کدام آشتی ملی؟!
جریانی که از روند اعتماد آفرینی در عرصه بین الملل دفاع می کند، ابتدا باید درون نظام سیاسی کشور، این روند را در قبال حاکمیت در پیش بگیرد. یک بام و دو هوا نمی شود.
عصر خبر: سید محسن امامی فر روزنامه نگار و فعال سیاسی نسبت به مطرح شدن مجدد بحث آشتی ملی انتقاد کرده و در یادداشتی نوشت:
با اظهارات جدید سید محمد خاتمی مبنی بر آشتی و همبستگی ملی، بحث و تحلیل در خصوص این مقوله میان برخی از اصلاح طلبان و اصولگرایان مجددا مطرح شده است.
اما سخن گفتن از آشتی ملی با وجود تعارضات موجود فکری و عملی میان اصلاح طلبان در نحوه مواجهه جریان اصلاحات با ساختار قدرت، نوعی فرار به جلو و پوشش ضعف های بنیادین جناح اصلاحات در تعریف گفتمان و تعریف اهداف اش می باشد.
اگر سخن از آشتی ملی مطرح می شود، طبیعتا باید مختصات حاکم بر ساختار قدرت را به خوبی درک نمود و نه تنها به عنوان راهبرد بلکه به لحاظ گفتمانی و عقیدتی نیز رهبر انقلاب را فصل الخطاب دانست.
نمی توان ادعای فعالیت ذیل نظام را داشت اما به ملزومات آن بی اعتنایی کرد.
بنابراین با وجود تعارضات جدی میان مباحث تئوریک و همچنین پراتیک اصلاح طلبان، سخن از آشتی ملی با کدام مختصات به میان می آید؟! حتا اگر مختصاتی نیز برای آن ترسیم شود، تا زمانی که تعارضات موجود در این جناح حل و فصل نگردد، سخن از آشتی ملی کاملا بی معناست.
تعاریف و نگرش های ایدئولوژیک جریانات سیاسی باید شفاف و قابلیت تبیین برای عموم را داشته باشد، در غیر این صورت بی اعتمادی بدنه اجتماعی و جامعه مدنی را به دنبال خواهد داشت.
اگر جریانی با عدم درک صحیح از ساختار توزیع قدرت و موازنه قوا در ایران (فارغ از مواضع و رفتارهای غیر منطقی برخی جریانات سیاسی) به اتخاذ رویکردهای حساسیت زا و غیر قابل توجیه به خصوص در مقاطع حساس همت گماشته، باید از دل نقد درون گفتمانی، راهبردهای جدید را اتخاذ نماید.
جریانی که از روند اعتماد آفرینی در عرصه بین الملل دفاع می کند، ابتدا باید درون نظام سیاسی کشور، این روند را در قبال حاکمیت در پیش بگیرد. یک بام و دو هوا نمی شود.
باید به واقع به الزامات ساختار قدرت و نظام سیاسی آگاه و در بزنگاه های مختلف به آن ملتزم بود.
