آیا باید ساختار مغز را نسبت به ایجاد توهم مقصر دانست؟

محققان دریافته‌اند در بسیاری از خانواده‌ها بیماری شیزوفرنی وجود دارد؛ در واقع این بیماری در ۱ درصد از جمعیت عمومی رخ داده اما حدود ۱۰ درصد از مردم به طور نسبی با نخستین مرحله از این بیماری روبرو هستند. البته محققان بر این باورند که در پاره‌ای موارد عدم تعادل در واکنش‌های شیمیایی مغز می‌تواند نقش مهمی در شیزوفرنی ایفا کند.
در تحقیقات قبلی دکتر سیمون و همکارانش دریافتند که تغییراتی در چین‌خوردگی‌های بخش قدامی مغز- که به آن شیارِ پاراسینگیولیت (PCS) می‌گویند و در افراد سالم این شیار می‌تواند اطلاعات واقعی و اطلاعات تصویری را از هم تشخیص دهد که به آن فرآیند «پایش واقعیت» می‌گویند.
شیزوفرنی طیف پیچیده‌ای از بیماری‌هایی است که با اختلافات زیادی در مغز مرتبطند. بنابراین ایجاد پیوندهای ویژه بین نواحی مغزی و علائمی که اغلب از این بیماری دیده می‌شود، دشوار خواهد بود. محققان دریافتند که PCS یکی از آخرین چین‌خوردگی‌های ساختاری در مغز است که پیش از تولد کامل می‌شود و اندازه‌ی آن در افراد مختلف، متفاوت است. آنها معتقدند که کوتاه‌تر بودن چینِ PCS تا ۲۰ درصد خطر بروز توهم را افزایش می‌دهد.
حقایقی درباره‌ی شیزوفرنی:
-حدود ۱ درصد از آمریکایی‌ها شیزوفرنی دارند.
-علائمی همچون توهم و هذیان معمولا بین سنین ۱۶ تا ۳۰ سالگی آغاز می‌شود.
-مردان زودتر از زنان علائم این بیماری را تجربه می‌کنند.
محققان می‌گویند که نواحی مغزی که اطلاعات سمعی و بصری را پردازش می‌کنند می‌توانند درک و دریافت تغییریافته‌ای را از آن اطلاعات ارائه دهند که برای افرادی که دچار توهم می‌شوند عادی به نظر برسد. این مفاهیم تغییریافته به خاطر تفاوت‌هایی در پایش یا نظارت بر واقعیت است که مناطقی نزدیک PCS آن را پوشش می‌دهند.