حقایقی در مورد هپاتیت B

 بسیاری از افرادی که به نظر سالم می رسند مبتلا به ویروس هپاتیت B هستند و می توانند آن را گسترش دهند و به نوعی ناقل این بیماری باشند. عفونت هپاتیت B از طریق تماس جنسی، تماس با خون آلوده به دیگران منتقل می شود. به عنوان مثال این بیماری از طریق سوزن های مشترک استفاده شده برای مواد مخدر غیر قانونی و یا از مادر به کودک منتقل می شود.

هپاتیت B ممکن استفاده از طریق غذا یا آب نیز گسترش یابد. برای تشخیص عفونت ویروس هپاتیت B از آزمایش خون استفاده می شود که می تواند مرحله ی عفونت را مشخص کند. بستگی به مرحله انتقال ویروس به بدن، درمان های متفاوتی توسط پزشکان برای بیمار در نظر گرفته می شود. هپاتیت B  می تواند از طریق غذا یا آب آلوده نیز گسترش یابد.

 آسیب به کبد توسط ویروس هپاتیتB

یکی از مشکلاتی که توسط ویروس این بیماری در بدن ایجاد می شود آسیب به کبد فرد مبتلا است. این آسیب به وسیله ی واکنش ایمنی بدن و تلاش برای از بین بردن ویروس ایجاد می شود. در ایالات متحده نزدیک به 95 درصد از بزرگ سالان مبتلا به هپاتیت B  قادر به از بین بردن ویروس در بدن خود نیستند.

5 درصد باقی مانده از بزرگ سالان مبتلا به هپاتیت B حاد به رشد هپاتیت B هستند. کسانی که در دوران کودکی دچار عفونت هستند بیشتر احتمال دارد که عفونت مزمن داشته باشند هپاتیت B مزمن ممکن است به سیروز یا نارسایی کبد منجر شود. تقریبا 15 تا 25 درصد از افراد مبتلا به عفونت مزمن به علت عفونت پیش از موعد به دنیا می آیند. پیشگیری از عفونت ویروسی هپاتیت B مزمن، معمولا طی چند دهه اتفاق می افتد. این دوره در درجه ی اول به وسیله ی سن ابتلا به عفونت هپاتیت B و تعامل بین ویروس و سیستم ایمنی بدن تعریف می شود.

 درمان با داروهای ضد ویروسی فعلی باعث کاهش تولید ویروس در حدود 40 تا 90 درصد می شود. همچنین داروها باعث کاهش التهاب و بهبود آزمایش خون می شوند. که این می تواند عوارضی مانند سیروز را به تاخیر بیندازد یا کاهش دهد.

 با این حال تنها حدود 50 درصد از افراد به سرکوب ویروس پایدار دست می یابند و باید دانست که داروها عفونت را درمان نمی کنند. در ابتلا به این بیماری برای بعضی از بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی کبد به علت عفونت حاد اولیه یا سیروز پیشرفته مورد توجه قرار می گیرد.

علائم هپاتیتB حاد چیست؟

هپاتیت حاد B دوره ی بیماری است که طی یک تا چهار ماه اول پس از به وجود آمدن ویروس رخ می دهد.

فقط 30 تا 50 درصد از بزرگسالان علائم قابل توجهی در هنگام عفونت حاد دارند. علائم اولیه ممکن است غیر اختصاصی باشند، از جمله تب، بیماری آنفلوانزا، و درد مفصلی. علائم هپاتیت حاد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خستگی، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، زردی (زرد شدن پوست و چشم) و درد در قسمت فوقانی سمت راست شکم (به علت کبد ملتحمه) است. البته همه ی علائم ممکن است در فرد دیده نشوند.

آیا در مان خاصی برای هپاتیتB مزمن وجود دارد؟

پاسخ این است که هیچ درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد و فقط راهکار های متفاوتی برای کاهش سرعت رشد این بیماری وجود دارد.

برای جلوگیری از هپاتیتB چه کاری می توان انجام داد؟

بهترین راه برای جلوگیری از هپاتیت Bپیشگیری کردن از این بیماری است. هپاتیت B یک بیماری قابل پیشگیری است. واکسیناسیون و پیشگیری از مواجهه  با آن، میزان عفونت را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. همچنین با اجتناب از رابطه جنسی محافظت نشده،  استفاده نکردن از سوزن آلوده و سایر منابع عفونت می توان خطر  ابتلا به این بیماری را کاهش داد.