طلاق و اعتیاد؛ دو آسیب مشترک همه استان‌ها

حسین ناصری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به برنامه سازمان بهزیستی کشور برای پرداختن به آسیب‌های اجتماعی هر استان به شکل بومی سازی شده افزود: برنامه مهارت‌های زندگی از سال ۷۵ در سازمان بهزیستی آغاز به کار کرده است، اما بعد از گذشت ۲۰ سال لازم بود تا تغییراتی در این برنامه اعمال شود. در سال ۹۵ با یک وقفه در اجرا تصمیم گرفته شد تا برنامه مهارت‌های زندگی از رویکرد ارتقایی به رویکرد پیشگیرانه-ارتقایی تغییر کند.

وی در ادامه با بیان اینکه مدل ارتقایی صرفا مبتنی بر تقویت تواناییهای مخاطب است، اما مدل پیشگیرانه مبتنی بر در نظر گرفتن آسیب اجتماعی مشخص و ارائه اطلاعات و مهارت‌های لازم برای پیشگیری است، اظهار کرد: در حال حاضر تمامی استان‌ها دو آسیب اجتماعی مشترک عبارت است از طلاق و اعتیاد که البته قرار است در رویکردهای پیشگیرانه و ارتقایی مهارت‌های زندگی به این دو آسیب بپردازیم و اطلاعات لازم برای گروه های مخاطب چهارگانه شامل کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان را فراهم کنیم.

این کارشناس مهارت‌های زندگی ادامه داد: در مدل فعلی، مهارت‌های زندگی بومی‌سازی شده است که در تهران همزمان با سه استان دیگر موفق به تولیدات محتواهای خاص استان شدیم. در آینده نه چندان دور نیز با تکمیل تولیدات محتوایی مختص هر استان خدمات پیشگیرانه ارتقایی را در قالب مهارت‌های زندگی در مراکز مشاوره تحت نظارت سازمان بهزیستی به عموم مردم ارائه خواهیم داد.

ناصری در ادامه تصریح کرد: همانطور که افراد زبان انگلیسی را در آموزشگاه‌ها و ورزش را در باشگاه‌ها یاد می‌گیرند، مهارت‌های زندگی را هم در ساختار مشخصی باید بیاموزند. البته آموزش مهارت‌های زندگی باید ساختاری عمومی داشته باشد و از پیش دبستان تا پیش دانشگاهی را شامل شود، اما با این حال ما تصمیم گرفتیم که این خدمت را در مرکز تخصصی تحت عنوان مراکز مشاوره که امکانات آموزش‌های گروهی را دارد، به عموم مردم ارائه کنیم.

وی با اشاره به اینکه در مدل قبلی مهارت‌های زندگی کاملا مجانی در قالب عقد قرار داد به عموم مردم ارائه می‌شد، اظهار کرد: اما درگام اول سعی کردیم کیفیت مهارت‌های زندگی به گونه‌ای باشد که مردم تمایل به خرید آن داشته باشند و بعد از این موضوع امکان ارائه مهارت‌های زندگی در ساختارهای دیگر را فراهم کنیم. در هر استان نیز کمیته استانی هزینه‌های مذکور را تعیین می‌کند.

این کارشناس مسئول مهارت‌های زندگی ادامه داد: وقتی از بسته بومی‌سازی استفاده می‌شود یعنی شرایط هر استان به دلیل میزان و نوع آسیب‌های اجتماعی، پراکندگی جمعیت، تعداد افراد تحصیل کرده و … متفاوت است. پیش از این در کشور به شکل کلی در خصوص آسیب‌های اجتماعی تصمیم‌گیری می‌شد، اما بنابر ضعف‌هایی که این روش داشت به مدل بومی‌سازی روی آوردیم. شکل گیری طلاق در استان تهران با شکل گیری طلاق در استانی مانند ایلام یکسان نیست. برای مثال شاخصهای فرهنگی استان ایلام با شاخص‌های فرهنگی مناطق دیگر قابل مقایسه نیست.

ناصری ادامه داد: یکی از دلایلی که لازم بود برنامه مهارت‌های زندگی مورد بازنگری قرار بگیرد این بود که آسیب‌های اجتماعی در حال افزایش روز افزون است و این موضوع باعث می‌شد روی مدل پیشگیرانه تمرکز کنیم. در حال حاضر نیز برخی استان‌ها مانند استان‌های آذربایجان شرقی، کرمان، یزد و تهران محتوای مذکور را اجرا کرده‌اند. بقیه استان ها نیز بین ۵۰ تا ۷۰ درصد پیشرفت کرده‌اند اما به طور کلی درصد پیشرفت هیچ استانی زیر ۵۰ درصد نیست.