انتقادی به پشت پرده سیاسی «رحمان 1400 »
بوی انتخابات در کشور ما قبل از احزاب و گعده‌های سیاسی به مشام صنف محترم مافیا (از هرجنس و رنگ) و پولشویان می‌رسد، چرا؟ دلیل ساده است، بهترین سرمایه گذاری، سرمایه گذاری روی اسب‌های سیاست است.
به گزارش انصاف ، بوی انتخابات معمولا یکسال قبل از انتخابات کم کم فضای شهر را پر می‌کند و حالا فصل جفت یابی انتخاباتی! و “دون پاشی” و شکار و شکار شدن است.
فیلم “رحمان ۱۴۰۰” نمونه ژانر سینمایی از همان مشام تیزشده طیف مافیا-پولشویی از سیاست است: انتخابات مجلس در پیش روست و بوی کباب یا الاغ داغ! در فضای سیاسی پیچیده است: گروهی به هر قیمت قصد دارند دولت را زمین بزنند و ثروت و قدرت و نفوذ و پارتی کلفت و مرکز رصد و …هم دارند، اما دم خروسی که انتخاب کرده‌اند یا خود، خود را مرغ عروسی سیاستمدران کرده است، بشدت “تابلو” است:
تهیه کننده‌ای که سینما را از بازی در فیلم‌های ایرج قادری شروع کرد و نزد خواص و عوام سینما معروف است به “مافیای سینمای ایران”
دستگاه پولسازی كه یک سال بعد از تسلط تيم احمدي نژاد بر سينما در سال ٨٥ فيلم نصف مال من، نصف مال تو را ساخت؛ داستان دو هوو كه نمي‌دانند يك شوهر دارند و با يكديگر دوستند.
سرتيپي كه در اوج وقايع سال ٨٨ با نيش زنبور سبك سخيف فيلم فارسي را با ستاره‌هاي موجه سينما روي پرده برد. او با ورود آقايان ممنوع، زيركانه موضوع حيا و نجابت را هدف قرار داد.
او سال ٩٣ فصل انار را كه پرداختي ناشيانه به موضوع قيوميت در ازدواج بود دستمايه فيلم جديدش قرار داد.
فصل مشترک فیلم‌ها، شوخی‌ها یا فانتزی‌های جنسی است اما این همه‌ی ماجرا نیست،
مشترک مورد نظر یکی از اسپانسرهای خلبان بلند پرواز ولی بداقبال سیاست ایران بود، کافی است ارتباط شرکت آگه سازان و پروژهای مختلف در زمان شهردار اسبق تهران و آقازاده‌هاي جنجالي را با آقای تهیه کننده بررسی کنید، همچنین شراکت او با محمود رضوی، فیلمساز نورچشمی را در ساختن فیلم‌های ده‌نمکی.
