بیست و هشت روز از آغاز دور هشتم مذاکرات می‌گذرد و تردد هیات‌ها به دو هتل کوبورگ و ماریوت ادامه دارد. هتل کوبورگ میزبان جلسات هیات‌های برجامی است و در ماریوت هم مذاکرات گروه ۱+۴ با آمریکا جریان دارد.

این دو هتل به دلیل قرار گرفتن مقابل پارک شهر وین موسوم به اشتود پارک و نزدیکی به کلیسای قدیمی اشتفان در یکی از پررفت و آمدترین خیابان‌های شهر قرار گرفته‌اند؛ هرچند این روزها به دلیل تدابیر ویژه امنیتی در اطراف دو هتل، جمعیت زیادی به خود نمی‌بیند، اما نیروهای پلیس و خبرنگارانی که با کارت‌های مخصوص در اطراف دو هتل برای تهیه خبر و عکس در گردش هستند، نظر معدود رهگذران به خود جلب کرده‌اند. عابران پیاده در اولین مواجه با خبرنگاران از توافق احتمالی می‌پرسند و با جوابی نظیر ” ما امیدواریم” مواجه می‌شوند.

پارک شهر وین که این روزها محل تردد اعضای هیات‌ها بین هتل برگزاری جلسات و محل اقامت آن‌ها است به دلیل برفی که دو روز پیش بارید، همچنان سفید پوش است و کف خیابان‌ها و پیاده‌روها یخ بسته و لغزنده هستند.

بازار خبرها در چادر خبرنگاران هم که مقابل هتل کوبورگ و در مجاورت هتل ماریوت قرار دارد این روزها کساد است و تعداد کمی از نمایندگان رسانه‌ها در این مکان حضور دارند. علی رغم  حضور خبرنگاران اتریشی در محل مذاکرات، رسانه‌های این کشور خبر خاصی درباره روند گفت‌وگوها منتشر نکرده‌اند. با این حال از پیام‌های توئیتری خبرنگاران فعال در شبکه‌های اجتماعی می‌توان دریافت که آن‌ها تحولات را از راه دور زیر نظر دارند تا در صورت حصول توافق احتمالی در محل حاضر شوند.

در سکوت خبری وین، بازار شایعات در چادر خبرنگاران اما هر از گاهی گرم می شود؛ از شایعات دیدار مستقیم هیات ایرانی و آمریکایی تا حضور دیپلمات‌های عالی‌رتبه‌ای در وین که به تعبیر یکی از خبرنگاران می‌تواند نقش تعیین کننده در روند مذاکرات ایفا کند. اما قریب به اتفاق نمایندگان رسانه‌ها بر این باورند که به رغم سکوت حاکم، تحولات مهمی شاید در راه است.

بعد از توافق اصولی کشورها درباره مبانی متن پیش‌نویس، کارشناسان این روزها سرگرم تبدیل ایده ها به کلمات و جلمات هستند. کاری که به گفته یک منبع آگاه اروپایی، زمان بر و طاقت فرسا؛ اما برای رسیدن به توافق نهایی ضروری است.

طرف ها اذعان دارند که موارد اختلافی تا حدی کم شده اما مسائل کلیدی درباره تضمین و نحوه راستی آزمایی رفع تحریم‌ها که از اصلی‌ترین مطالبات ایران در مذاکرات بشمار می‌رود. همچنان باقی‌مانده و این مساله به تصمیمات سیاسی واشنگتن در این زمینه بستگی دارد.

در واقع مذاکرات به گردنه سخت تصمیمات سیاسی طرف‌های غربی رسیده است و آن‌ها برای فرار به جلو، به تعیین ضرب‌الاجل‌های ساختگی و هراس از پیشرفت‌ در برنامه صلح آمیز اتمی ایران متوسل شده‌اند.

پنجشنبه گذشته نمایندگان سه کشور اروپایی و آمریکا در برلین تشکیل جلسه داده و با تکرار اظهارات نخ‌نما، بحث محدود بودن زمان مذاکرات را مطرح کردند. آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا مدعی شد که گفت‌وگوها به مراحل حساس و تعیین کننده رسیده و می‌توان مذاکرات را به یک نتیجه موفق رساند. او با حال عنوان کرد که آمریکا قادر به ارائه ضمانت‌های مورد نظر ایران درباره تداوم اجرای برجام نیست و اختیارات رئیس جمهوری این کشور محدود به دولت کنونی است.

این اظهارات بدین معناست که آمریکا برای قطعنامه های فصل هفتمی شورای امنیت و منشور سازمان ملل متحد که سرآمد همه معاهدات بین المللی بشمار می‌رود، اهمیتی قائل نیست و به همین خاطر جمهوری اسلامی به وعده‌های مطرح شده در مذاکرات اعتماد ندارد.

به این ترتیب می‌توان اینگونه ادعا کرد که توافق نهایی در گرو یک جو اراده از سوی طرف آمریکایی است تا با تصمیم‌گیری درباره مسائل باقیمانده و رفع تحریم ها، مسیر دست یابی به توافق قابل اتکا و پایدار را هموار کند