز یکی از پایه های اساسی این نوع موسیقی است. جملات و فیگورهای ریتمیک ساده، پرتحرک و طرب انگیز ساز دف حالتی خاص را برای ریتم و حرکت ملودی فراهم می آورد.ویژگی پنجم موسیقی عرفانی «ملودی» است. ملودی یا نواهای این موسیقی عموما نواهایی ساده، تک خطی، با فراز و فرودهایی اندک هستند. معمولا ملودی های پیچیده در این موسیقی اجرا نمی شوند چرا که مخاطب آن عموم مردم هستند و برای سهولت درک و به یاد سپاری اصل مطلب ـ یعنی شعرـ و زمزمه شعر و ملودی، موسیقی و ملودی ها نیز ساده هستند. بنابراین به دلیل سادگی این نوع موسیقی کسانی هم که به طور تخصصی موسیقی را دنبال نمی کنند با این ملودی ها ارتباط برقرار می کنند. تکرار این ملودی ها و سادگی و کوتاهی آنها، عامل ماندگاری و انتقال سینه به سینه این نوع موسیقی  از نسلی به نسل دیگر است.ویژگی ششم این نوع موسیقی «تصنیف محور» بودن آن است. این موسیقی مانند موسیقی کلاسیک دستگاهی ایرانی، فرمی به شکل پیش درآمد، چهارمضراب، آواز، تصنیف و رِنگ ندارد بلکه پایه آن را تصانیف تشکیل می دهند و دلیل آن نیز وابستگی این موسیقی به ریتم است بنابراین آواز دستگاهی و بدون ریتم در این نوع موسیقی بسیار اندک است.