وحید یامین ‌پور چهره هنر انقلاب اسلامی در سال ۱۳۹۹ شد/ دنیا دزد انگیزه و اخلاص پاک است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، همزمان با هفته انقلاب، فرآیند انتخاب چهره هنر انقلاب اسلامی در سال 1399 آغاز شد. در ابتدا 14 نفر از هنرمندان به عنوان نامزدهای ابتدایی معرفی شدند و سپس لیستی 5 نفره به عنوان نامزدهای نهایی چهره هنر انقلاب اسلامی در سال 1399 معرفی شدند. در این لیست چهره‌هایی نظیر جلیل سامان کارگردان سریال «زیر خاکی»، علی محمد مؤدب شاعر، افشین علا شاعر، وحید یامین‌پور نویسنده و محمدرضا دوست محمدی طراح و گرافیست حضور داشتند.

از دقایقی قبل با برگزاری مراسم اختتامیه، چهره هنر انقلاب در سال 99 معرفی شد و وحید یامین‌پور، نویسنده کتاب‌هایی همچون «ارتداد»، «کاهن معبد جینجا» توانست این عنوان را کسب کند.

یامین‌پور پس از دریافت این جایزه گفت: هم تعبیر هنر انقلاب و این جایزه برای من بسیار قد بلند است اما من فریبش را نمی‌خورم دنیای پیرامون را دنیایی می‌دانم که دزد انگیزه و الهام پاک و اخلاص است. از این روی معتقدم گران‌قدرترین چیزی که باید به دست آورد انگیزه پرشور و مخلصانه است. این انگیزه به سختی به دست می‌آید و به سختی هم حفظ می‌شود.

وی اضافه کرد: این جایزه را به پای این می‌گذارم که خواستند دلگرمی برای من باشد که با تلاش بیشتر اثری را خلق کنم که شایسته هنر انقلابی باشد.

در این مراسم، محمدمهدی دادمان، رئیس حوزه هنری صحبت کرد و گفت: در این چند دقیقه می‌خواهم فهم اجمالی خود از رسالت حوزه هنری را بیان کنم.

وی سپس متنی را قرائت کرد و گفت:«حوزه اندیشه و هنر اسلامی در هویت تاریخی خود یک پاتوق هنری جریان‌ساز بود. یک کانون اجتماع هنرمندان انقلاب برای خلق نمونه‌های برجسته هنری و محلی برای گفت‌وگو میان اندیشه دردمند و هنر متعهد و بستری برای رشد هنر انقلابی. رشد هنر انقلاب اسلامی مستلزم رشد توأمان ایده خلاق هنری و پرورش هنرمند متعهد است که اگر یک ایده هنری پیشرو در فرم و مضمون امکان رشد یابد، سنت‌های هنری انقلابی اصیل و در عین حال نو متولد می‌شود. یک ایده هنری نو از آمیختگی فرم و مضمون و از هم آغوشی ذوق و اشراق متولد می‌شود.

ایده‌های هنری پخته، رشید و بالغ می‌توانند در قامت یک سنت تازه هنری رخ نمایند، آنگاه که با نوآوری در محتوا یا خرق قالب یک جریان هنری نوین در عرصه‌ای پدیدار می‌شود. زایش، رشد و بلوغ هنر و ادبیات پایداری را از این منظر بررسی کنیم، آنجا که انسان انقلاب اسلامی به مثابه سوژه‌ای بکر مورد توجه قرار گرفته، مفهوم محوری شهادت، قلب هنرمند متعهد را از آن خود ساخته و یک سنت زنده و نوی هنری و ادبی تعیّن می‌یابد.

ماهیت هنر و فرهنگ ایجاب می‌کند که پرورش هنرمند را در میدان عمل و کنش هنری جست‌وجو کنیم، نه در جهان علم و در مدرس و مشغول آموزش. زیست هنرمند بستر اصلی رشد اوست، نه کلاس‌های آموزشی. رشد، اساساً از جنس سلوک است و آموزش در خوش‌بینانه‌ترین تقریر لوازمی در کوله‌بار سالک. سالک باید بیش از همه عازم باشد، اهتمام بر نهضت کند، مرشدِ راهی یابد و پای در مسیری گذارد.

هنرمند مکتبی و متعهد نیز در مواجهه‌ی هنری حقیقی با مسئله واقعی مکتب و نهضت، در میان خلق اثر به قصد اثر بر مخاطب خود و در زیست مجاهدانه و مؤمنانه‌اش پرورش می‌یابد. میوه باغستان حوزه هنری در این تقریر باید هسته‌ هنری و فرهنگی باشد.

هسته هنری و فرهنگی یک هویت جمعی رشدیافته و قائم به خویش بوده که هدف خود را در زیست‌بوم هنر انقلاب شناخته و بدون هضم شدن در ساختارهای بروکراتیک به دنبال تحقق آن است. هسته هنری خالق، حامل، قوام‌بخش و رشد دهنده یک سنت هنری اصیل و انقلابی است. هنر انقلاب اسلامی در محیطی آکنده از مضنون رشد کرده و به زایش سنت‌های هنری بدیع و اصیل نائل می‌شود. به تعبیر دقیق‌تر سنت‌های هنری به مضمون گره‌ خورده و در زمین اندیشه ریشه دارند، ور نه که ایده‌ای فرم‌زده و برآمده از فنانگی است.

مضمون نه آن پیام‌های شعارزده و تهی‌مغز است که بوقچی‌های اینطرفی و آنطرفی با پژواک پر تکرار آنها گوش فلک را کر کرده و فضای اجتماعی را اشغال، و نه آن حرف‌های صد من یه غاز بی خاصیتی است که به رنگ و لعاب فن و مشاطه قریحه فروشان سرخاب سفیداب کرده و به نامِ نامیِ معنا بر جامعه عرضه می‌شود.

