چرا” زدا “حالا به فکر دلسوزی برای سازمان تامین اجتماعی افتاده است؟

عصر خبر؛ حسن صادقي*- متأسفانه در برخی جوامع امروزی، افراد زمانی که در پست و مقامی هستند و دامنه اختیاراتشان نیز تعریف شده است، عمکلردشان به گونه ای است که رضایت جامعه هدف را به دنبال ندارند. اما وقتی بعد از مدتی خلع مسؤولیت می شوند، زبان می گشایند و پیوسته اظهار نظر می کنند و برنامه های متنوعی جهت بهبود اموری که روزی بر آن مدیریت داشته اند، ارائه می دهند. اما سؤالی که ممکن است برای افراد جامعه هدف پیش آید این است که چرا این افراد در زمان مدیریت خود چنین برنامه ها و ایده هایی را عملیاتی نمی کردند. حال که صندلی مدیریت را کنار گذاشته اند چرا به فکر بهبود امور افتاده اند. 
دو حالت وجود دارد؛ حالت اول اینکه اینگونه افراد برای مدتی در یک پست مدیریتی حضور داشته اند و اینگونه راهکارها بعد از گذراندن دوره ای تجربی در آن پست و مقام حاصل شده است. حال از روی دلسوزی اقدام به بیان و ارائه اینگونه راهکارها می کند. حالت دومی که محتمل تر است این است که اینگونه افراد مدیرنما زمانی که روی صندلی مدیریت سازمان یا اداره ای هستند آنچنان محو و غرق قدرت و منافع خود می شوند که جامعه هدف و خواسته های آنان را نادیده می گیرند. اینگونه افراد فقط و فقط به منافع و اهداف کوتاه مدت خود می اندیشند و جامعه هدف را به سخره می گیرند. زمانی که خواسته و منافع فردی شان محقق شد مظلوم نمایی و دلسوزی می کنند. مثال و نمونه بارز اینگونه افراد، جناب آقای محمدحسن زدا می باشد که لازم است نکاتی را عرض کنم.
یادداشتی از ایشان تحت عنوان “سرزمین سوخته و تأمین اجتماعی” این روزها انعکاس زیادی داشته است. کاربران و مخاطبان همسو با تفکر آقای زدا که در نگاه اول این یادداشت را مطالعه می کنند به این نتیجه خواهند رسید که نویسنده این یادداشت عجب فرد دلسوز و فداکاری است که دل در گرو آینده سازمان تأمین اجتماعی دارد. 
اما آن دسته از مخاطبانی که منافع آنان نادیده گرفته شده است و از بطن ماجرا نیز باخبر هستند این برداشت را خواهند داشت که چرا آقای محمدحسن زدا زمانی که خود در پست مدیریتی سازمان حضور داشت، باز کردن گره‌های کور امروز را که نتیجه عملکرد دیروز ایشان بوده، در اولویت نبوده است؟! چرا آقای محمدحسن زدا که نقش بسزایی در شکل گیری وضعیت موجود سازمان دارد، حال به فکر دلسوزی برای سازمان افتاده است؟ آیا آقای زدا در آن مقطع که حقوق و پاداش های کلان از سازمان دریافت می کردند، تفکر امروز را داشتند؟ آیا زمانی که سنوات چند صد میلیونی و وام های مختلف می‌گرفتند و مجوز کارگزاری های متعدد را صادر می‌کردند، لحظه ای به آینده و ورشکسته شدن سازمان تامین اجتماعی فکر می کردند؟ آقای مهندس زدا؛ نوشدارو بعد از مرگ سهراب!
آیا صندوق تأمین اجتماعی با اجرای متناسب سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی به زمین سوخته ای مبدل خواهد شد یا با پرداخت حقوق های کلان به امثال زداها و … ؟ بهتر بود عنوان یادداشت به “حقوق های کلان و بریز و بپاش های سازمان تأمین اجتماعی سوخته” تغییر می یافت. شاید این منطقی تر و به شرایط موجود نزدیک تر باشد.
روی سخنم با جناب آقای مهندس زدا می باشد؛ جناب زدا شما خود بهتر می‌دانید که با افزایش حداقلی حقوق بازنشستگان و مستمری بگیران، صندوق تأمین اجتماعی ورشکسته نمی‌شود. بلکه همانطور که خود شما هم به آن اشاره داشته اید بی تعصبی مدیران، معاونین، عدم توجه دولت و مصوبات پی‌درپی مجالس وقتی که بار حاکمیتی را به تأمین اجتماعی تحمیل کردند، سازمان را به ورشکستگی دچار کرده است. 
به راستی جناب آقای زدا نوشتید که دغدغه ذهنی و دل نگرانی تان برای آینده سازمان است. اگر این چنین هست که شخص دیگری می بایست دست به قلم شود و این مطالب را به رشته تحریر در آورد که خود نقشی در پیدایش وضع فعلی نداشته باشد. نه شما که سهم بسزایی در پیدایش بحران امروز سازمان تأمین اجتماعی داشته و دارید.
 آقای زدای عزیز شما را چه شده است که امروز مدیریتی غیر سازمانی به این واقعیت پی برده که طی اعصار مختلف این بازنشستگان، بازماندگان و از کارفتادگان مظلوم حقی در این سازمان دارند که توسط زداها نادیده گرفته شده است و حال که می‌بایست تحت عنوان متناسب‌سازی بخش اندکی از این حق به او عودت داده شود، شما به فکر افتادید و نگرانی خود را از آینده سازمان ابراز می کنید؟! برادر زدا شما را به خدا آخرتی هم هست؛ همه چیز این جهان مادی نیست و شما در آن سوی جهان مادی در پیشگاه خداوند می بایست پاسخگوی حقی که برای ما بازنشستگان، ناحق کرده اید، باشید. والسلام.* رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری