رای ما را پس بده

علی کفاشیان حالا اینقدر مشغله دارد که به چیزی که نفعی  برایش نداشته باشد،فکر نکند. او در اولویت هایش شاید انتخابات ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا را جایی در رده های آخر قرارداده باشد چه آنکه از پول کروش تا مجادله با محمد عباسی برای او مجالی برای فکر کردن به اینکه به چه کسی رای دهد باقی نگذاشته  است. کفاشیان در طول 5 سالی که ریاست فوتبال را بر عهده دارد در مواجهه با موضوعی بین المللی منفعل بوده است ؛ از 4 سال پیش که او در انتخابات سرنوشت ساز میان شیخ سلمان و بن همام ،جانب همام را گرفت تا تمکین کردن در برابر درخواست غیر قانونی و غیر منطقی سعید لو مبنی بر معرفی او برای شرکت در انتخابات نایب رییسی آسیا و شکست مفتضحانه ، این گزینه را پیش روی فوتبال ایران گذاشته است که او  در مواجهه با موضوعات بین المللی به خصوص مباحث مرتبط با انتخابات هیچ گاه تصمیم درستی اتخاذ نکرده است.

اما او کسی است که از جانب ایران رای می دهد باید چه کنیم؟!

با نگاهی به نامزدهای انتخابات ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا در می یابیم که فوتبال ایران در چالش سختی گرفتار آمده است. بعد از اینکه محمد بن همام به دلیل فساد از صحنه فوتبال آسیا و جهان حذف شد،فوتبال آسیا با مسئله جدی به نام بحران مدیریت مواجه شد. سرپرست چینی کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز نتوانست در چنین شرایطی اعتبار از دست رفته را بازگرداند و شاید همین موضوع باعث شد که وی در دور جدید کاندیدا نشود اما آنچه مشخص است این است که دو نامزد اصلی و رقیب ریاست فوتبال آسیا از کشورهای همسایه جنوبی و با تعامل و ارتباط با فوتبال ایران برای مدیران فدراسیون فوتبال شناخته شده هستند.

یوسف سرکال اماراتی  البته برای فوتبال دوستان ایرانی نیز فردی شناخته شده است چه آنکه او همان کسی است که پس از موضوعات مرتبط با مسئله جزایر سه گانه ایرانی در اقدامی سیاسی بازی دوستانه ایران و امارات را لغو کرد. البته او از همراهان بن همام نیز می باشد و در شرایطی که بسیاری نهادهای بین المللی فوتبال بن همام را محروم کرده اند،او به طور ضمنی از یوسف سرکال حمایت کرده است تا بسیاری معتقد باشند سرکال نماینده بن همام در انتخابات آینده است. با این حال اما نمی دانیم چه رابطه ای میان فدراسیون فوتبال ایران و امارات وجود دارد که با تمام بی میلی هایی که از سوی آنها در مورد فوتبال ایران رخ می دهد،باز هم تیم ملی به اردوی دوبی می رود و البته در همان موضوع اقدام سیاسی لغو بازی با امارات برخورد منفعلانه ای از سوی کفاشیان و همکارانش صورت می گیرد.

در سوی دیگر اما شیخ سلمان از بحرین قرار دارد. او کسی است که 4 سال پیش در رقابت با بن همام برای نشستن روی کرسی عضویت در هیات اجرایی فیفا با اختلاف دو رای شکست خورد. البته در اینجا بازهم کفاشیان با ترجیح دادن بن همام در جبهه بندی موافقان او قرار گرفت. موضوعی که پس از آن نه تنها چیزی عاید فوتبال ایران نکرد بلکه همچنان فدراسیون علی کفاشیان در ارتباط با کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا با مشکل مواجه شد.

در اینجا لازم است با دو نکته اشاره کنیم
اول- انفعال فوتبال ایران در نهادهای بین المللی چیزی نیست که نیاز به سند و مدرک داشته باشد. برای همین انتخابات پیش روی فوتبال آسیا، کمیته روابط بین الملل فدراسیون برای یک ثبت نام ناچیز دچار اشتباه فاحش گردید.

آینده فوتبال ایران نیاز به بیرون رفتن از انفعال موجود است.اینکه کفاشیان با بازپس گیر ی رای فوتبال ایران از کسانی که با تحلیل های غلط خود همانند تصمیم 4 سال پیش در انتخابات سلمان و همام و موضوع معرفی سعید لو ،به فردی رای دهند که به کمک فوتبال ایران بیاید نه منافع شخصی افراد و گروه های خاص در فوتبال ایران.

دوم- علی کفاشیان در آینده با چالش های زیادی در برگزاری مجمع فدراسیون و البته فشار برای ترک صندلی ریاست فدراسیون فوتبال مواجه خواهد شد. این را او به خوبی و بیشتر از هر کس دیگری می داند. رفتن اوبه شکل غیر دموکراتیک خسارت زیادی به فوتبال کشور خواهد زد – این البته دلیلی برای جایگزینی فرد با درایت تردیگری نیست- اما رای آینده فوتبال ایران در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا ضامنی برآرامش فوتبال کشور در تحولات آینده خواهد بود.