‘آرگو’ از حرمت خبرنگاران مهمتر است!

عصرخبر: پرویز اسماعیلی در خبرآنلاین نوشت:  بعد از تشکیل مجلس هفتم، رئیس وقت مجلس نشستی با مدیران رسانه ها و مطبوعات گذاشت.

تا راهکارهای تعامل بهتر قوه مقننه و رسانه ها بررسی شود. تعداد زیادی از نمایندگان، نه تنها جدیدالورود به مجلس بودند، بلکه برای اولین بار در چنین سطحی از حاکمیت قرار می گرفتند.

من ابتدا به ضعف عمومی شناخت ابزار رسانه و الزامات حرفه روزنامه نگاری، بویژه در میان مدیران دستگاهها و نهادها اشاره کردم. گفتم که به دلیل نبود احزاب، ضعف تربیت سیاسی داریم.

همچنین بدلیل خاصیت جهشی برخی افراد که در مدت کوتاهی از گمنامی به پست های مهم می رسند، مشکل شناخت و سازگاری با سایر ارکان قدرت بویژه در حوزه نظارت های مردم نهاد داریم. سپس پیشنهاد دادم که یک دوره 30 یا 50 ساعته به عنوان «آشنایی با رسانه» برای همه نمایندگان مجلس گذاشته شود تا ضمن ارائه چکیده ای از مختصات حرفه روزنامه نگاری و کار ویژه های آن، مهارت تعامل با رسانه و خبرنگار را فرا بگیرند. ضرورتهای این پیشنهاد را هم فهرست و حتی هشدار دادم که اگر نمایندگان (بویژه چهره های نو) رسانه را نشناسند، مجلس از دو سو می بازد. هم ظرفیت بزرگی برای ارتباط با مردم را از دست می دهد و هم میدان، به جای تعامل صحنه منازعه و حاشیه خواهد شد.

پیشنهاد رد شد. به فاصله چند روز یکی از نمایندگان نوظهور مجلس چنان خطایی در برخورد با خبرنگار روزنامه شرق داشت که هم ضربه جدی به شان مجلس و نمایندگان بود، هم لطمه به جناح سیاسی وی و هم البته اظهار لطف به اهالی مطبوعات! آن نماینده، تا همین امروز که سومین دوره نمایندگی در مجلس را می گذراند همواره با رسانه و اهل رسانه چالش داشته است. همان است که بود.

روزی عکاس رسانه ای که من مسئولش بودم، گزارش تصویری از مجلس فرستاده بود. در آن سلسله عکسها، چند تصویر از حضور این نماینده عزیز در کنار رئیس مجلس بود. هر چه او با خشم و اشاره دست با لاریجانی سخن می گفت، او با خنده به روبرو می نگریست.

این نماینده محترم، بعد از شکایت بردن از من به نزد این و آن، تلفن زد. در حالیکه اولین بار بود که توفیق گفتگو با ایشان نصیب من می شد، با حمله و عباراتی نا مناسب بنده و عکاس را مورد محبت قرار دادند. توضیح دادم که مجلس خانه ملت است و طبق قانون اساسی نمایندگان ملت در منظر عمومی هستند. خبرنگار هم نماینده وجدان عمومی است و … ایشان قانع نشدند. گفتند هدف شما توهین به من بوده است. اصلا اسم من را هم می زنید که تحقیرم کنید. توضیح محترمانه و مشروح من کارگر نیفتاد. عاقبت در برابر برافروختگی و واژگانی که مرتب محبت می کردند، عرض کردم “چشم. از این به بعد اگر مایلید می گویم عکاس ما هر روز که به مجلس می آید از بقیه عکس خبری و از شما چند عکس پرسنلی بگیرد.” تشکر کرد و گذشت!

