مدیریت تعارض زوجین چگونه است؟

عصر خبر: تعریف تعارضات زوجین: هنگامی که دو فرد به عنوان « همسر» زندگی مشترک را آغاز می کنند، ممکن است به علل مختلفی دچار تعارضاتی شوند.
این تعارض ها در اثر نارضایتی ها، ناامیدی ها یا کشمکش ها و عدم توافق ها ایجاد می شوند.

وقتی زن و شوهر تعارض دارند ، یعنی هیجاناتشان تحریک شده ،  و فیزیولوژی بدنیشان برانگیخته است و افکار خاصی نسبت به هم دارند ، یک عملی هم از آنها سر میزند که به آن دعوا میگویند .
تعارضات زوجینتعارضات زندگی زناشویی در سه سطح به وجود می آیند1 – عوامل شخصی که شاملِ رابطه ی جنسی، عشق و علاقه، افکار و احساسات است.
2 – عوامل اجتماعی که شامل باورها و رسوم و پیچیدگی ها و غیرشخصی سازی جامعه در حال توسعه می شود که از معضلات آن می باشد
3 – عوامل رابطه ای که به بررسی تعاملات زن و شوهر در درون یک بافت اجتماعی – فرهنگی وسیع تر، می پردازد.
انواع تعارضات زوجین اگر معایب و مشکلات گریبانگیر هر دو طرف زندگی مشترک باشد، هر دو یکسان آسیب می بینند و هر دو یکسان در جهت رفع آن آگاهانه تلاش می کنند.
ولی در صورتی که این معایب و مشکلات یک طرفه باشد و هیچ گونه تلاشی در جهت بهسازی و رفع آن مشاهده نشود، کنار آمدن با آن سخت می شود .
فرار از تنش شاید ظاهراً و برای مدت کوتاهی، نوعی مقابله ی مؤثر باشد ولی ادامه ی آن برای مدت نامحدود قابل تحمل نیست.
می توان تعارضات زوجین را در ۴ دستۀ کلی تعریف کرد مشکلات دائمی: اینها، مشکلاتی هستند که علی رغم وجود آنها، زوجها از زندگی  خود بسیار راضی اند، زیرا برای کنار آمدن با مشکلات راهی پیدا کرده اند. آنان آموخته اند که این مشکل را در جای خود نگه دارند. این زوجها به طور شهودی درک می کنند که این مشکلات جزء گریز ناپذیر روابط اند.
درست مانند کسالتهای جسمی مزمن که با بالا رفتن سن گریز ناپذیر می شوند. ممکن است از این مشکلات خوششان نیاید، امّا با اجتناب از موقعیتهایی که آنها را بدتر می کند و یا به کار گرفتن راهکارها و اموری که در مواجهه با آنها یاری می­رساند، با آنها مقابله می کنند .
مشکلات حل شدنی:این مشکلات ممکن است در مقایسه با مشکلات غیرقابل حل، نسبتا” ساده به نظر برسد، اما می تواند به رنج بسیار میان زن و شوهر منجر شود. قابل حل بودن یک مشکل به معنای حل آن نیست. وقتی یک مشکل حل شدنی به تنش بسیار می انجامد، به دلیل این است که زوجها روشهای کارآمد برای غلبه بر آن را نیاموخته اند .
تعارض میان احساسات:از آنجا که وجود تفاوت میان انسانها امر اجتناب ناپذیری است، در هر رابطۀ مهمی ممکن است احساسات خصمانۀ نیرومند و تعارض هایی به وجود آید که معمولا”، با به کارگیری شیوۀ حل مسأله قابل حل است .
تعارض میان ارزشها:برای این نوع تعارض به ندرت « راه حلی » وجود دارد زیرا برای کسی که خود را به زحمت می اندازد، هیچ چیز عینی و ملموسی وجود ندارد. با وجود این باز هم استفاده از روش حل تعارض، می تواند به افرادی که باورهای متضادی دارند کمک کند تا یکدیگر را بهتر بفهمند و تحمل بیشتری برای درک شرایط یکدیگر کسب کنند. ضمن این که این روش غالبا” بر اعمال و نگرشهای آنان نیز تاثیر می گذارد .
آیا زوجینی که روابط عاطفی مناسبی دارند هم باهم تعارض دارند؟زوجینی که رابطه خوب عاطفی دارند ، میتوانند حتی به اندازه زوجینی که رابطه نامناسبی دارند باهم تعارض داشته باشند .
اما با اختلاف نظر و تعارض ها به صورت منصفانه برخورد میکنند.
