سیّد کیست؟!

عصر خبر- حمید هنرجو : تا حالا وسط شعله های آتش، افطار کرده اید؟! اگر این اتفاق برایتان افتاده، از هرگونه توضیح اضافه ای صرف نظر می کنم.
حقیقتا بیستم خرداد ماه – مصادف با بیست و پنجم رمضان – سوختن را با گدازه هایش حس کردم، وقتی سیّدی مظلوم و پاک ضمیر در قاب سیما ظاهر شد و غریبانه و عاشقانه، حرف هایی زد که… 
جانباز “سید اصغر صائمی” حتی صدایش هم کش و قوس داشت و حنجره زخمی اش عاطفه هر شنونده ای را با هر نوع سلیقه و گرایش سیاسی به درد می آورد…

 سیّد کیست؟او علاوه بر مصدومیت بر اثر گازهای خردل در حملات شیمیایی، دست چپ اش را ندارد! دست راستش، کبود و در تصرّف سُرُم است و تلخ تر این که هر دو چشمش را هم تخلیه کرده اند !
خدایا ! یک مَرد! یک انسان! یک رزمنده! مگر تا چه اندازه می تواند توکل و تحمل داشته باشد؟! شخصا خود را کوچکتر از آن می دانم که حتی این صحنه های تلخ را توضیح بدهم؛ البته خیلی های دیگر هم حتما مانند من”سید” را در منزل محقرش دیدند… فرزند دلاور مردم که روز و شبش در بستر می گذرد، از دریافت حقوق ناچیزش هم اظهار شرمساری می کرد! 
پسر جوانش که به گفته گزارشگر ِ پُرسوال تلویزیون، مدافع حرم است و بر بالین ِ پدر، پروانه وار حاضر است، می گوید: در دفاع از کشور و مردم، از سید عقب هستم! 
واقعا دهان ِ آدم، قفل می شود. خدایا حکمت و دانایی از توست ولاغیر؛
کمی قبل تر از آن – امّا – در بخش خبری همان شبکه، یکی از نمایندگان خطاب به همکارانش در مجلس فریاد می زد که: زمان قانونگذاری در صحن علنی، از صحبت با تلفن همراه و کارهای متفرقه و قدم زدن در لابی و… خودداری کنید تا بتوانیم قوانین مناسبی برای کشور وضع کنیم!
شگفتا!مدافع واقعی قانون و قلم و شرافت ِ کشور، تمام قد در بستر، ذرّه ذرّه آب می شود! و … 
الله اکبر!