بانکداران بزرگترین عامل فقر در دنیا هستند

به گزارش ایرنا ، این استاد دانشگاه در نشست «دام فقر؛ در جستجوی راه رهایی » که عصر امروز یکشنبه ششم آبان ماه به همت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد. گفت : کشوری مثل ژاپن با نقل و انتقالات بزرگ سرمایه با سقوط‌های بزرگ روبرو می‌شود. ما از ابتدای 1980 با افزایش فقر در جهان روبرو هستیم.
وی گفت: هر دستگاه اجرایی به خاطر منافع سازمانی خود دست به گسترش بی‌رویه می‌زند؛ آموزش و پرورشی که با بودجه محدود اداره می‌شود شاهدیم که در همین دستگاه اجرایی تسلط منافع مختلف باعث ضربه به منافع مردم شده است.
«در همین حال مدارس غیرانتفاعی ، چگونه این گروه کوچک از مدیرانی که می‌توانند مدرسه غیرانتفاعی داشته باشند، معادلات را برهم می‌زنند. به همین ترتیب در بخش درمان پزشکان متخصص قدرت بیشتری از پزشکان عمومی دارند.»
میدری در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: در ایران تسلط منافع بخشی از گروه‌ها باعث افزایش فقر شده است و تا زمانی که درکی از تحولات منافع کشور نداشته باشیم، درک درستی از فقر نداریم و لذا به راهکار اساسی دست پیدا نمی‌کنیم .
وی اظهار کرد: در سطح تحلیل با سطوح مختلفی از تحلیل درباره فقر روبرو هستیم. جامعه و حاکمیت می‌تواند تصمیماتی بگیرند و مسیر را تغییر دهند. به همین خاطر می‌خواهیم سطح تحلیل را بالا ببریم.
وی ادامه داد: فقر محصول تسلط گروهی بر گروهی دیگر در جامعه است. این تسلط می‌تواند در سطح جامعه، کشور یا جهان باشد. تجارت اسلحه با هیچ منطق حکومتی سازگار نیست و خیلی از جنگ‌های دنیا تامین کننده منافع گروهی در دنیاست. منافع این گروه از منافع باقی مردم متفاوت است.
میدری با بیان اینکه در دستگاه‌های اجرایی برخی قدرتمندتر هستند؛ افزود: در بخش بانکی ایران از سال 1379 قانون بانکداری خصوصی را تصویب کردیم –همانطور که در کشورهای دیگر وجود داشت- بانک مرکزی امکان کنترل آنها را داشت اما به خاطر منافع قدرت ، بانک‌های خصوصی توان نظارت بانک مرکزی را می‌گیرند.
به گفته وی ، امروزه ما شاهد رکود گسترده و توزیع نابرابر تسهیلات و سوداگری در بخش ارز و مسکن هستیم. همه اینها محصول نظام بانکی است. بخش‌های صنعتی هم همین است که آنها بدون لحاظ کردن پایداری کشور دست به تاسیس پتروشیمی می‌زنند.
وی گفت: بنابراین یکی از عوامل اصلی نابرابری و فقر در ایران، بحث قدرت یک بخش نسبت به سایر بخش‌هاست.
میدری در خصوص نابرابری‌های منطقه‌ای گفت: با وجود گذشت سال ها از تدوین آمایش سرزمین ، اما ما هنوز به آن نرسیده‌ایم. علت آن قدرت پایتخت نشینان است که آنها از قدرت برخوردار هستند تا بخشی از منابع مالی را در تهران نگهدارند و لذا ما شاهد مکش نیروی انسانی به سمت تهران هستیم. در اینجا به طور مثال هزینه شهرداری تهران به ازای هر فرد ساکن تهران انجام حدود دو و نیم برابر اصفهان است. همه شاخص‌ها در تهران بسیار متفاوت است.
وی گفت: علیرغم آنکه خیلی از روسای جمهوری از انتقال پایتخت صحبت می‌کنند؛ هیچ اتفاق واقعی رخ نمی‌دهد چرا که صاحبان قدرت در تهران اجازه این تصمیم را نمی‌دهند.
این اقتصاددان تصریح کرد: بعضا نابرابری‌ها نتایج برخی سیاست‌ها در دراز مدت هستند. یعنی تصمیمی که در گذشته گرفته شده و برخی رضایت‌ها را ایجاد کرده اما بعدها نتایج خودش را نشان می‌دهد.
میدری یادآور شد: دوره‌های قبل 14-18 درصد زیر خط فقر بودند اما این عدد اکنون 28-30 درصد است. اگر بخواهیم فقر را به طور اساسی کاهش دهیم باید الگوی تعامل بین دولت و ملت تغییر پیدا کند.