فرزاد فرزین برای جنگ و صلح خواند+عکس

فرزاد فرزین هنگام اجرای ترانه “راه من” در جشنواره موسیقی فجر آرزو کرد که غیرت و مردانگی ایرانیان همواره پایدار باشد.

به
گزارش مهر، در سومین شب از برگزاری بیست‌ و هشتمین جشنواره موسیقی فجر، شب
گذشته جمعه 27 بهمن ماه فرزاد فرزین با گروه “شوک” به روی صحنه سالن
همایش‌های برج میلاد رفت.

کنسرت با شمارش معکوس از 60 به 1 که در
صفحه انتهای سن به نمایش درآمد، آغاز شد. در این یک دقیقه نوازندگان پشت
سازهایشان قرار گرفتند و فرزاد فرزین همزمان با تصویری که از خودش روی پرده
پخش می‌شد، وارد صحنه شد.

او
روی یک صندلی اداری که در کنارش یک میز و چراغ خواب قرار داشت و به نوعی
فضای اتاقی شخصی را تداعی می‌کرد، پشت به جایگاه تماشاگران نشست و هم‌زمان
با تصویرش که کاغذهایی را در هوا پخش می‌کرد، رو به مردم چرخید و کاغذهایی
را در هوا پراکند. به این ترتیب او اجرای نخستین ترانه‌اش را در کنسرت آغاز
کرد. کنسرتی که بی‌نظمی و ناهماهنگی از همان ابتدای کار در آن دیده می‌شد.

سیستم
پخش تصاویری که مربوط به ترانه‌ها بود، همچنین دستگاه گیرنده‌ای که به
لباس فرزین وصل بود تا پایان کنسرت اشکال داشت و مسئولان صحنه بی‌مهابا و
بدون توجه به اینکه قطعه‌ای در حال اجرا است به روی صحنه می‌آمدند و سعی در
تعویض یا نصب دستگاه گیرنده دیگری داشتند. همچنین میکروفن فرزین دچار
اشکال بود که وی مجبور شد در طول کنسرت آن را تعویض کند. پیش از شروع کنسرت
نیز بررسی و به‌اصطلاح چک نهایی نور صحنه در مقابل مخاطبان انجام گرفت.

فرزین
با عذرخواهی از مشکلات پیش‌آمده، در حالی که از این موضوع کمی عصبی به نظر
می‌رسید، گفت: پس از دو سه ماه استراحت گروه شوک، خوشحالم که در جشنواره
فجر در خدمت شما مردم هستیم.

وی با اشاره به اینکه خبرگزاری‌های
مختلف از احتمال تغییر در محتوای برنامه از او سوال کرده‌اند، توضیح داد:
هدف ما کار فرهنگی است. من از ابتدا هم به دنبال مادیات در این کار نبودم و
به خاطر فضای جشنواره‌ای، تغییری در محتوای اجرایم نخواهم داد چون هدفم
خدمتگزاری به مردم است.

ترانه دوم “می‌دونم” از آلبوم شلیک بود که
نوازنده جوان ویلن، کسری خدیور به گروه نوازندگان پیوست و آنها را همراهی
کرد. با حضور خدیور صدای تشویق تماشاگران به قدری بالا گرفت که تا دقایقی
صدای صحنه شنیده نمی‌شد. در این مواقع که در کنسرت‌های پاپ نیز کم پیش
نمی‌آید، این سوال مطرح می‌شود که مردمی که صدای نوازنده یا خواننده
محبوبشان را نمی‌شنوند، چگونه به طور ممتد می‌توانند اینقدر هیاهو کنند؟

ترانه
بعدی “اون تو نیستی” از آلبوم شانس بود که نوازنده کلارینت ایمان جعفری
پویان در این قطعه به گروه پیوست. همزمان با این ترانه، تصاویر بسیار
زیبایی از دریا در حال پخش بود که باز هم به دلیل اشکالات فنی پخش آن متوقف
و فرزین مجدد مجبور به عذرخواهی شد.

فرزین ترانه شاد “کی میتونه”
ساخته پدرام کشتکار را به مخاطبانش پیشنهاد کرد و پس از اجرای آن “بچه” را
از آلبوم شلیک خواند. اجرای این ترانه از نیمه گذشته بود که نور موضعی روی
پیانو باز شد و حاضران شاهد پیانونوازی حسام نواب صفوی بودند. حضور این
بازیگر باعث ابراز احساسات فراوانی از سوی مخاطبان شد.

صفوی هم حین
اجرا با دست دیگرش برای مخاطبان خود دست تکان می‌داد! حضور این نوازنده و
بازیگر روی سن بسیار کوتاه بود. او پس از پایان اجرایش و در حالی که قطعه
هنوز ادامه داشت مقابل صحنه آمد و از تماشاگران تشکر و خداحافظی کرد که
انجام این کار از سوی وی نوعی بی‌احترامی به اجرای همکاران و دوستان خودش
بود. بهتر بود پس از پایان قطعه همگی از تشویق‌های تماشاگران تشکر
می‌کردند.

پس از پایان این قطعه، فرزین از صحنه خارج شد و نوازندگان
پیانو، ساکسیفون و ویلن هرکدام دقایقی به تک‌نوازی پرداختند. امیرمیلاد
نیکزاد قطعه‌ای را در دستگاه ماهور با پیانو نواخت که مورد تشویق تماشاگران
قرار گرفت. همچنین خدیور قطعه‌ای بسیار تکنیکی را با ویلن اجرا کرد که از
سوی حاضران تشویق شد.

