چاقی و افزایش سرطان روده بزرگ
تحقیقات نشان می‌دهد خطر بروز سرطان روده بزرگ در افرادی که دچار چاقی هستند نسبت به افراد لاغر، تا ۵۰ درصد بیشتر است. محققان در این زمینه دریافته‌اند که مصرف زیاد چربی یا کربوهیدرات یا هر دوی این‌ها با کم شدن هورمون گوانیلین مرتبط است. گوانیلین در سلول‌های جداره یا بافت‌های پوششی روده تولید می‌شود.
جداره‌ی روده‌ها بسیار متحرک بوده و مدام جابجا می‌شود. گیرنده‌ای به نام گوانیلین سیکلاس به این فرآیند بازتولید کمک می‌کند. گوانولین هورمونی است که باعث فعالیت این گیرنده می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی سرشار از کالری مانع از فعالیت گوانیلین در روده شده و به خنثی شدن مسیرهای سرکوب کننده یا بازدارنده‌ی تومور می‌انجامد.
انتشار کم گوانیلین زمینه را برای تومور آماده می‌کند
یکی از ویژگی‌های سرطان روده بزرگ، خنثی سازی ژن گوانیلین است. این اختلال هم در انسان‌ها و هم در حیوانات دیده می‌شود. متأسفانه میزان انتشار ژن گوانیلین در بیماران چاق در مقایسه با افراد لاغر تا ۸۰ درصد کمتر است.
به نظر می‌رسد که گیرنده‌ی هورمون گوانیلین در قالب عامل بازدارنده و کنترل کننده رشد تومور عمل می‌کند. بدون این هورمون، گیرنده در نخستین مراحل سرطان در حالت خاموش یا غیرفعال به سر می‌برد. این مسئله باعث می‌شود که اپیتلیوم غیرفعال و یا خنثی شده و شرایط برای پیشرفت سرطان فراهم شود.
محققان برای اثبات این مسئله، به طور ژنتیکی روی موش‌ها آزمایش‌هایی انجام داده و در آنها ژن‌های دوگانه‌ای ایجاد کردند که مانع از غیرفعال ماندن ژن گوانیلین می‌شد. از طریق قرار دادن و فعال کردن سرکوب کننده تومور در مسیر آن، از پیشرفت سرطان پیشگیری به عمل آمد، حتی در شرایطی که موش‌ها کالری بیشتری مصرف می‌کردند. در واقع این آزمایش‌ها نشان داد که این هورمون و گیرنده‌ی آن در موش‌های چاق نسبت به موش‌های لاغر، تمایل بیشتری به غیرفعال ماندن دارد.
