پیاده روی اربعین بدون درد مفاصل!

آرتروز نتیجه تحمل وزن و فرسایش طولانی مدت در مفاصلی است که به طور مستقیم، وزن بخش‌هایی از بدن را تحمل می‌کنند. اگرچه برخی بیماری‌ها هم می‌توانند سبب از بین رفتن و تخریب غضروف مفاصل شوند.

تحمل وزن و فرسایش غضروف‌ها باعث آسیب به استخوان و در نهایت تخریبشان می‌شود. به این ترتیب مفاصل کارایی طبیعی خود را از دست می‌دهند و درد، تورم و محدودیت حرکتی به‌دنبال آن بروز خواهد کرد. دکتر پرهام پارسانژاد فیزیوتراپیست در این باره توضیحاتی داده است:

در فعالیت‌های بدنی طولانی مدت، عضلات تا مدت خاصی بر حسب تحملی که دارند مفاصل را حمایت می‌کنند و مانع اعمال فشار بیش از حد به سطوح مفصلی و ساختارهای اطراف مفصل می‌شوند. اما بعد از گذشت زمان، عضلات خسته می‌شوند و کنترل کمتری بر حرکات خواهند داشت و در این مرحله است که خطر آسیب و تخریب مفاصل بیشتر می‌شود. مفاصلی همچون فاست‌های فقرات کمر و دیسک‌های بین‌مهره‌ای که وزن تنه را تحمل می‌کنند، گردن که وزن سر را تحمل می‌کند، زانوها، مچ پاها و مفاصل کف پا به علت عملکرد تحمل وزن بسیار مستعد آرتروز و تخریب مفصلی هستند.

در صورتی که ناهنجاری‌هایی مانند کف پای صاف، زانوی پرانتزی یا زانوی ضربدری، افزایش یا کاهش بیش از حد قوس‌های ستون فقرات یا حتی سابقه آسیب شدید به مفاصل، عضلات و اعصاب محیطی وجود داشته باشد، احتمال بروز آسیب‌های مفصلی و آرتروز بسیار بیشتر می‌شود. راهپیمایی‌های طولانی از آن جمله فعالیت‌هایی است که می‌تواند افراد را به مشکلات فوق مبتلا سازد. زائرانی که در این روزها تصمیم به پیاده‌روی طولانی به مناسبت اربعین دارند باید توجه داشته باشند سابقه بیماری‌های مفصلی و عضلانی بخصوص در نواحی کمر، لگن و زانوها می‌تواند برایشان دردسرساز باشد.

آموزش تمرین‌های تقویت عضلات در مراکز فیزیوتراپی و انجام منظم آنها و مشاوره با فیزیوتراپیست‌ها برای بررسی میزان شدت درگیری و التهاب مفاصل پیش از تصمیم‌گیری برای پیاده‌روی اربعین ضروری به نظر می‌رسد. بهتر است در روزهای قبل از این پیاده‌روی طولانی برای سنجش میزان تحمل عضلات و آمادگی جسمانی، روزانه یک ساعت تا یک ساعت و نیم پیاده‌روی انجام شود تا در صورت بروز مشکل فرصت برای اقدامات مقتضی وجود داشته باشد. در صورت سابقه بروز کمردرد یا زانودرد حتما در این سفر کمربند طبی یا زانوبند طبی به همراه داشته باشید.

توصیه می‌شود زائران از کفش‌هایی که کفی‌های قابل ارتجاع دارند و قوس کف پا را کاملا پر می‌کنند، استفاده کنند. این کفش‌ها حتما باید دو تا سه سانتی‌متر پاشنه داشته باشند و ناحیه پنجه باریک نباشد و رویه سخت و ناراحتی نداشته باشند. در عین حال کفش باید کاملا پا را در بر بگیرد و پا نباید داخل کفش لق بزند. زائران باید کوله‌پشتی خود را تا حد ممکن سبک و آن را روی هر دوشانه حمل کنند. بندهای پهن و پدگذاری شده و بند کمری برای قرار گرفتن باثبات‌تر کوله روی پشت زائر بسیار مهم است. توجه شود هنگام راهپیمایی در صورت امکان هر سه تا چهار ساعت، محلی را برای دراز کشیدن پیدا کرده، پاها را روی یک سکو بالا قرار داده و صد مرتبه مچ پاها را به بالا و پایین حرکت دهند. این عمل گردش خون اندام‌های تحتانی را بهبود بخشیده و مانع ایجاد تورم در آنها می‌شود. به طور کلی افرادی که سابقه روماتیسم مفصلی، آرتروز حاد با تخریب مفاصل، پارگی منیسک‌ها و رباط‌ها را دارند، راهپیمایی‌های طولانی می‌تواند برایشان خطراتی به همراه داشته باشد.