پوتین: باید قابل پیش‌بینی بود/ اسد برود کی جایگزینش شود؟/ که می‌گوید من از مخالفان می‌ترسم؟!

پوتین قابل پیش‌بینی و باثبات بودن را مهمترین معیار در امور بین‌الملل خواند و آمریکا را به دلیل بی ثباتی در لیبی، افغاسنتان و خاورمیانه به چالش کشید.

به گزارش ایسنا، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در گفتگو با ان بی سی درباره تمدید معاهده استارت جدید با آمریکا گفت: ما آماده کار مشترک هستیم. البته تفاوتهای خاصی، نسبت به درک متفاوت از سرعت – با چه سرعتی و در چه جهتی باید حرکت کنیم، وجود دارد.

ما می‌دانیم که اولویت‌های طرف آمریکایی چیست و – این – به طور کلی، فرآیندی است که باید در سطح حرفه‌ای توسط وزارت امور خارجه – و دفاع – در سمت روسی، پنتاگون و وزارت امور خارجه طرف آمریکا پیگیری شود. ما سیگنالهایی را شنیده‌ایم که نشان می‌دهد طرف آمریکایی مایل است این مذاکرات – در سطح متخصصان – از سر گرفته شود. خواهیم دید که آیا شرایط پس از برگزاری این اجلاس ایجاد شده است یا خیر. البته ما نه نمی‌گوییم. ما پیشنهاد همکاری داده‌ایم.

پوتین قابل پیش‌بینی و باثبات بودن را مهمترین معیار در امور بین‌الملل خواند و درباره سخنان بایدن که او را عامل بی ثباتی و غیرقابل پیش بینی دانسته، گفت: خوب، او یک چیز می‌گوید. من چیز دیگری. اما شاید در برهه‌ای از زمان – از جهات خاصی سخنان ما متفاوت باشد. اما اگر اکنون نظر من را بپرسید، می‌گویم مهمترین معیار در امور بین‌الملل پیش بینی و ثبات است و من معتقدم که از طرف – شرکای ایالات متحده، این چیزی است که ما در سالهای اخیر شاهد آن نبوده‌ایم.

اگر حوادث سال ۲۰۱۱ لیبی را که کشور اساساً از هم پاشیده و تجزیه شده است به یاد بیاوریم، چه نوع ثبات و پیش بینی وجود دارد؟ چه نوع ثبات و – قابل پیش بینی بودن وجود دارد؟ صحبت از ادامه حضور نیروها در افغانستان بوده است و بعد ناگهان، بووووم! نیروها از افغانستان خارج می‌شوند. آیا این دوباره قابل پیش‌بینی و ثبات است؟

اکنون وقایع خاورمیانه. آیا این قابل پیش بینی و ثبات است، همه اینها به چه نتیجه‌ای منجر می‌شود؟ یا در سوریه؟ چه چیزی در این مورد پایدار و قابل پیش بینی است؟ من از همتایان آمریکایی خود پرسیدم “شما می‌خواهید اسد برود؟ چه کسی جایگزین او خواهد شد؟ وقتی او با کسی جایگزین شود چه اتفاقی می‌افتد؟” پاسخ عجیب است.

پاسخ این است “نمی‌دانیم”. خوب، اگر نمی‌دانید چه اتفاقی خواهد افتاد، چرا آنچه وجود دارد تغییر کند؟ این می‌تواند لیبی دوم یا افغانستان دیگر باشد. آیا ما این را می‌خواهیم؟ نه. اجازه دهید – با هم بنشینیم، صحبت کنیم، به دنبال راه‌حل‌های مصالحه پذیرفته شده برای همه طرفها باشیم. به این ترتیب ثبات حاصل می‌شود. با تحمیل یک دیدگاه خاص، یعنی دیدگاه “درست” ، که به موجب آن همه دیدگاههای دیگر نادرست است، نمی‌توان به هدفی دست یافت. اینگونه نیست که ثبات حاصل شود.

