ویلموتس:اگر جنگ هم بشود، سرمربی ایران می‌مانم
ایران نه کشور خطرناکی است و نه در جنگ است. با اینکه تحریم‌ها ایران را آزار می‌دهد و ارزش پول ملی ایران را کاهش داده، ولی من آنجا احساس ناامنی نکردم. من اهل سیاست نیستم. حتی اگر جنگی در بگیرد، فوتبال همچنان وجود خواهد داشت.
مارک ویلموتس، سرمربی بلژیکی تیم ملی که مدتی است سکان هدایت تیم ملی را از کارلوس کی‌روش تحویل گرفته در گفتگو با رسانه بلژیکی «لو سواغ» درباره شرایط زندگی اش در ایران صحبت کرد.
به گزارش شفاف، ویلموتس در این مصاحبه دیدگاهی که در این مدت نسبت به ایران و جامعه ایرانی بدست آورده را با مخاطب بلژیکی در میان می‌گذارد و درباره احتمال وقوع جنگ هم حرف می زند.
چرا ایران را به عنوان یک چالش جدید انتخاب کردید؟
تا حالا هیچوقت ندیده بودم این تعداد نفرات برای تماس گرفتن با من اینقدر تلاش کنند. تحقیق کردم و متوجه شدم که فدراسیون فوتبال ایران وقتی یک مربی استخدام می‌کند نگاهش به همکاری با او بلندمدت است. همین برایم جذاب بود. بعد از یک نظرسنجی برایم گفتند که در آن از ایرانی‌ها پرسیده بودند دوست دارند کدام مربی سرمربی تیم ملی کشورشان بشود.
در آن نظرسنجی چند نام مختلف بود از جمله خوزه پکرمن و خودم. من با بدست آوردن هفتاد درصد آرا در آن نظرسنجی اول شده بودم. برای همین با خودم فکر کردم که در ایران از من استقبال خوبی خواهد شد. من سی سال در اروپا کار کرده‌ام و فوتبال اروپا را می‌شناسم، ولی در آسیا هیچ تجربه‌ای نداشتم. برای همین برایم یک تجربه جدید بود. من فرهنگ جدیدی را کشف خواهم کرد و با کشور دیگری آشنا خواهم شد. مگر کار کردن به عنوان سرمربی بهترین تیم آسیا خوش‌شانسی نیست؟ در ضمن ایران تیم خوبی است. مربی پیش از من، کارلوس کی‌روش کارش را عالی انجام داده و میراث خوبی برای من به یادگار گذاشته.
در نهایت چه چیزی باعث شد به تصمیم نهایی برسید؟
می‌خواستم به ایران بروم، زیرساخت‌ها را از نزدیک ببینم و ببینم حس و حالم از آن کشور چیست. من دهکده المپیک و استادیوم را دیدم. یک محوطه ۱۵ هکتاری که همه زیرساخت‌ها را در خود جمع کرده. شرایط کاری خوبی که آنجا دیدم من را متقاعد کرد. به من یک قرارداد خیلی خوب پیشنهاد شد و من با کشوری مواجه شدم که به من لبخند می‌زد و به من خوشامد می‌گفت. حداقل در تهران که اوضاع از این قرار بود. وضعیت با کلیشه‌هایی که از ایران به تصویر کشیده می‌شود خیلی متفاوت بود. قرارداد من سه سال و نیمه است و من باید ایران را به جام جهانی برسانم. در صورت صعود ایران، قرارداد من تمدید خواهد شد.
از شرایط ژئوپولتیکی نمی‌ترسید؟
نه. ایران نه کشور خطرناکی است و نه در جنگ است. با اینکه تحریم‌ها ایران را آزار می‌دهد و ارزش پول ملی ایران را کاهش داده، ولی من آنجا احساس ناامنی نکردم. من اهل سیاست نیستم. حتی اگر جنگی در بگیرد، فوتبال همچنان وجود خواهد داشت.
در صورتی که درگیری مسلحانه اتفاق بیفتد در قرارداد شما بند فسخ وجود دارد؟
نه. همینطور که می‌دانید سوریه حتی با اینکه در جنگ است، ولی هنوز فوتبال بازی می‌کند. برای میزبانی از بازی‌های تیم ملی همیشه جایی وجود خواهد داشت. ولی ما هنوز به آنجا نرسیده‌ایم.
باید در تهران زندگی کنید؟
نه، باید زیاد سفر کنم. من ماه جولای برمی‌گردم تا بازی‌های تیم ملی زیر ۲۳ سال را ببینم. بعد برای شرکت در قرعه‌کشی به دوحه خواهم رفت. از این گذشته باید خیلی به اروپا سفر کنم، چون ۱۸ نفر از بازیکنان تیم ملی ایران در اروپا بازی می‌کنند. من از ماه آگوست به تمام باشگاه‌ها سرکشی می‌کنم تا ببینم بازیکنان تیم ملی در چه سیستم‌هایی در حال کارند.
