سرمقاله گاردین درباره بحران نفتکش‌ها: توقیف کشتی ایرانی کبریت‌زدن به بنزین بود

به گزارش الف این روزنامه با اشاره به جمله “هنری کیسینجر” دیپلمات سابق آمریکایی و مشاور مقطعی وزیر خارجه انگلیس که زمانی گفته بود: سیاست، هنر احتمالات و دانش نسبیت است” نوشت:  زمانی که بحث پیدا کردن ائتلاف و توانمندی ها است، آن هم در شرایطی که در محیط خطرناک آزموده شده باشند، اگر نگوییم هیچ گزینه ای برای انگلیس وجود ندارد، باید گفت گزینه های مناسب چندانی نخواهد بود.

این سرمقاله با بیان آنکه سفیر سابق انگلیس در آمریکا – سر پیتر وستماکوت- هم منطق ربودن کشتی ایرانی را زیر سوال برده است، افزود: صرفنظر از مساله ی قانونی بودن این اقدام که مورد اختلاف است، فرود تفنگداران سلطنتی در آن مانند آن است که به اجاقی پر از سوخت، کبریت زد.

در ادامه این مقاله به نقل از “سر کیم داروچ”، سفیر انگلیس در آمریکا که به زودی محل ماموریت خود را ترک می کند، آمده است: جرمی هانت از حمایت غیرقابل اعتماد رئیس جمهور آمریکا برخوردار است، فردی که مقاصدش در خصوص ایران کاملا از انگلیس متفاوت بوده و اقداماتش در سال های اخیر برابر است با خرابکاری دیپلماتیک.

 به نوشته ی گاردین:  به علت کاهش چند دهه ای هزینه های دفاعی، هانت توانایی آن را ندارد که به عنوان یک قدرت مستقل دریایی عمل کند، وی همچنین نگران است که آمریکا چگونه عملیات امنیت دریایی خلیج فارس را اجرا می کند.

نویسنده با اشاره به آنچه که بی رغبتی ترامپ برای جنگ با ایران می خواند و انگیزه ی اطرافیان وی – از جمله جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا – برای جنگ، افزود: در کشمکش های روزانه در دوران ترامپ به سختی بتوان پیش بینی کرد که برنده کیست. بولتون ادعا میکند که وی تنها مشاور امنیت ملی رئیس جمهور است و نه تصمیم گیرنده، اما هر روز در کاخ سفید مساله ی جدید رخ می دهد. لذا در این فضای محبوس، انگلیس احتمالا می خواهد راهی برای تنش زدایی بیابد، تحریم های محدود علیه برخی افراد در سپاه پاسداران غیرقابل اجتناب است. البته تحریم های پیش از برجام بازنخواهد گشت.  

در این سرمقاله آمده است: تلاش برای حفاظت از کشتی های تجاری انگلیس در خلیج (فارس) تشدید خواهد شد – البته شاید با تاخیر – اما مشخص نیست که آیا آمریکا باید در راس نیروهای حفاظتی منطقه قرار گیرد یا خیر.

نویسنده ی سرمقاله ی گاردین با بیان آنکه ضرب الاجل های سیاسی هم پیش روی انگلیس قرار دارد، می نویسد: کمیسیون مشترک برجام قرار است به زودی در سطح مدیران سیاسی تشکل جلسه دهد، تا درباره ی کاهش تعهدات برجامی ایران از جمله افزایش سطح غنی سازی گفت و گو کند. تاکنون انگلیس، فرانسه و آلمان از ایران انتقاد کرده اند اما دوشنبه ی گذشته اعلام کردند که با قاطعیت نمی توانند بگویند که مکانیسم رسمی اقدامات تنبهی علیه ایران، اجرا خواهد شد.

وی با اشاره به سیستم مالی اتحادیه ی اروپا درخصوص ایران – موسوم به اینستکس – آن را شبیه چسب زخم خواند و افزود: تصمیم راهبردی بزرگ این است که آیا نخست وزیر جدید  به این اعتقاد دارد که برجام را می توان حفظ کرد. با توجه به فشارهای شدید آمریکا به نظر می رسد که اروپا قادر است عمر برجام را برای مدتی کوتاه حفظ کند.

گاردین می افزاید:مهم ترین وظیفه  نخست وزیر جدید آن است که از ترامپ بخواهد که مشخص کند، در ایران دنبال چیست: محدودیت در بلندپروازی های هسته ای،  یا تسلیم شدن در قبال مسایل منطقه ای. ترامپ هم باید در شیوه ای قابل اتکاتر، توضیح دهد که از نظر او موفقیت شبیه چیست.

نویسنده با توصیه به انگلیس برای حفظ “نقش سنتی” خود در این بحران، می افزاید همان طور که “دیوید رینولدز” استاد تاریخ سیاسی دانشگاه کمبریج، اشاره کرد، : هدف ما باید استفاده از قدرت آمریکا برای مقاصدی باشد که از نظر ما مناسب است، اگر به شیوه ای درست به دنبال کارخود باشیم، می توانیم به این کشتی غول پیکر یعنی ایالات متحده ی آمریکا کمک کنیم مسیر خود را به سمت بندر مناسب، طی کند.

گاردین در پایان می نویسد در حالی که کشتی در بندری نامناسب پهلو گرفته است، انتقال حساب شده آن به ساحل امن، بسیار دشوار است.