او درباره جنبش “جان سیاهپوستان مهم است” در آمریکا نیز گفت: من فکر می‌کنم که این جنبش – یکی از نیروهای سیاسی در داخل کشور بود که در جریان کمپین‌های انتخاباتی شکل گرفت. کالین پاول، وزیر امور خارجه پرزیدنت بوش در کتاب خود نوشت که حتی او به عنوان یک مقام عالی رتبه نوعی بی عدالتی را نسبت به خودش در کل زندگی خود به عنوان یک شخص با رنگ چهره تیره احساس کرده است.

دلایل خاص و بنیادینی در آن وجود دارد، اما اگر مساله‌ای به افراط کشیده شود دیگر مهم نیست که هدف تا چه اندازه درست و خوب باشد، وقتی مساله به عناصری از افراط گرایی می‌رسد نمی‌توانیم آن را تأیید کنیم. بنابراین نگرش ما نسبت به این موضوع بسیار ساده است. ما از جنگ آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برای دستیابی به حقوقشان حمایت می‌کنیم، اما با هر نوع افراط گرایی مخالفیم که متأسفانه گاهی اوقات، متاسفانه، در حال حاضر شاهد آن هستیم.

رهبر روسیه درباره حملات سایبری و دخالت ادعایی روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا، هک محققان واکسن کرونا و حمله سولارویند و اینکه آیا روسیه در حال جنگ سایبری علیه آمریکا است، گفت: شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این کار واقعاً انجام شده است. من به شما می‌گویم که این شخص چنین گفته است، آن شخص این را گفته است. اما شواهد کجاست؟ اثبات کجاست؟ چیزی را روی میز بگذارید تا بتوانیم نگاه کنیم و پاسخ دهیم.

اما چنین چیزی وجود ندارد. یک بار می‌گویند حمله سایبری علیه یک کارخانه پردازش گوشت وجود دارد. دفعه بعدی می‌گویند حمله‌ای علیه تعدادی از تخم مرغ‌های عید پاک انجام شده است! این مسخره است، یک چیز مضحک مداوم، یک چیز مضحک بی پایان. شما گفتید “بسیاری از شواهد” ، اما هیچ مدرکی وجود ندارد.

وی افزود: ساده‌ترین کار این است که ما با آرامش بنشینیم و در مورد کار مشترک در فضای مجازی توافق کنیم. به دولت اوباما در آخرین سال ریاست جمهوری‌اش پیشنهاد دادیم. در ماه اکتبر، آنها چیزی نگفتند. سپس در ماه نوامبر گفتند، بله، جالب بود. سپس – انتخابات شد و همه چیز از دست رفت. ما این پیشنهاد را به دولت ترامپ تکرار کردیم.

پاسخ این بود که جالب است، اما نه – اینطور نبود – به نقطه مذاکره واقعی نرسید. زمینه‌هایی وجود دارد که باور کنیم می‌توانیم در این زمینه با دولت جدید آمریکا تلاش کنیم. ما پیشنهاد داده‌ایم که این کار را با هم انجام دهیم. بیایید در مورد اصول کار متقابل توافق کنیم. بیایید دریابیم که با هم می‌توانیم چه کار کنیم. بیایید در مورد چگونگی ساختار تلاش‌های متقابل توافق کنیم. ما در اینجا در فدراسیون روسیه با جرایم اینترنتی روبرو هستیم که در چند سال گذشته چندین برابر شده است.

ما در تلاش هستیم تا به آن پاسخ دهیم. ما به دنبال مجرمان اینترنتی هستیم. اگر آنها را پیدا کنیم، آنها را مجازات می‌کنیم. ما مایل به تعامل با شرکت کنندگان بین‌المللی از جمله آمریکا هستیم اما آنها از انجام کار مشترک خودداری کرده‌اند. چه می‌توانیم بکنیم؟ این کار را نمی‌توانیم یک جانبه انجام دهیم. ناتو گفت که فضای مجازی را منطقه جنگ می‌داند. و برخی تمرینات را آماده و حتی انجام می‌دهد. اگر شما چنین کاری کنید، ما نیز همان کار را خواهیم کرد. اما ما این را نمی‌خواهیم.

درست مثل اینکه ما فضای نظامی را نمی‌خواهیم، به همان روشی که فضای مجازی را نظامی نمی‌خواهیم. ما در موارد مختلف پیشنهادات را ارائه داده‌ایم، در مورد کار متقابل در زمینه امنیت سایبری در این مورد توافق کرده‌ایم، اما دولت آمریکا از این کار خودداری می‌کند.

پوتین تاکید کرد: آنچه که ما روی آن حساب می‌کنیم این است که هیچ کس نباید در امور داخلی سایر کشورها دخالت کند، نه ایالات متحده در کشور ما و نه ما در پروسه‌های سیاسی ایالات متحده یا سایر کشورها. باید به همه ملتهای جهان فرصت داده شود تا با آرامش رشد کنند حتی اگر شرایط بحرانی وجود داشته باشد، باید توسط مردم در داخل کشور حل شود، بدون اینکه هیچ نفوذ یا دخالتی از خارج وجود داشته باشد. به نظر می‌رسد که دولت آمریکا به مداخله خود در روند سیاسی سایر کشورها ادامه خواهد داد.

من فکر نمی‌کنم که بتوان این روند را متوقف کرد، زیرا تحرکات زیادی دیده می‌شود؛ با این حال، تا آنجا که کار مشترک در فضای مجازی برای جلوگیری از برخی اقدامات غیرقابل قبول از سوی مجرمان سایبری لازم است امیدواریم بتوانیم این روند را با شرکای آمریکایی خود برقرار کنیم. فضای مجازی یک منطقه بسیار حساس است.

از امروز، بسیاری از تلاشهای انسانی متکی به فن آوری‌های دیجیتال از جمله عملکرد دولت است و البته تداخل در آن فرآیندها می‌تواند خسارات زیادی به بار آورد و تلفات زیادی را به بار آورد. و همه این را می‌فهمند. و من بار سوم تکرار می‌کنم – برای سومین بار؛ بیایید با هم بنشینیم و در مورد کار مشترک در مورد چگونگی دستیابی به امنیت در این زمینه توافق کنیم.

وی درباره مساله حقوق بشر و الکسی ناوالنی، منتقد زندانی روس و در پاسخ به این سوال که “چرا از مخالفانش می‌ترسد”، گفت: چه کسی می‌گوید من از مخالفان می‌ترسم یا مخالفان تهدید می‌شوند؟ خیلی خنده دار است! قانون نمایندگان خارجی اختراع ما نبوده، این قانون در دهه ۱۹۳۰ در ایالات متحده تصویب شد که بسیار خشن‌تر از قانون ما است و از جمله مواردی است که هدف آن جلوگیری از مداخله در امور سیاسی داخلی آمریکاست.

در آمریکا آنچه را که الان انجام می‌دهید “Whataboutism” می‌نامیم؛ اینکه سوالی را با سوالی دیگر پاسخ می‌دهید. این راهی برای پاسخ ندادن به سوال است. ما این قانون را به تازگی تصویب کردیم تا از جامعه خود در برابر مداخلات خارجی محافظت کنیم. در بعضی از ایالت‌ها ناظر خارجی به مرکز رأی گیری می‌آید.

پوتین گفت: در آمریکا یک دادستان به متهم می‌گوید، “چند قدم دیگر جلو بیایی به زندان خواهی رفت.” آیا این طبیعی است؟ آیا این دموکراسی در دنیای مدرن است؟ ولی در آمریکا این اتفاق می‌افتد، اما ما چنین چیزی نداریم. بسیاری از نهادهای موسوم به “جامعه مدنی” – دلیل اینکه من می‌گویم “به اصطلاح جامعه مدنی” این است که بودجه بسیاری از این نهادها از خارج تأمین می‌شود – برنامه‌های اقدام خاص دارند. اعضای اصلی آنها در خارج از کشور آموزش می‌بینند.

وقتی مقامات ما این را دیدند برای جلوگیری از این نوع دخالت در امور داخلی، تصمیمات مربوطه را اتخاذ و قوانین مربوطه را تصویب کردند. ما یک اصطلاح داریم: “اگر زشت هستی از آینه عصبانی نشو”. ربطی به شما ندارد. اگر کسی ما را برای چیزی مقصر می‌داند ، جواب من این است: “چرا به خودت نگاه نمی کنی؟” شما خود را در آینه خواهید دید ، نه ما. هیچ چیز غیر عادی در آن وجود ندارد