کارنامه ۲۰۰ روزگی دولت رئیسی / افزایش اعتراض ها ، تشدید چالش ها

با گذشت ۲۰۰ روز از آغاز به کار دولت رئیسی بهتر می‌توان درباره عملکرد او نظر داد. در برخی حوزه‌ها همچون واکسیناسیون کرونا و ارتباط با توده‌های مردم عملکرد رئیسی به مراتب بهتر از دولت روحانی بوده است اما در موارد دیگر رئیسی نقاط قوتی در آغاز به کار دولت داشت که اکنون به نقطه ضعف او تبدیل شده است. رویداد۲۴ در این گزارش مهمترین نکات درباره دولت رئیسی را بررسی کرده است.

حسن روحانی در تبلیغات ریاست جمهوری سال ۹۲، وعده داده بود که مشکلات زیادی را حل کند. بعد از صد روز، رسانه‌های موافق و مخالف به نقد عملکرد دولت روحانی پرداختند. این سنت باقی ماند تا دولت ابراهیم رئیسی هم رسید و باز هم بررسی کارنامه صد روزه دولت رئیسی، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. همان زمان یکی از نویسندگان سایبری تیم رئیسی، به کنایه گفته بود «پرورش بادمجان هم بیشتر از صد روز زمان می‌خواهد، کمی به دولت رئیسی باید وقت داد.» با آغاز اسفند، عمر دولت رئیسی از ۲۰۰ روز هم گذشت، حالا سوال این است که کارنامه دویست روزه دولت رئیسی چه نمره‌ای می‌گیرد؟

مقابله با کرونا و تبدیل نقطه قوت به نقطه ضعف!

با حضور ابراهیم رئیسی در دولت سه اتفاق مهم افتاد. از یک طرف با پایان یافتن واکسیناسیون مرحله اول و دوم در بسیاری از کشورهای دنیا، امکان واردات واکسن بیشتر از گذشته فراهم شد. دوم اینکه با خروج مخبر از ستاد اجرایی فرمان امام و حضور او در دولت، اصرار روی تولید واکسن برکت کاهش یافت و اجازه صادرات بیشتر واکسن صادر شد. سومین اتفاق هم نگاه مثبت چین به دولت جدید بود.

نکته مهم در واکسیناسیون گسترده صد روز اول دولت ابراهیم رئیسی، کاهش چشمگیر مبتلایان به کرونا بود که آمار مبتلایان و فوتی‌ها را به کمتر از ۵۰ نفر در روز رساند و بیشتر شهرهای کشور را آبی نشان داد. 

با  این حال اگر قرار به بررسی کارنامه صد روزه دوم دولت رئیسی باشد، می‌توان مدیریت کرونا را نقطه ضعف بزرگ این دولت در نظر گرفت. در آستانه عید نوروز که خرید عید و مسافرت و عید دیدنی، باعث اجتماع مردم خواهد شد، دولت تقریبا هیچ پروتکلی برای کنترل ویروس کرونا ندارد تا جایی که تعداد فوتی‌ها بار دیگر به بیش از ۲۰۰ نفر در روز رسیده و ایران را در رده ششم بیشترین فوتی‌های کرونا در جهان قرار داده است؛ آن هم در شرایطی که ۵ کشور نخست این جدول، جمعیتی بیشتر از جمعیت ایران دارند. به این ترتیب، بزرگترین اتفاق و دستاورد مثبت صد روزه دولت رئیسی، تبدیل به نقطه ضعف دولت او شده است.

حواله پوشش اعتراضات به خارج از کشور!

احتمالا دویست روز اول دولت ابراهیم رئیسی، بیشتر از دویست روز اول هر دولت دیگری، شاهد اعتراضات مسالمت‌آمیز اقشار مختلف بوده است. بیشتراز همه معلمان در شهرهای مختلف دست به اعتراض زدند. همچنین بسیاری گروه‌های دیگر، از کارمندان قوه قضائیه تا پرستاران و کارمندان ثبت احوال و بازنشستگان نیز از افرادی بودند که به خاطر وضعیت معیشتی، افزایش دستمزدها دست به اعتراض می‌زدند. نکته مهم در این اعتراضات این است که رسانه‌های اصولگرا که دست بالا را در رسانه‌های داخلی در اختیار دارند، به هیچ عنوان حاضر به پوشش اعتراضات و مطالبات معترضان نیستند و این مسئله پوشش اعتراضات را به خارج از کشور منتقل کرده است.

تبدیل شعار هر سال ۴ میلیون مسکن به شعار هر ۴ سال ۱ میلیون مسکن!

