چرا نباید در هنگام غذا خوردن صحبت کرد؟
هنگامی که فرد در حال غذا خوردن است اگر صحبت کند، علاوه بر صرف غذا، هوا نیز داخل معده وی جمع شده و نهایتا منجر به اتساع معده و آسیب دریچه های معده می شود. ضمنا هنگام غذا خوردن نباید آب و مایعات و دوغ نوشید.
در این باره از امیرالمومنین علی (ع) در این باره نقل شده است که به فرزندشان امام حسین (ع) فرمودند: فرزندم: غذا و نوشیدنی بسیار سرد و گرمی را مخور چه بسیار باشد و چه اندک، مگر آن که پیش از خوردن و نوشیدن بگویی: «پروردگارا؛ از تو درخواست می کنم تا در خوردن و نوشیدن سالم بمانم و از درد و زیان آن در امان باشم و تا وقتی که آنچه را خوردم و نوشیدم در بدنم باقی است، توانایی و قدرت طاعت و سپاسگذاری از تو را داشته باشم و نیز با نیرویی که به من می دهی، مرا به عبادت خویش تشویق فرمایی و پرهیز نمودن از نافرمانی ات را به من عنایت فرمایی.
پس اگر این را بگویی، از درد و زیان آن غذا در امان خواهی بود. همچنین می فرمایند: هیچگاه غذایی را مخورید، مگر اینکه پیش از شروع کردن، بخشی از آن را به فقیری بدهید.
علاوه بر این از امام علی (ع) نقل شده است که ایشان بیان داشته اند: کسی که دوست دارد نعمت ها و نیکی ها در خانه اش فراوان گردد، به هنگام حاضر شدن غذایش وضو بگیرد و سپس مشغول به خوردن غذا گردد و نیز می فرمایند: شستن دست قبل و بعد از غذا خوردن، باعث فراوانی روزی و طول عمر می گردد و همچنین فرموده اند: هرگاه سفره ی غذا پهن شد «بسم الله» بگو، چون شروع به خوردن نمودی بگو «بسم الله علی اوله و آخره»، پس چون سفره جمع گردید و از غذا خوردن فارغ شدی بگو «الحمد الله»، و در جایی دیگر می فرمایند: غذایتان را با خوردن نمک شروع کنید که اگر مردم می دانستند چه خواصی در نمک نهفته است، آن را بر پادزهر مجرب ترجیح می دادند.
همچنین این امام همام بیان می دارند: غذای داغ را بگذارید تا سرد شود و قابل خوردن گردد، زیرا روزی غذایی را نزد پیامبر (ص) آوردند و ایشان فرمودند: بگذارید تا خنک شود که بتوان آن را خورد، چرا که خیر و برکت در غذای سرد است و در غذای داغ برکتی نیست و در جایی دیگری می فرمایند: در هنگام غذا خوردن خدا را فراوان یاد کنید و سخن بسیار نگویید که آن غذا نعمت و روزی خداوند است و بر شما واجب است که شکر و یاد خداوند را بجا آورید، و نیز بیان می دارند: آنچه از باقی مانده ی غذاها (ریزه های غذا) در سفره است را بخورید چرا که به موجب این کار، هر کس آن را به نیت شفا بخورد، به اذن الهی از تمامی دردها رها می گردد و شفا می یابد
