تقدیر از پدر انیمیشن ایران در آمریکا
روزنامه ایران نوشت: سینمای بدون مرز ضمن نمایش فیلم‌های انیمیشن نورالدین زرین کلک، پدر انیمیشن ایران، با اهدای جایزه یک عمر دستاوردهای هنری از او تجلیل کرد.
در این برنامه که چندی پیش به میزبانی سالن رسیتال موسیقی کالج لس آنجلس برگزار شد علاوه بر نمایش فیلم‌های زرین کلک، فیلم مستند «کلکِ زرین» ساخته ناهید رضایی و «بنی آدم» آخرین فیلم انیمیشن زرین کلک هم نمایش داده شد.
در ابتدای این مراسم ۱۳ انیمیشن از کشورهای اروپای شرقی به نمایش درآمده و نقد شدند که نورالدین زرین کلک از میان آنها تنها فیلم flutter را قابل بررسی عنوان کرد و دوازده فیلم دیگر را از نظر کیفی شایسته نقد ندانست و تنها به ارائه نقدی نوستالژیک اکتفا کرد. در بخشی که زرین کلک به نقد و بررسی انیمیشن‌های نمایش داده شده پرداخت او در پاسخ به برخی پرسش‌های مطرح شده گفت:«در دهه 70 و 80 میلادی با انیمیشن‌هایی از کشورهای اروپای شرقی مواجه شدم و دیدم که کشورهای حکومت‌های سوسیالیست اروپای شرقی چگونه برای پیشبرد هدف‌های آموزشی و تربیتی خود از انیمیشن بهره گرفته بودند.»
او ادامه داد: «سردمداران این کشورها وظیفه‌ای به فیلمسازان انیمیشن محول کرده بودند که بر اساس آن در طول سال باید مبلغ معینی فیلم تلویزیونی تولید می‌کردند. در برابر این وظیفه نیز تعهد کرده بودند تا برای تولید ایده‌های شخصی به آنها کمک‌های تدارکاتی فیلم مانند استودیو و فیلم خام و تیم تولید و سایر حمایت‌ها بدهند.»
آن طور که پدر انیمیشن ایران در گفته‌هایش تأکید کرد این درخواست سبب می‌شود تا کارگردانانی مانند کارل زِمان، هرمینا تیرلوا، براتیسلاو پویار و مارسل یانکوویچ موفق به خلق شاهکارهایی ماندگار در عرصه جهانی انیمیشن شوند. بعد از نمایش فیلم بنی آدم، آخرین انیمیشن ساخته زرین کلک او در پاسخ به سؤالی که درباره سابقه انیمیشن‌های سیاسی گفت:«سابقه این ژانرسیاسی – اجتماعی در فیلم‌های انیمیشن به فیلم «دست»، اثر ماندگار ییرژی ترنکا در نیمه قرن بیستم بازمی‌گردد که نخستین فریاد ضد حکومتی علیه گوستاو هوزاک رئیس جمهوردست نشانده چکسلواکی وعلیه استعمار شوروی بود.»
این فیلمساز انیمیشن که ساخت آثار بین‌المللی متعددی در رزومه کاری‌اش ثبت شده با اشاره به پیامی که در ساخت فیلم بنی‌آدم مورد نظر وی بوده افزود: «پیام این فیلم حول این محور می‌گردد که دنیای پر آشوب ما چیزی نیست جز بی‌مسئولیتی حکومت‌ها و نمایندگانش در سازمان‌های بین‌المللی نظیر سازمان ملل متحد که به جای فراهم آوردن بستر عدالت و آزادی در جوامع، مشغول فریب دادن یکدیگر و ایراد سخنرانی‌های تکراریِ ملال آورند.»
او ادامه داد:«این در حالی است که وقتی پرده بر می‌افتد و چهره واقعی دولت‌ها افشا می‌شود نمایندگان کشورهای مدعی آزادی و حقوق بشر همدیگر را می‌درند و از کشت و کشتار یکدیگر فرو نمی‌گذارند. این فیلم در پایان اول خود بیننده را دعوت به اندیشیدن می‌کند و در پایان دوم نمایندگان حقیقی مردم دست به‌دست هم می‌دهند و دنیای پر از شادمانی و نشاط و دوستی و همکاری را بنا می‌گذارند.»
