امروز روز تولد ظریف است

محمد جواد ظریف را عموما به لبخند و شادابی می شناسند؛اما من او را به بغض ها و خشم های از سردردش می شناسم؛کسانی که در کلاس درس پای صحبت ظریف نشسته اند، احتمالا اولین نکته ای که از او آموخته اند را به یاد دارند.
او به دانشجویانش می گفت:در مقام تحلیل گر،کاملا آزاده و مستقل باشید؛مطلبی را که یافته اید،بدون و ترس و واهمه از مدیر و رئیس،بدون ترس از دست دادن شغل،با او در میان بگذارید؛برای خوشایند مقام مافوق،تحلیل مورد پسند،به او ندهید و بدانید که نقش شما تحلیل واقعیت برای مردمان کشورتان است و قرار نیست تایید کننده تحلیل مقام مافوق باشید. 

اما در مقام کارگزار سیاست خارجی، انجام دهنده دستور العمل باشید؛ او می گفت تصمیمی که مسئولان گرفته و علیرغم تذکرات آن را تغییر نداده اند و انجامش قطعی است، اما شما تصور می کنید اشتباه است، اما دستور العمل نظام هست،آن تصمیم اشتباه را درست انجام دهید؛ چرا که درست انجام دادن یک تصمیم اشتباه، یک اشتباه است؛ اما غلط انجام دادن یک تصمیم اشتباه؛ خسارتی است جبران ناپذیر!  تصور می کنم خود او،از همه به این آموزه پایبند تر است؛ آزاده است و آزاد در تحلیل! 
در مقام عمل،تصمیم سیاست خارجی کشور را دو تا نمی کند! از همین رو ترامپ و نتانیاهو از او دل چرکین اند و همه کشمیری های و کلاهی ها و نفوذی های داخلی که سایت ها و روزنامه ها و تریبون های متعددی دارند؛ گروه اول از سر آگاهی او را می نوازند و گروه دوم گاهی از سر آگاهی و تعصب و بسیاری هم از سر ناآگاهی! من او را به بغض ها و خشم های از سردردش می شناسم!