مضمون در نایابی است که باید آن را در خطوط درگیری یک جامعه انقلابی جست. مضمون همان آنی است که جانها و ذهن‌های متعهد در مواجهه حقیقی با مسائل واقعی جامعه خود یا در سلوک انسانی خویش ادراک و اشراق می‌نمایند و اگر این جان مُدرک اهل فرهنگ و هنر باشد شهود خود را در کالبد اثری فرهنگی یا هنری به بروز و ظهور خواهد رساند.

هنر آمیخته به مضمون بی‌جهت، بی‌خاصیت، فارغ از جهان اراده و خود در یک کلام بی‌موضع نیست. اینگونه است که هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامی است. هنر در عرفان اسلامی ترسیم روشن عدالت و شرافت و انصاف و تجسیم تلخ‌کامی گرسنگانِ مجذوب قدرت و پول است. هنر در جایگاه واقعی خود تصویر زالو صفتانی است که از مکیدن خون فرهنگ اصیل اسلامی لذت می‌برند. به تعبیر حضرت امام، تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با  جهان‌خواران شرق و غرب و در راس آنها شوروی و آمریکا را بیاموزیم.»

رئیس حوزه هنری پس از قرائت متن سخنرانی خود گفت: اگر به این تقریر قائل باشیم در واقع رشد هنر انقلاب در تقاطع سه گانه کنش مجاهدانه هنرمند، تاملات اندیشمندانه او و زیست مومنانه‌اش رقم می‌خورد و حوزه هنری موظف است و مکلف است تنها به فراهم آوردن این بستر و حمایت کردن این مسیر که انشاءلله موفق شود.

دادمان در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: آن چیزی که تلاش ما بود علیرغم همه محدودیت‌ها پیگیری سنت پسندیده انتخاب چهره سال هنر انقلاب و تلاش برای رقم زدن بستر گفت‌و‌گو درباره هنر انقلاب بود تا راه را بهتر بشناسیم. آن چیزی که مسیر انتخاب چهره هنر انقلاب است و‌پیشتر توسط همکاران من توضیح داده شده است، ترکیبی با تمرکز از جمعی از نخبگان هنر انقلاب و موثرین در این عرصه است که به شکل نظر سنجی رخ می‌دهد. امسال نیز چنین عمل شد و اصل انتخاب بر عهده جمعی از هنرمندان، اساتید و… است.

حجت‌الاسلام و المسلین قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی نیز در این مراسم حضور داشت. او در سخنانی کوتاه گفت: قدردان همه نامزدهایی هستم که بهانه‌ای شدند تا قدری در موردشان حرف بزنیم. نه فقط به دلیل آثار و سطح کارشان بلکه به خاطر مجاهدت و هزینه‌دادن‌شان. مطمئن باشید که این‌ها در جایی که باید ثبت شود، می‌شود و البته چیزی هم از وظیفه ما برای تقدیر از شما کم نمی‌کند. این بزرگواران هزینه دادند. مردم فرهنگ دوست ما این موضوع را می‌فهمند و درک می‌کنند.

در بخش بعدی این مراسم و پس از نمایش مستند پرتره‌هایی از 5 چهره نامزد هنر انقلاب، افشین علا، علی‌محمد مودب و وحید یامین‌پور صحبت کردند.

افشین علا ضمن تشکر از برگزارکنندگان این برنامه یک شعر خواند:
از ماه و سال تازه تری، از بهار هم
از لحظه‌های پرتپش انتظار هم
بغض از گلوی صاعقه وا می‌کنی به خشم
با بوسه‌ای زغنچه بی برگ و بارهم
می‌بینی آنچه را که چو من در حساب نیست
چون آینه نمی‌گذری از غبار هم
رو می‌کنی زلطف به رویای خفتگان
سر می‌زنی به مردم شب زنده دار هم
دام از چه می‌نهی چو مجال گریز نیست
تیر از چه می‌زنی که نجنبد شکار هم
از زهد ما چه سود که خاصان درگهت
شکرت نگفته‌اند یکی از هزار هم
غرقیم در گناه و گرامی به نزد خلق
این آبرو مریز به روز شمار هم
علی محمد مودب نیز با نقل خاطره‌ای گفت: مادرم تعریف می‌کرد شبی که جسد پسر عمویم که پسرخاله‌ام نیز هست را آورده بودند، او را دیده بود و تعریف می‌کرد که سر این شهید دو نیمه شده بود. این روزها هر وقت جایی اذیت می‌شوم یا احساس می‌کنم قدرم دانسته نمی‌شود، ناگاه یاد این خاطره می‌افتم و با خود می‌گویم من که هیچ کاری نکردم. پسر عمویم شهیدم که فقط اسمش بر سر در روستا نوشته شده است، سرش دو نیم شد و جانش را از دست داد، پس من که هیچ هم نیستم.

وی اضافه کرد: خاطرم هست روزی اسمم را در اینترنت سرچ کردم، دیدم که عکسی از بابا رجب رمضان‌زاده آمده اس. خیلی خوشحال شدم و کیف کردم. افتخار کردم که شعرم چهره کسانی را تصویر کرده است که چهره نبودند. امیدوارم خداوند در روز قیامت یکی از همین لحظات را از من قبول کند.

براساس این گزارش، مراسم اختتامیه چهره هنر انقلاب اسلامی امشب در فضای باز حوزه هنری برگزار شد. در این مراسم چهره‌هایی نظیر حجت‌الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، حجت‌الاسلام امرودی، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، محمدمهدی دادمان، محسن مؤمنی شریف، مجدالدین معلمی، سیدمسعود شجاعی طباطبایی و … حضور داشتند.