در ادامه این کنسرت ویدئویی از ترانه “یه زن”
از آلبوم شلیک پخش شد که در اواسط آن باز هم اشکالاتی پیش آمد. در این مدت
تدارکات صحنه، مشغول آوردن چیدمان جدیدی به سن بودند.

فرزین در
ادامه مجدد روی سن آمد و ترانه “راه من” را معرفی کرد. وی با آرزوی اینکه
غیرت و مردانگی ایرانیان همواره پایدار باشد، گفت: از اجرای این ترانه هدف
خاصی ندارم اما اعتقاد خاصی به آن دارم. داشتن این اعتقاد وظیفه همه
ایرانیان است.

صحنه، در این ترانه با چند گونی که نماد سنگر در جنگ
است و همچنین گل‌های سرخ پرپر شده روی آن، تزئین شده بود. در طول اجرا
ردیفی از چند پلاک که کنار هم آویزان شده بودند از سقف، وارد صحنه شد.

فرزین
پس از پایان این ترانه اعضای گروهش را این گونه معرفی کرد: محمدعلی
شاکردوشان‌لو (کیبورد)، علیرضا کبریایی و انوشیروان تقوی(کر)، احمد
امین‌پور (پرکاشن)، مهرداد معافی (گیتار الکتریک)، آرین کشیشی (گیتارباس)،
آرمن کشیشی (گیتار اسپانیش)، کسری خدیور (ویلن)، ایمان جعفری‌پویان
(ساکسیفون) و زایا سلیمان سرپرست گروه.

ترانه هفتم تلفیقی از دو
قطعه ابتدایی آلبوم‌های “شانس” و “شلیک” بود. فرزین سپس ترانه‌های “ماه
من”، “حس خوب” و تیتراژ برنامه نوروزی سال 90 را برای مخاطبان اجرا کرد. او
ترانه “با تو” را هم خواند و خطاب به حاضران قطعه‌ای جدید از آلبوم جدیدش
را معرفی کرد که قرار شد به عنوان قطعه پایانی خوانده شود. او عنوان کرد که
رویکرد این ترانه کاملا اجتماعی و درباره صلح جویی ایرانیان است.

سپس
فیلمی سیاه و سفید مربوط به صحنه‌های جنگ‌های جهانی و بدون زیرنویس پخش
شد. در ادامه شش جوان سفیدپوش، شمع به دست وارد صحنه شدند و به دنبال آن
دختر سفیدپوشی وارد صحنه شد و به طرف ماکت کره زمینی که در طرف راست صحنه
قرار گرفته بود، رفت. او شعر ترانه را به صورت دکلمه برای تماشاگران خواند و
بعد از آن گروه موسیقی اجرای خود را آغاز کرد.

در هنگام این اجرای
فرزین که بهترین اجرای او در طول کنسرت بود، تصاویری دلخراش از صحنه‌های
ویرانی و جنگ و همچنین تصاویری زیبا از جهانی آرام و سرسبز پخش شد. مضمون
شعر نیز آرزوی داشتن جهانی آرام بود. در انتهای این قطعه چند دختربچه سفید
پوش با پرچم‌های سفید رنگ وارد صحنه شدند و به دنبال آنان چند مرد که هر
کدام به طور نمادین لباسی از اقلیم‌های مختلف جهان مانند هند، آفریقا،
اروپا، چین و عربستان را پوشیده بودند به روی سن آمدند. کارگردانی این بخش
بر عهده کیوان ملک‌مطیعی بود.
 
حاشیه‌ها:

*این کنسرت نیز به
دلیل کنترل بلیت‌ها در محوطه باز برج میلاد، ساعت 19 آغاز شد و مخاطبان با
صدای دست‌هایشان اعتراض خود را به تأخیر نیم ساعته برنامه اعلام کردند.

*فرزین
با وجود ناراحتی که از اشکالات فنی داشت و این حالت در اجرایش مشهود بود،
توانست با اجرای خوب قطعه پایانی، کنسرتش را با رضایت به پایان برساند.

*حاضران
سالن که در طول اجرا با فریادهای فراوان، فرصتی برای شنیدن ترانه‌ها
نداشتند، در طول اجرای قطعه “صلح” در سکوت کامل شنونده این قطعه بودند.

*نیکزاد
نوازنده کیبورد، پس از اجرای ترانه “حس خوب” هنگامی که فرزین داشت با
مخاطبان حرف می‌زد، به سمت او آمد و بی توجه به صحبت‌های او چیزی در گوش
فرزین گفت که رشته کلام از دست فرزین خارج شد و دیگر نتوانست ادامه دهد.

*از
خلاقیت‌های این کنسرت می‌توان به قرار دادن یک کیبورد در فضای باز مابین
در پیانوی الکتریک اشاره کرد که جلوه‌ای نامتعارف به این دو ساز داده بود.

*یکی
دیگر از ویژگی‌های این کنسرت حضور دو پسربچه در پشت جایگاه خبرنگاران بود
که نبود والدین آنها و اختلالی که در فضای کنسرت به وجود آورده بودند، موجب
دخالت حراست سالن شد. یک سوال دیگر در این جا مطرح می‌شود که آیا کودکان
زیر 8 سال اجازه ورود به کنسرت را دارند یا نه و اگر دارند مسئول حفظ نظم
در سالن چه کسانی هستند؟