 نکته کلیدی در تعارض زوجیننکته کلیدی این است که زوجین پس از بحث ها چگونه به سمت هم حرکت کنند.
و آنچه در دعوا تعیین کننده است ، تعداد بحث ها نیست ، بلکه شیوه ای است که باهم بحث و تبادل نظر میکنند.
در زندگی مشترک، انتقاد به جا در زمان مناسب، همیشه سازنده است.
اما جبهه گیری و سکوت طولانی، هر دو ضربه زننده اند و دوام چندانی نخواهند داشت.
جبهه گیری زندگی را به صحنه ی نبردی پرتلاطم تبدیل می کند.
سکوت، پیش آگهی جنگی سرد و طولانی است.
هریک از طرفین باید لزوم گفتگوی مشترک را به خوبی درک کنند و برای حل تعارضات به گونه ای اصولی تلاش کنند .
هدف از تعاملات زوجینزندگی و به خصوص زندگی مشترک مجموعه ای از آسیب ها، گذشت ها و لذت ها را تشکیل می دهد.
زندگی مشترک باید همراه با تفاهم و گذشت باشد؛ چون اساساً در شروع هر زندگی مشترک با فردی کاملاً غریب، که شخصیتی ویژه و شاید متفاوت از ما دارد و برخاسته از خانواده ای کاملاً متفاوت است، حتماً خواسته هایی وجود دارد که به طور کامل برآورده نمی شوند.
هدف از تعاملات زوجین نه تنها پیروزی بر دیگری و تخریب سرمایه های زندگی مشترک نیست ، بلکه حل مشکلات بین فردی و بهبود روابط و ذهنیت مشترک است.
بحث منصفانه مستلزم ابراز افکار و احساسات و مدیریت مراودات مخرب است.
بحث منصفانه چگونه باید باشد؟برای اینکه بحث منصفانه و سازنده باشد :
1- باید به نحوی مدیریت کرد که بحث ها محدود و در مدت زمان کوتاهی نیز انجام شود .
2 – هیجانات و ناراحتی و دلخوری با قاطعیت و در کمال احترام بیان شود ، به شکلی که به شان و شخصیت  طرف مقابل لطمه ای وارد نشود.
یعنی دقیقا به موضوع موجود مثل وقت نشناسی پرداخته شود نه فرافکنی افکار و پرداختن به مسائل حل نشده پیشین.
3 –  در دعوا تمام نکات ایمنی درنظر گرفته شود یعنی زد و خوردی نیست و شی پرتاب نمیشود و تهدید صورت نمیگیرد.
4- به یکدیگر اجازه بدهند که  هرگونه دوست دارند بیندیشند و احساس کنند.
5-به حرف های یکدیگر گوش دهند و منظور همدیگر را درک کنند.
6- اختلافات را دقیق و روشن کرده در مورد آن ها توافق کنند.
هیچ تضمینی وجود ندارد که زندگی مشترک آسیبی به کسی نزند. با این وجود هیچ گاه، نه برای انتقام گرفتن از کسی، و نه برای این که به او بفهمانیم رفتارش چقدر برای ما آسیب زا بوده، با کسی مقابله به مثل نمی کنیم؛ چون این پدیده، هم وقت گیر است و هم میزان عذاب روحی را دوچندان می کند و ضمناً در پایان تضمینی هم وجود ندارد که این آگاهی به طرف مقابل انتقال یابد و او در سطحی باشد که این نکته را درک کند؛ چون در صورت درک این موضوع، اصلاً از ابتدا چنین حرکات آسیب زایی انجام نمی داد ولی اگر آسیب زدن آگاهانه و الزاماً به جهت آزار طرف مقابل باشد، به مفهوم آن است که از این عمل نفع خاصی می برد که بعید به نظر می رسد، در مقابل آن لازم باشد تصمیم دیگری گرفت.در صورت مقابله به مثل کردن اکثراً حالات عصبی ناشی از این کشمکش ها و شدت نیروی نیازها و خواسته ها، مانع از آن می شود که تفکر و رفتار طرفین، ‌شکل طبیعی و منطقی داشته باشد، و این به نوبه ی خود عاملی است که زن و شوهر را از دست یافتن به توافق اساسی باز می دارد.
 اگر در مسیر زندگی زناشویی به ناهمواری های تعارضات برخوردید حتما برای حل منصفانه آن از  زوج درمانگر متخصص کمک بگیرید .
هرگز اجازه ندهید کدورت ها کهنه شوند و تعارضات حل نشده باقی بمانند .