اینترلوکین‌ چیست و چه کاربردی دارد؟

اینترلوکین‌ها (interleukin) سیتوکین‌های ساخته شده توسط انواع گویچه‌های سفید خون هستند که اغلب بر لنفوسیت‌های دیگر مؤثر می‌باشند. این ترکیبات در سیستم ایمنی نقش مهمی دارند. تعداد آنها بسیار زیاد است و با شماره مشخص می‌شوند مانند اینترلوکین ۱۷. این پروتئینها با تنوع زیادی که دارند عملکردهایی خارج از سیستم ایمنی هم دارند.

سایتوکاینها به دو دسته تقسیم می شوند
الف) ضد التهابی:

اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10

ب) پیش التهابی:

اینترلوکین-18، اینترلوکین-1بتا و اینترلوکین-6

عضله ی اسکلتی ظرفیت بیان چند سیتوکین شامل اینترلوکین های ۶ ، ۸ و ۱۵ را دارد که روی هم رفته میوکین نامیده می شوند.

هندسچین و اسپیگمن در سال ۲۰۰۸ میوکاین ها را سیتوکینهای تولید شده به وسیله ی سلولهای عضلانی می دانند که ارتباط ورزش و التهاب را مشخص می کنند.

میوکینها باعث تسهیل چند پاسخ سلولی به ورزش مانند سرکوب پروتئولیزی، آنژیوژنز و تنظیم گلیکوژن عضلانی می شوند.

در این میان، اینترلوکین-6 توجه زیادی را به خود جلب کرده است، زیرا:

از یک سو در دوره ی پس از ورزش یعنی هنگام افزایش عملکرد انسولین رها می شود.

با چاقی و کاهش عملکرد انسولین نیز رابطه دارد.

از طرف دیگر اینترلوکین-6 در هردو سیستم ایمنی نقش دارد:

سیستم ایمنی ذاتی: تولید پروتئین های فاز حاد را توسط سلول های کبدی تحریک می کند و در ایجاد اثر سیستمی التهاب که فاز حاد نامیده می شود، شرکت می کند.  سیستم ایمنی اکتسابی: رشد لنفوسیت های B را تحریک می کند که به سلول های تولیدکننده آنتی بادی تمایز می یابند.

نکته:غلظت عمومی IL-6 در افراد چاق و بیماران دیابتی نوع 2 افزایش می یابد.

    ·        IL-6 به دلیل ماهیت گیرنده های خود اثر متفاوتی در انواع سلول ها دارد. در بیشتر سلول ها نقش پیش التهابی از خود نشان می دهد، اما در بعضی از بافت ها ممکن است موجب اختلال در عملکرد TNF-α شود(اثر ضد التهابی).

اینترلوکین-6 و ورزش

در یکی از اولین گزارش ها درباره اثر ورزش بر سایتوکاین ها نورسوف و برگ در سال 1991 افزایش سطح سرمی IL-6 و چند سایتوکاین دیگر پس از ورزش استقامتی را گزارش کردند.

چندی بعد نشان داده شد که تمرینات شدید می تواند موجب افزایش تقریباً 50برابری در IL-6 گردد.

تیمونز در سال 2005 بیان کرد که در کودکان شدت پاسخ IL-6 با افزایش سن تقویمی و بیولوژیکی افزایش می یابد، ولی این پاسخ در کودکان تقریبا 50 درصد نسبت به بزرگسالان کمتر است.

به طور کلی، فعالیت ورزشی باعث تحریکات کمتری بر سیستم ایمنی در کودکان نسبت به بزرگسالان می شود (مقاوم ترند).

احمدی و همکاران (1388) با مطالعه تغییرات IL-6 و کراتین کیناز پس از دو نوع فعالیت زیربیشینه درون گرا و برون گرا با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه افزایش معنی داری را در سطح سرمی IL-6 به دنبال هردونوع فعالیت گزارش کردند.

    افزایش اینترلوکین-6 به 3 عامل بستگی دارد:

1)    مدت و شدت فعالیت

2)    توده عضلانی درگیر

3)    ظرفیت استقامتی فرد                               

فیسچر در سال 2006 نشان داد که مدت ورزش، مهم ترین عامل در افزایش غلظت IL-6 سرم پس از ورزش است.

 در حقیقت، بیش از 50 درصد تغییرات IL-6 سرم پس از ورزش می تواند به تنهایی به وسیله مدت توضیح داده شود.

منابع اصلی اینترلوکین-6: ماکروفاژهای فعال، فیبروبلاست ها و سلول های اندوتلیال

اعمال اصلی آن: رشد سلول های T و B، تمایز، تحریک پاسخ مرحله حاد

بیان IL-6 درون عضلانی و پروتئین آزاد شده آن زمانی که گلیکوژن درون عضلانی وضعیت بحرانی دارد، بیشتر می شود.

اینترلوکین ۱۰ چیست؟

اینترلوکین ۱۰ (انگلیسی: Interleukin 10) یا عامل مهار تولید سیتوکین انسانی (CSIF) یکی از اینترلوکینهای مهم بدن است که از گلبول‌های سفید ترشح می‌شود و در مهار پاسخ‌های التهابی و ایمنی نقش دارد. اینترلوکین ده از سلول‌های منوسیت و نیز از لنفوسیت تی کمک‌کننده، ماکروفاژ و لنفوسیت تی تنظیم‌کننده و ماست‌سل ترشح می‌شود و بر سلول‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده، لنفوسیت‌های بی، ماست سل و درشت‌خوار مؤثر است. IL-10 سایتوکاینی با چند عملکرد در تنظیم ایمنی و التهاب است. این اینترلوکین موجب کاهش بیان سیتوکین‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده (Th1) و پادگن‌های مجموعه سازگاری بافتی اصلی کلاس دو می شود. اینترلوکین ده همچنین موجب افزایش تکثیر و بقای لنفوسیتهای بی و تولید آنتی بادی شود. IL-10 می تواند فعالیت NF-kB را مسدود کند. اینتر لوکین ده روی کروموزوم 1q31.2 واقع شده است دارای سه پلی مورفیسم 819c/t, 1082G/A, 592C/A. می باشد.

اینترلوکین ۱ چیست؟

اینترلوکین ۱ (انگلیسی: Interleukin 1 family) یک خانواده مهم از اینترلوکین‌های بدن است که از گلبولهای سفید ترشح می‌شوند و در پاسخهای التهابی و ایمنی نقش دارند. اینترلوکین‌های گروه یک از سلولهای درشت‌خوار، لنفوسیت‌های بی، مونوسیت و سلول‌های دندریتیک ترشح می‌شوند و بر سلولهای لنفوسیت، درشت‌خوار و سلول کشنده طبیعی مؤثر است. اصلیترین کارکرد این سایتوکین تمایز و تولید سریعتر گویچه‌های سفید، ایجاد التهاب و رهاشدن پروتئین فاز حاد (Acute-phase protein) است. IL-1α و IL-1β از معروفترین اعضای این خانواده هستند.

اینترلوکین ۴ چیست؟

اینترلوکین ۴ (انگلیسی: Interleukin 4)یکی از اینترلوکینهای مهم بدن است که از گلبولهای سفید ترشح می‌شود و در پاسخهای التهابی و ایمنی نقش دارد. اینترلوکین چهار از سلولهای لنفوسیت تی، درشت‌خوار، ماست سل و سلول کشنده طبیعی ترشح می‌شود و بر سلولهای لنفوسیت مؤثر است. اصلیترین کارکرد این سایتوکین تمایز و تولید سریعتر پادتن جی و پادتن ای است.