تجمع کارگران شرکت لاستیک پارس ساوه در اعتراض به خصوصیسازی
میرزایی در اشاره به وضعیت و دغدغه کنونی کارگران، تاکید کرد: اکنون نگرانی کارگران از این است که با تغییر مدیریت شرکت ناشی از خصوصیسازی، کارشان را از دست بدهند. آنها انتظار دارند مقامات و مسئولانی که خصوصیسازی را انجام دادهاند، آنها را در جریان روند و ابعاد تغییرات قرار دهند. هیچکس نمیخواهد خاطره تلخ خصوصیسازی شرکتهای هپکو، آونگان و... برای این شرکت و کارگران آن هم تکرار شود.
عصر خبر: روز گذشته، کارگران شرکت لاستیک پارس ساوه در اعتراض به خصوصیسازی این شرکت تجمعی برگزار کردند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، روز گذشته، کارگران شرکت لاستیک پارس ساوه تجمعی در اعتراض به خصوصیسازی این شرکت برگزار کردند.
در همین رابطه، داوود میرزایی (دبیر اجرایی تشکیلات خانه کارگر ساوه و زرندیه) به ایلنا، گفت: لاستیک پارس ساوه، یک شرکت دولتی استخواندار و قدیمی است؛ در عین اینکه جزو بهترین واحدهای صنعتی استان مرکزی محسوب میشود ازجمله بهترین واحدهای تولید لاستیک در ایران نیز است.
وی با یاد کردن از دولت بهعنوان کارفرمای ناکارآمد، افزود: شرکت در دهه ۷۰ و دوره سازندگی، در حدود ۲۵۰۰ کارگر داشت که در دو یا سه شیفت مختلف کار میکردند. اما طی دو دهه اخیر، بهخاطر مدیریت ناکارآمدی که مدیران آن اعمال کردند، دچار مشکلات بسیار زیادی شد و تعداد کارگران آن به حدود ۷۵۰ نفر تقلیل یافت.
میرزایی در اشاره به وضعیت و دغدغه کنونی کارگران، تاکید کرد: اکنون نگرانی کارگران از این است که با تغییر مدیریت شرکت ناشی از خصوصیسازی، کارشان را از دست بدهند. آنها انتظار دارند مقامات و مسئولانی که خصوصیسازی را انجام دادهاند، آنها را در جریان روند و ابعاد تغییرات قرار دهند. هیچکس نمیخواهد خاطره تلخ خصوصیسازی شرکتهای هپکو، آونگان و… برای این شرکت و کارگران آن هم تکرار شود.
وی با اشاره به نقش سازمان خصوصیسازی در تغییرات اخیر این شرکت، اظهار داشت: سازمان خصوصیسازی در راستای تکالیف قانونیای که اصل ۴۴ قانون اساسی برایش تعریف کرده، روند سپردن این شرکت به بخش خصوصی را انجام داده است.
دبیر اجرایی تشکیلات خانه کارگر ساوه و زرندیه تصریح کرد: آنچه برای ما مهم است این ست که در خصوصیسازی الگویی معیار قرار گیرد که مبتنی بر شفافیت و درستی باشد. در واقع، اگر قرار است خصوصیسازی انجام شود نباید بهگونهای باشد که در نیروهای کار واحدها ایجاد نگرانی از تعدیل شدن ایجاد کند. همچنین، کارفرما باید این تعهد را بدهد که علاوه بر پرهیز از تعدیل نیرو، زمینه توسعه اشتغال واحد تولیدی تحت مدیریتش را فراهم آورد. از همین روی، شرکت باید به کسانی که اهل کار و صنعت و تولید باشند، سپرده شود. کسانی که امتحانشان را با سربلندی و آبرومندی در عرصه تولید پس داده باشند. نباید مدیران جدید بدهکار بانکی باشند. آنها باید به کارگران این تضمین را بدهند که ایجاد اشتغال خواهند کرد.
وی در پایان، تاکید کرد: کارخانجات را در قالب خصوصیسازی نباید یکشبه رها کنند. نباید اجازه داد آقازادهها و کارفرمایان نوظهور به این شکل قارچگونه رشد کرده، و کارخانجات و واحدهای تولیدی را متصرف شوند.
شرکت لاستیک پارس با بیش از ۳۰ سال سابقه، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان تایر در ایران به شمار میرود. این شرکت در سال ۱۳۵۵ با مشارکت بانک صنعت و معدن و شرکت پیرلی ایتالیا و سهامداران بخش خصوصی تاسیس شد. در حال حاضر، شرکت لاستیک پارس یکی از بزرگترین تولیدکنندگان تایرهای کامیونی، اتوبوسی و کامیونتی بایاس کشور است و نقش عمدهای در ناوگان حمل و نقل بار و مسافر در کشور دارد.