فقر، کابوس بخش بیشتری از مردم شده است
برزیل طی دهه ۹۰ میلادی به عنوان کشوری با شرایط نابرابر درآمدی و یکی از ناعادلانه ترین جوامع دنیا شناخته می شد. از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ دولت برزیل با افزایش ۲۷ درصدی درآمد خانوار حدود ۴۰ میلیون نفر فقیر را از دور باطل فقر خارج کرد.
تموز- حمیدرضا راستگو: خط فقر! کلیدواژه ای که زندگی بسیاری از ما را با کمک اعداد و ارقام به خوبی توصیف می کند. یکی از مهمترین مسائلی که در زمینه اقتصادی و اجتماعی مطرح است موضوع خط فقر و میزان درآمدهای افراد به نسبت تعداد افراد خانواده است. خط فقر به عنوان یک پارامتر قابل تامل می تواند وضعیت رفاهی و معیشتی مردم را ترسیم کند.
طرح پرداخت یارانه ها که در دی ماه سال ۱۳۸۹ به منظور کاهش فقر و کاهش فاصله طبقاتی در جامعه اجرایی گردید و تا به امروز ادامه داشته است، نشان داد که توزیع پول در جامعه اثر مثبتی ندارد و فقط سبب اتلاف منابع کشور، می شود. در عوض باید سیاست هایی که منجر به افزایش اشتغال می شوند هدف برنامه های فقرزدایی قرار بگیرند. پرداخت یارانه تنها می تواند به کسانی که از سلامت جسمی کافی برخوردار نیستند و یا دچار از کارافتادگی هستند معنادار باشد. توزیع پول ناشی از پرداخت یارانه ها حجم هنگفت نقدینگی را وارد جامعه می کند که سبب می شود نرخ تورم بالا برود که در نتیجه آن به اقشار ضعیف و کم درآمد آسیب بیشتری وارد می شود. همچنین تورم بهانه ای برای گروه های قدرت و ثروت در جامعه فراهم می آورد تا نرخ ارز را افزایش دهند که در نتیجه تولید در کشور آسیب می بیند چرا که تولید کننده نمی تواند با رقبای خارجی خود رقابت داشته باشد.
آمارها نشان می دهد که در دولت نهم و دهم در حدود ۱۴ هزار واحد تولیدی از صحنه اقتصادی خارج شدند. علاوه بر از بین رفتن شغل با ورود جمعیت جوان جویای کار، فشار مضاعفی بر بازار کار وارد می گردد و با افزایش بیکاری مشکلات اقتصادی همچون فقر ایجاد می شود که پیامدهای اجتماعی هم به دنبال خود دارد. همین چند روز پیش نیز مصطفی میرسلیم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام کرد در شرایط فعلی ۷۰ درصد کارخانه های کشور تعطیل است. حالا در جدیدترین خبر احمد میدری با بیان این که در دوره های گذشته بین ۱۴ تا ۱۸ درصد مردم زیر خط فقر بودند،گفت:این میزان امروزه به ۱۸ تا ۳۵ درصد رسیده است.
تجربه کشورهای دیگر در ریشه کن کردن فقر
برزیل طی دهه ۹۰ میلادی به عنوان کشوری با شرایط نابرابر درآمدی و یکی از ناعادلانه ترین جوامع دنیا شناخته می شد. از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ دولت برزیل با افزایش ۲۷ درصدی درآمد خانوار حدود ۴۰ میلیون نفر فقیر را از دور باطل فقر خارج کرد.
چین هم از جمله کشورهای موفق در مبارزه با فقر محسوب می شود به طوری که در ۳ دهه گذشته بیش از ۵۰۰ میلیون نفر از شهروندان خود را از فقر شدید نجات داده است. یکی از اقدامات جدی در این زمینه فرستادن استعدادها و ایده ها به مناطق فقیرنشین است که گویا در کشور ما چنین اقدامی به صورت معکوس انجام می شود.
بانک ها عامل فقر
میدری در نشست “دام فقر در جستجوی رهایی” با بیان اینکه فقر محصول تسلط منافع یک گروه به گروه های دیگر جامعه است که می تواند در سطح جهانی یک کشور یا یک منطقه باشد افزود: بانکداران پس از نظامیان بزرگترین عامل فقر در دنیا هستند.
معاون رفاه وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه امروز شاهد رکود گسترده،توزیع نابرابر تسهیلات و سوداگری در بخش ارز و مسکن هستیم ادامه داد: همه این موارد محصول نظام بانکی است. این در حالی است که تازه ترین آمار ها حاکی از آن است که یک سوم جمعیت کشور دچار فقر مطلق هستند و حدود ۵ میلیون نفر زیر خط گرسنگی کشیده شده اند به طوری که درآمد یک خانوار حتی هزینه غذای آنان را تامین نمی کند این در حالی است که افراد هزینه های دیگری همچون مسکن،پوشاک و حمل و نقل نیز دارند. همچنین افراد تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) حدود ۵ میلیون نفر برآورد می شود. تمام این اعداد و ارقام گویای آن است برنامه خاص و عزم جدی از سوی دولتمردان برای ریشه کن کردن فقر در جامعه وجود ندارد.
احمد میدری در ادامه افزود: تا زمانی که رابطه دولت و حاکمیت تغییر نکند و تغییری در سیاست گذاری ها صورت نگیرد نباید انتظار کاهش نرخ فقر در کشور را داشته باشیم.
افزایش میزان خط فقر در حالی است که حسن روحانی در اولین کنفرانس خبری خود پس از انتخابات سال ۹۶ وعده داده بود که فقر مطلق را تا سال ۱۴۰۰ ریشه کن خواهد کرد. حالا بعد از گذشت کمی بیش از یک سال از آن تاریخ، فقر کابوس بخش بیشتری از مردم شده است.