انزوای طولانی باعث کاهش تراکم استخوانی می شود
نتایج یک بررسی علمی نشان می دهد افرادی که مدت طولانی در انزوا به سر می برند بیشتر از افراد اجتماعی با مشکل کاهش تراکم استخوانی مواجه هستند.
بر اساس یک تحقیق علمی پیشتر مشخص شده بود که تراکم استخوانی افرادی که دچار افسردگی و اضطراب هستند بیش از افراد عادی است. پژوهش های جدید نشان می دهد مشکل مذکور در افرادی با انزوای بیشتر هم بالاتر است.
محققان چینی در بررسی های خود به این نتیجه رسیده اند که مغز به عنوان فرمانده بدن علائم خارجی را دریافت و پردازش می کند و سپس دستوراتی را برای استخوان های بدن می فرستد و اگر فرد با انزوا، افسردگی و اضطراب دست و پنجه نرم کند، تعداد و کیفیت این فرامین کاهش یافته و نتیجه این امر تحلیل رفتن استخوان ها خواهد بود.
مساله نگران کننده این است که انزوای اجتماعی خود موجب افزایش اضطراب می شود و این روند به تحلیل استخوان ها کمک می کند.
انزوای طولانی مدت به تمرکز بیشتر نوراپینفرین و کاهش شاخص های استئوژنیک در استخوان ها نیز می انجامد. بنابراین ضروری است علیرغم شیوع کرونا و ضرورت حفظ فاصله اجتماعی در جهان روش های جدیدی با استفاده از فناوری های ارتباطی برای جلوگیری از انزوا و تنهایی افراد ابداع شود.