همین نماینده عزیز این روزها طرحی را برای بار دوم جهت محدود کردن فعالیت خبرنگاران و عکاسان در پارلمان ارائه کرده اند. انگار نه انگار که مجلس قرار است خانه ملت باشد. دخمه که نیست. و اگر اینگونه باشد که او می خواهد؛ جلسات مجلس باید کلا غیر علنی باشد و قانون اساسی هم تغییر کند و مشروح مذاکرات مجلس برای اطلاع عموم به صورت زنده پخش نشود!!
البته ایراد به ارائه طرح نیست. حتی اگر نپسندیم، این حق نمایندگان است. اما استمرار اهانت های این نماینده به یکی از نجیب ترین، شریفترین و مظلوم ترین صنوف این کشور یعنی خبرنگاران قابل پذیرش نیست. خبرنگاران در محاصره انبوهی از مشکلات حرفه ای و اقتصادی هستند، اما بر مسئولیت های اجتماعی خویش استوار مانده اند. این نماینده امروز گفت «اینها عنوانشان خبرنگار است، اما در بین شان عده ای فاسد و هرزه نگار هم داریم»!

متاسفانه خبرنگاران از داشتن صنف و سندیکای قدرتمندی که فارغ از گرایشهای سیاسی و با استقلال حرفه ای از حقوقِ بر کاغذ مانده آنها دفاع کند، محرومند. تا لحظه نوشتن این مطلب تحرکی از سوی متولیان دولتی مطبوعات هم ندیدیم. همین امروز جشنواره مطبوعات هم بود. کاش به چند خبرنگار اصلا جایزه نمی دادند اما از حرمت و شرافت خبرنگاران در همان جلسه سخنی می گفتند. لابد واکنش به جایزه سیاسی اسکار به «آرگو» خیلی مهمتر از حفظ حرمت روزنامه نگاران است. اما این انتظار هست تا رئیس و نمایندگان متعهد و بیدار مجلس، بخصوص از خبرنگاران پرتلاش پارلمانی و عموم خبرنگاران عذر خواهی و موضوع را پیگیری کنند. خبرنگار در برابر عموم مسئول است و خبر را برای افکار عمومی تهیه می کند، چه خوب که یکبار هم که شده مدعی العموم به جای برخورد با اهالی خبر، به دفاع از حداقل حقوق انسانی آنها برخیزد و از نماینده مذکور بخواهد یا فهرست خبرنگاران فاسد و هرزه نگار را ارائه کند و یا شهامت عذرخواهی را داشته باشد. خبرنگاران بیش از این نمی خواهند.

امروز در میان نطق نمایندگان، نادر قاضی پور نماینده محترم و فعال مردم ارومیه در مجلس، ساده ترین جواب را به طرح آن همکار بر افروخته خود داد. و با لهجه شیرین و دلنشین آذری گفت «آقا جان! من و شما خودمان اینجا موبایل داریم و دوربین داریم و هی از خودمان عکس می گیریم. چطور این حق را برای خودتان روا می دانید اما برای خبرنگاران روا نمی دانید؟»

نماینده محترم ارومیه به خوبی می داند که طبق قانون، خبرنگار به نمایندگی از افکار عمومی وظیفه دارد صحن مجلس را پوشش خبری و تصویری بدهد. پاسخ ساده او به نماینده ای که آزادانه به خبرنگاران توهین می کند، الحق مناسب ترین بود و لذا باید گفت «متشکریم آقای قاضی پور».
……………………………………………………………..
بعد از تحریر: نماینده مذکور عصر امروز در جایگاه خبرنگاران پارلمانی مجلس حاضر شد و در اولین کلام گفت: من نیامده‌ام عذرخواهی کنم، آمده‌ام روشنگری کنم! نه شما به من نیاز دارید و نه من به شما! من به عنوان نماینده و شما به عنوان خبرنگار به هم احتیاجی نداریم.
او بیانیه ای سیاسی هم علیه خبرنگاران خواند با این ترجیع: «هرزه نگاران! ما تا آخر ایستاده‌ایم»
او همان است که بود