نصیریان و انتظامی باید دنبال بلیت جشنواره بدوند؟!

جشنواره بین‌المللی فیلم فجر بیست و دو روز
دیگر افتتاحیه در شرایطی آغاز خواهد شد که برخی چهره‌های شاخص سینمای ایران
از تشریفات در نظر گرفته نشده برای حضور ایشان و همراهانشان در این رویداد
گلایه‌مندند؛ رخدادی که گویا تا زمان برگزاری جشنواره سی و یکم قابلیت در
نظر گرفتن سازوکاری داشته باشد تا در این رویداد، دست‌کم چهره‌های سر‌شناس و
نخبه سینمای ایران انفرادی و سوای آثار سینمایی‌شان حضور فراگیری داشته
باشند.به گزارش «تابناک»، همزمان با نزدیک شدن به جشنواره
بین‌المللی فیلم فجر، اخباری درباره افزوده شدن برخی فیلم‌های محذوف به
لیست فیلم‌های بخش سودای سیمرغ جشنواره و در کنار این‌ها اخباری نیز از حذف
برخی فیلم‌های نگاه نو به واسطه آن که کارگردانان این آثار در ادوار پیشین
با فیلم‌هایی در این بخش حاضر بوده‌اند و طبیعتاً نمی‌توانند این حضور را
تکرار کنند، مطرح شد که می‌توان به تلاش‌هایی برای برگزاری پررونق‌تر این
دوره از جشن مهم سالیانه اهالی سینما تلقی‌اش کرد.

با این حال، چه
ترکیب کمی فیلم‌های جشنواره فیلم فجر به مانند همیشه در بیشتر ادوار دستخوش
تغییر شود، یا این رویداد با‌‌ همان لیست‌های اعلام شده از سوی هیأت
انتخاب، برنامه‌اش بسته شود، این رویداد وجوه دیگری نیز برای گرم کردن تنور
جشنواره فجر دارد، از مهمترین این وجوه ـ که بر اهمیت و کیفیت جشنواره
می‌افزاید‌ ـ حضور سینماگران شاخص است.

البته هرچند در سال‌های
اخیر به علل متعدد سینمایی و غیرسینمایی، ستاره‌های مطرح سینمای جهان در
ایام رویداد سینمایی ایران، کمتر میهمان تهرانی‌ها شده‌اند، در عین حال
تلاش شده از حضور چهره‌های سینمایی کشورمان در این عرصه بهره‌برداری شود.

در
این باره باید گفت، گروهی از سینماگران و به ویژه بازیگران که توجه عمومی
را بیشتر جلب می‌کنند، در هر دوره به واسطه حضور فیلم‌هایی از ایشان حضور
می‌یابند و در جشنواره سی و یکم نیز گروهی از سینماگران که فیلم‌هایشان
اکران می‌شود، دست‌کم در سانس‌های اکران فیلم‌هایشان سری به سینما‌ها
خواهند زد و با حاضران به دیدن فیلم‌های سینمایی خواهند نشست. با این حال،
دیگر سینماگران شاید انگیزه جدی برای حضور نداشته باشند، به ویژه اگر
تشریفاتی برای حضور این سینماگران در نظر گرفته نشود.

در این دوره
به طور خاص جای بسیاری از چهره‌های پیشکسوت و صاحب نام در فیلم‌های پذیرفته
شده خالی است و یا نقش‌های محدودی دارند که طبیعتاً متناسب با همین مسأله و
آنچه مورد اشاره قرار گرفت، یا اصلاً حضور نخواهند داشت و یا اگر حضور
یابند، کمرنگ خواهد بود و این بخش از جذابیت‌های جشنواره کمتر عینیت خواهد
یافت.

یکی
از چهره‌های مطرح و پیشکسوت سینمای ایران در گفت‌و‌گو با «تابناک» در این
باره با اشاره به تعطیلی خانه سینما یادآور شد: یکی از چهره‌های مطرح و
پیشکسوت سینمای ایران در این باره با اشاره به تعطیلی خانه سینما یادآور
شد: در سال‌های گذشته، خانه سینما برای اهالی سینما، زمینه حضور فراهم
می‌کرد و تعدادی بلیت هم می‌داد، ولی اکنون مشخص نیست چه باید کرد؟ ظاهراً
باید خودمان به وزارت ارشاد یا صنف راه‌اندازی شده ارشاد برویم و درخواست
بلیت کنیم که واقعاً در شأن بازیگران پیشکسوت نیست و بنده خود چنین کاری
نخواهم کرد.

این نگاه پیشکسوتان البته جای تأمل دارد که چرا شأن
هنری‌شان را بر حفظ انسجام تنها رویداد سینمایی ایران ارجح می‌دانند اما در
عین حال نمی‌توان به ایشان حق نداد که حرمت کسوتشان را نادیده بگیرند و
بدون کوچک‌ترین رعایت تشریفاتی همچون تماشاچیان به سالن بروند.

با
این اوصاف، انتظار زیادی نیست که در فاصله ۲۲ روز تا آغاز جشنواره سی و
یکم، سازوکار مناسبی برای حضور این اشخاص در نظر گرفته شود و افزون بر
فرستادن دعوتنامه رسمی برای همه اهالی سینما به ویژه پیشکسوتان – بدون در
نظر گرفتن سمت و سوی سینماگران – تعداد معقولی بلیت نیز به همراه این
دعوتنامه‌ها برایشان فرستاد.

نباید فراموش کرد، یک جشنواره
استاندارد و حرفه‌ای با همین جزییات به یک رویداد مهم بین‌المللی مبدل
می‌شود؛‌ بنابراین، شاید بد نباشد یک بار برای همیشه، همه تشریفات جشنواره
فجر از تعداد دقیق فیلم‌هایی که می‌بایست در هر بخش در تمامی ادوار پذیرش
شود تا تشریفات برگزاری و مدعوین به شکل یک قانون مورد تصویب هیأت دولت
قرار گیرد و در هر دوره، مطابق‌‌ همان دستورالعمل مشخص همه در جریان باشند،
چه روندی از پذیرش فیلم‌ها تا اختتامیه پیموده می‌شود و سلایق جشنواره را
دستخوش ارتقا و تنزل نکنند.

این ساختارمند شدن جشنواره بین‌المللی
فیلم فجر که می‌تواند به دیگر جشنواره‌های فجر نیز تسری یابد، به خودی خود
در توسعه استقبال سینماگران نقش آفرین خواهد بود، چرا که بسیاری از
کارگردانان، یکی از مهمترین نقد‌هایشان، نقش سلایق مدیران هر دوره از
جشنواره در همه ارکان و رویکردهای جشنواره است و اتفاق ارزشمندی است که این
حجم وظایف و برنامه ریزی را با یک قانون‌گذاری ماندگار از روی دوش دبیر
جشنواره برداشت و دبیر و هیأت اجرایی جشنواره فیلم فجر، تنها متولی اجرای
قانون جامع برگزاری جشنواره فجر باشد.

با این حال، آیا اراده‌ای
برای چنین قانون‌نگاری و قانون‌گذاری برای ادوار آتی این رویداد و حفظ
حداقل‌هایی همچون دعوت متعارف و مکتوب از همه بزرگان سینما در این دوره
وجود خواهد داشت؟