خوردنی‌ها و نخوردنی‌های مرغ

کبد (جگر) همه حیوانات و از جمله مرغ، حاوی مقادیری مواد سمی و خطرناک نیز هست و به همین دلیل توصیه می‌‌شود مصرف جگر حیوانات (و از جمله جگر مرغ) به حداکثر 2 هفته یکبار محدود شود.

به گزارش زندگی آنلاین، لذا کبد (جگر) همه حیوانات و از جمله مرغ، حاوی مقادیری مواد سمی و خطرناک نیز هست و به همین دلیل توصیه می‌‌شود مصرف جگر حیوانات (و از جمله جگر مرغ) به حداکثر 2 هفته یکبار محدود شود. ضمنا یادآوری می‌‌شود که عموما پرورش مرغ در ایران بدون استفاده از هورمون انجام می‌‌شود (حداقل ذکر این نکته خالی از فایده نیست که هزینه خرید و استفاده از هورمون بسیار بالا بوده و نمی‌تواند پرورش دهندگان را به استفاده از آن ترغیب نماید).

خوشبختانه امروزه روش‌‌‌های مرغداری صنعتی در کشور مورد استفاده است و بندرت می‌‌توان مرغداری هایی را یافت که با روش‌‌‌های ابتدایی (که ناچار به استفاده از آنتی‌بیوتیک به مقدار وسیع هستند)، اقدام به پرورش مرغ نمایند. با این حال، رعایت احتیاط شرط عقل بوده و بهتر است جگر و پوست و چربی مرغ که محل تجمع مواد زاید و آنتی بیوتیک‌‌ها هستند، کمتر مورد مصرف قرار گیرند.

اثرات تغذیه‌ای بال مرغ

سوخاری کردن بال مرغ با استفاده از مقدار فراوانی روغن (عموماً روغن اشباع شده) نیز رایج است و به این ترتیب، بال سوخاری حاوی مقدار بسیار فراوانی چربی اشباع، کلسترول، انرژی (حتی تا حدود هزار کیلوکالری در یک وعده غذایی) و مواد سمی حاصل از سرخ کردن خواهد بود. بنابراین، مصرف چنین محصولی می‌‌تواند شدیدا سلامت مصرف کننده را به خطر اندازد و لذا بندرت قابل توصیه می‌‌باشد.

در برخی کشورها برای سرعت بخشیدن به رشد حیوانات گوشتی (و از جمله مرغ گوشتی)، پرورش دهندگان اقدام به استفاده از هورمون‌‌ها می‌‌نمایند. در اغلب موارد، کپسول کوچکی حاوی مواد پروتئینی در زیر پوست بال و یا گردن جوجه توسط متخصص قرار داده می‌‌شود که به آرامی و بتدریج هورمون‌‌ها را به بدن حیوان منتقل می‌‌نماید و رشد او را شدت می‌‌بخشد.

لذا حتما برخی مصرف کنندگان شنیده‌اند که مصرف بال و گردن مرغ نیز می‌‌تواند خطرناک باشد که البته با توضیحات ارائه شده، چنین خطری مصرف کنندگان ایرانی را تهدید نمی‌کند. نکته بسیار حائز اهمیت در مورد بال مرغ، چربی بالاتر موجود در زیر پوست بال است که معمولا حتی زمانی که پوست مرغ جدا می‌‌شود، هنوز پوست روی بال باقی می‌‌ماند.

عموما برای مصرف بال، ابتدا آنرا کباب می‌‌کنند که اغلب موارد نیز، از زغال برای کباب کردن آن استفاده می‌‌شود.

به این ترتیب، مقدار فراوانی چربی اشباع شده و پوست سوخته بال مرغ باضافه ترکیبات خطرناک و سرطان زای ناشی از دود چربی‌‌‌های نسوخته این بال کبابی، وارد بدن مصرف کننده می‌‌شود و خطرات جدی برای سلامت فرد بدنبال دارد.

لذا لازم است مصرف کننده گرامی ابتدا سعی کند پوست و چربی بال را نیز مانند سایر قسمت‌‌‌های لاشه مرغ جدا سازد و سپس بال را مثل بقیه قسمت‌‌‌های مرغ آب‌پز و مصرف کند و یا حداقل برای کباب کردن بال (و حتی دیگر قسمت‌‌‌های مرغ) از کباب‌پز برقی استفاده نماید تا خطر ورود دود ناشی از چربی‌‌‌های نیم‌سوخته به مرغ کبابی را به حداقل برساند.

در واقع مطالعات مختلفی که در دنیا بر روی روش‌‌‌های پخت انجام شده موید این مطلب است که کباب کردن هر نوع گوشت (و از جمله مرغ) در فر برقی کمترین خطر، در فر گازی خطر متوسط و در روی زغال بیشترین خطر سرطان‌زایی را برای مصرف کننده به دنبال دارد.