سیروز کبدی چیست؟

بیماران مبتلا به سیروزکبدی باید از علائم و خطراتی که آنها را تهدید می‌کند، آگاهی داشته باشند تا بتوانند از بروز آنها جلوگیری کرده و به موقع جلوگیری کنند از اتفاقات غیر منتظره.

در ادامه با بیماری سیروز کبدی  و خطرات آن بیشتر آشنا می شوید.

بیماری سیروز صفراوی اولیه که به آن PBC هم می گویند زمانی وجود می آید که مجراهای صفراوی در کبد کم کم تخریب می شوند . مایع صفرا مایعی است که در کبد تولید می شود و در هضم غذا نقش اساسی دارد و به پاک شدن گلبول های قرمز کهنه و کلسترول و مواد سمی از بدن کمک می کند. در بیماری سیروز کبدی  صفراوی اولیه وقتی مجراها آسیب می بینند مواد سمی در کبد جمع می شوند و این مواد سمی آسیب های برگشت ناپذیری را به بافت کبد می زنند.  از علایم سیروز کبدی بیتر بدانیم!

سیروز کبدی(به انگلیسی:Alcoholic liver) یا التهاب شدید کبد از نظر آسیب شناسی (پاتولوژی) خصوصیات معینی دارد که با طیفی از نمودهای بالینی مشخص همراه است. پارانشیم کبد یک ضایعه مزمن غیرقابل برگشت را نشان می دهد. این ضایعات ناشی از بافت مردگی (نکروز) سلول های کبدی، کلاپس شبکه حمایتی رتیکولی و بنابر این رسوب بافت همبند، تغییر شکل بستر رگ ها و بازسازی ندولی پارانشیم باقی مانده کبد هستند. این روند پاتولوژیک یک مسیر نهایی شایع در انواع بسیاری از آسیب های کبدی مزمن می باشد. تظاهرات بالینی سیروز بجای اینکه نتیجه علت بیماری کبدی باشند اغلب نشان دهنده شدت صدمه کبدی می باشند.
وزن کبد در حالت معمولی در حدود 5/1 کیلوگرم و بزرگترین غده ی بدن می ‏باشد. کبد در قسمت ربع فوقانی سمت راست شکم و پشت دنده‏ های تحتانی قرار دارد.
چنان چه کبد به دلیل عفونت مزمن فرسوده شود اصطلاحا سیروز کبدی نامیده می ‏شود.

خطرهای سیروز کبدی

یکی از مهم‌ترین خطراتی که بیماران مبتلا به سیروز را تهدید می‌کند، خونریزی گوارشی است که اغلب به دلیل پاره شدن واریس مری اتفاق می‌افتد. تقریبا تمام خونی که از روده‌ها منشا می‌گیرند از طریق یک ورید یا سیاهرگ به کبد رفته، سپس از آنجا وارد ورید اجوف تحتانی و سپس قلب شده و در نهایت به سایر نقاط بدن منتقل می‌شود.

در بیماران مبتلا به سیروز، خون به خوبی از کبد خارج نمی‌شود و در نتیجه، خون پس زده می‌شود. یکی از راه‌هایی که خون می‌تواند به حرکت خود ادامه داده و وارد جریان خون عمومی شود، وریدهای اطراف مری در ناحیه اتصال آن به معده است. در نتیجه افزایش فشار خون در این ناحیه، وریدها متسع می‌شوند.

این واریس‌ها مستعد پاره شدن و خونریزی هستند. پس از پاره شدن این عروق، شخص ممکن است دچار استفراغ خونی شده و یا این‌ که پس از چند ساعت تا چند روز مدفوع سیاه قیری رنگی دفع کند. بیمار باید در صورت استفراغ خونی و یا دفع خون سیاه از مقعد به پزشک مراجعه کند.
خونریزی در سایر نقاط بدن

یکی از اعمال کبد، تولید برخی از فاکتورهای دخیل در روند انعقاد خون است. در جریان سیروز، این فاکتورها به مقدار کم ساخته شده و در نتیجه این اشخاص آسان‌تر دچار خونریزی از نقاط مختلف بدن می‌شوند و این مسئله باعث بدتر شدن بیماری‌شان می‌شود.

برای پیشگیری از این خونریزی، رعایت نکات زیر مفید است:

– از قرار گرفتن در مکان یا موقعیت‌هایی که امکان آسیب‌ فیزیکی زیادی وجود دارد، دوری کنید.

– جهت مسواک زدن، از مسواک‌های با پرز نرم استفاده کنید.

– بینی خود را محکم و با قدرت تخلیه نکنید.

– شما نیاز بیشتری به مصرف ویتامین k دارید؛ برای این منظور روزانه حداقل 100 گرم کاهو یا اسفناج میل کنید.

– در صورت بروز خونریزی از هر نقطه‌ای از بدن و با بروز خونریزی زیر جلدی (کبود شدن خود به خودی پوست) بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید.