پاشنه آشيل دولت سيزدهم

عصر خبر؛ محمد نوروزي- چند روز بيشتر به 28خرداد نمانده است وكانديداهاي رياست جمهوري وعده هاي رنگارنگ فراواني مي دهند.ایجاد میلیوني شغل،كاهش نرخ بیکاری و افزایش یارانه افراد کم درآمد،كاهش نرخ تورم و ساخت مسكن از جمله وعده هايي است كه اين روزها زياد شنيده مي شود.
مي توان مدعي بود كه كاهش نرخ بيكاري وكاهش نرخ تورم بيشترين تاثير را در زندگي مردم داشته و از خواسته هاي اصلي افراد باشد. به عبارتي ايجاد شغل مهمتر از هر وعده ي مي باشد.چرا كه فردي كه شغلي ندارد نمي تواند مسكني داشته باشد. فرد بيكار قادر به ازدواج نيست براي اين كه حتي در تامين نيازهاي اوليه زندگي خود مشكل دارد  چه برسد به اين كه بخواهد همسري اختيار كند،آن هم با هزينه هايي كه اين روزها كمر شكن شده است.كاهش نرخ تورم نيز مهم است چرا كه بايد در آمد فرد با هزينه ها تناسب داشته باشد درغير اين صورت درآمدي كه جوابگوي هزينه ها نباشد دردي از مردم را دوا نخواهد كرد. 

بيكاري آنقدر مهم است كه از آن به عنوان يكي از ابر چالش هاي كشور ياد مي شود. بيكاري يكي از عمده‌ترين آثار كاهش رونق اقتصادي در كشور است كه علاوه برجنبه هاي اقتصادي اجتماعي از نظر سياسي نيز قابل تامل است. نرخ بيكاري در كشور پيش از كرونا هم بالا بود و تك رقمي نشد و با ورود اين بيماري مسري به كشور وضعيت بيكاري بغرتج تر از كذشته نيز شده است.
كارشناسان اقتصادي معتقدند هر یک درصد رشد اقتصادی باعث ایجاد صد هزار شغل خواهد شد.گفته مي شود رشد اقتصادي بالا دركشور عمدتا ناشي از افزايش فروش نفت و سرريز آن به بخش‌هاي اقتصادي بوده است. كه پس از تحريم ها عليه كشور رشد اقتصادي كاهش و به تبع آن نرخ بيكاري نيز افزايش داشته است.
يكي از نكات مهم دركاهش نرخ بيكاري ماندگار ايجاد اشتغال پايدار است چرا كه با توزيع پول نمي توان معضل بيكاري را حل كرد. نگاهي به گذشته نشان مي دهد كه اين كار غلط در دوره هايي انجام گرفته و نتيجه اي براي كشور نداشته است و تدوين برنامه اي مدون و قابل اجرا بايد در دستور كار دولت سيزدهم قرار گيرد چرا كه بيكاري به خصوص بيكاري جوانان خانواده هاي ايراني را رنج مي دهد .
با وجودي كه دولت در اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به پیشنهاد مشترك وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، اتاق تعاون ایران و سازمان برنامه بودجه کشور و به استناد قانون برنامه ششم توسعه «سند ملی کار شایسته و سیاست‌های اشتغال مبتنی بر سند ملی کار شایسته» را به تصویب رسانده است كه طبق آن کاهش نرخ بیکاری حداقل به میزان هشت درصد سالانه در طول سال های اجرای قانون برنامه پيش بيني شده اما متاسفانه در عمل اين خواسته نتواسته به مرجله عمل و قابل لمس براي مردم برسد.
به نظر مي رسد دولت سيزدهم بايد توجه ويژه تري به كاهش نرخ بيكاري داشته باشد جرا كه تجربه نشان داده ايجاد شغل پايدار كار راحتي نيست و عزم و اراده و برنامه اي درست و جامع را مي طلبد.شايد بتوان گفت كه جمعيت ميليوني بيكاران مي تواند پاشنه آشيل دولت سيزدهم باشد.