آقای رییس جمهور! چه اصراری به نامحبوب کردن خود دارید؟
مردم در هفتهای که گذشت چشم به گشایش اقتصادی وعده داده شده توسط رییس جمهور روحانی بودند. گشایشی که معلوم شد مربوط به فروش پتههای نفتی به مردم است.
عصرخبر- سید حسین یگانه- حسامالدین آشنا مشاور رییس جمهور هم به مردم گفت برای هر تصمیم اقتصادی، یک هفته صبر کنند. مردم یک هفته صبر کردند اما خبری از گشایش اقتصادی نشد. روز و شبهای مردم همانی بود که بود.
اینکه فروش پتههای نفتی میتواند گشایشی در وضعیت اقتصادی مردم ایجاد کند یا خبر، مسئله این نوشتار نیست و احتیاج به نظر کارشناسان اقتصادی دارد، بحث اصلی این است که حسن روحانی چه اصرار به نامحبوب کردن خود و گرفتن اعتماد مردم نسبت به دولت دوازدهم است.
چرا باید طرحی که هنوز هزار حرف و حدیث دارد و معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار آن است به عنوان گشایش مطرح شود و با این قطعیت در مورد آن حرف زده شود.
توییت حسام الدین آشنا توسط رسانهها منتشر و در کانالهای تلگرامی دست به دست شد و واقعا مردم منتظر اتفاق مهمی بودند. اتفاقی که حتی برخی آن را مذاکره با آمریکا خواندند.
آخر دولتیها چنان با آب و تاب از گشایش حرف زدند که گویی در شب تار قرار است آفتاب تابان درآید.
شاید اگر این حرفها را از یک سیاستمدار کم تجربه میشنیدیم، تعجب نمیکردیم اما دادن وعدهای این چنین آنهم با چنین آب و تابی از حسن روحانی که از روز اول انقلاب تا به امروز مسئولیتهای مهم سیاسی و امنیتی داشته بعید است.
مردم در دریای مشکلات اقتصادی در حال دست و پا زدن هستند و هر وعدهای که بتواند آن را از طوفان سهمگین تورم و گرانی نجات دهد آنها را امیدوار میکند. وقتی این امیدواری به ناامیدی و سراب تبدیل شود دیگر اعتماد نخواهند کرد.
اعتماد مردم به دولت روحانی به پایینترین حد خود رسیده است و نمیدانم چه اصراری است که این اعتماد از این هم پایینتر بیاید. واقعا دولت میتوانست صبر کند و هر وقت طرح مدنظرش نهایی شد آن را به مردم اعلام کند.
همین الان هم خیلی از مردم به گشایش اقتصادی ایمان ندارند و میگویند این طرح هم مانند دیگر طرحهای دولتها در ایران کمکی به وضعیت اقتصادی مردم نمیکند. زمانی یارانهها هم قرار بود زندگی مردم را تکان دهد و باری از دوش آنها بردارد.
واقعا برجام میتوانست درس بزرگی برای روحانی باشد. در زمان برجام حسن روحانی از برچیده شدن مشکلات و بازنگشتن تحریمها گفت اما با خرابکاری ترامپ، برجام به کما رفت و تحریمها برگشت و وضعیت کشور در شرایط سخت قرار گرفت.
دیگر دولت به سال آخر خود رسید اما کاش آنها کمی به دندان روی جگر گذاشتن اعتقاد داشتند تا دچار این همه مشکل نمیشدند و مردم هم با امیدهای کاذب زندگی نمیکردند.