ابراهیم رئیسی قرار بود در یک سال یک میلیون واحد به مردم تحویل دهد. به نظر می‌رسد این وعده قابل اندازه‌گیری کم کم به روزهایی می‌رسد که عدم تحقق آن برای مردم محرز شده است. دولت رئیسی همچنان به ثبت نام مسکن ملی می‌پردازد. شاید به این امید که تکمیل ساخت این مسکن‌ها در چهار سال دوم، به کمک پیروزی مجدد دولت رئیسی بیاید.

البته دولت رئیسی در این زمینه کمی عقب‌نشینی کرد و اعلام کرد در هر چهار سال، یک میلیون مسکن به مردم تحویل خواهد شد. تا این لحظه که هیچ خبری از شروع هیچ پروژه‌ای نبوده است و اگر شرایط به همین منوال پیش برود، بعید است هر چهار سال یک میلیون مسکن هم به نتیجه برسد.

فیلترنت و صیانت

ابراهیم رئیسی در زمان انتخابات از سرعت پایین اینترنت گلایه کرده بود و حتی گیمرها را مثال زده بود. اما حالا میلیون‌ها استفاده کننده از اینترنت، از سرعت اینترنت گلایه می‌کنند. این گلایه حتی به کاربران اصولگرای اینترنت رسیده است و بیش از همه، کاربران تجاری اینترنت به خصوص فروشندگان فروشگاه‌های آنلاین را نگران کرده است. رتبه ایران در سرعت اینترنت در همین چند ماه، چند رتبه تنزل کرده است و وزیر ارتباطات جدید، بر خلاف آذری جهرمی، تمایل چندانی به بحث با رسانه‌ها ندارد.

اختلافات علنی‌تر می‌شود

دولت رئیسی، مورد حمایت همه نحله‌های جریان اصولگرا بود. ائتلافی که در تاریخ فعالیت جریان اصولگرا بی‌سابقه بود. حتی سال ۸۸ هم برخی اصولگرایان در ستاد محسن رضایی یا میرحسین موسوی فعالیت می‌کردند. اختلاف و سهم‌خواهی میان این گروه‌ها قابل پیش‌بینی بود، اما نه در این حد. به عنوان مثال در دوم اسفند ۱۴۰۰ سایت رجانیوز علیه قالیباف، سایت فردا نیوز علیه رسایی، کانال سرائر علیه وزیر کار و … اقدام به تولید محتوا کرده‌اند.

سفرهای استانی رئیس جمهور

آخرین نکته مثبت دولت ابراهیم رئیسی، که در گزارش صد روز اول به آن اشاره شده بود، سفرهای استانی ابراهیم رئیسی بود. یکی از بزرگترین اشکالات دولت حسن روحانی همین بود که ارتباط با توده‌های مردم را حرکتی پوپولیستی می‌دانست؛ در صورتی که این رفتارها در بخش‌های زیادی از جامعه، ایجاد رضایت می‌کند.

دولت ابراهیم رئیسی، در این زمینه چند گام از حسن روحانی جلوتر است. اخیرا دیدار رئیس جمهور با یکی از کارمندان نهاد ریاست جمهوری و پرسش درباره نهار خوردن او، موجب شوخی‌های زیادی در فضای مجازی شده است. اتفاقات پیش‌بینی نشده در دیدارهای سرزده، همان مسئله‌ای بود که موجب پرهیز حسن روحانی از دیدارهای مردمی شده بود. اما همچنان این وجه تمایز دولت رئیسی، می‌تواند مهمترین دستاورد دویست روز اول دولت او لقب بگیرد؛ هرچند ممکن است سفرهای استانی رئیسی و سخنان ناخواسته رئیس جمهور به سوژه طنز کاربران شبکه‌های اجتماعی تبدیل شود، اما دولت همچنان تلاش زیادی برای حفظ ارتباط با توده‌های مردم دارد و از این منظر کارنامه قابل قبول‌تری از دولت روحانی دارد.

بی‌اعتمادی در سیاست خارجی

اصولگرایان در هشت سال دولت حسن روحانی، با تمام قدرت تلاش کردند توانمندی‌های سیاست خارجی دولت او را زیر سوال ببرند و به عنوان مثال در تمام عکس‌ها و اخبار منتشر شده از دیدارهای دیپلماتیک دولت به دنبال موضوعی برای حمله به روحانی بودند. این عادت خیلی زود تبدیل به ضربه به دولت رئیسی شد و حالا دامن خود اصولگرایان را گرفته که در هر شرایطی منتقد تیم مذاکره‌کننده بودند! اکنون که انتقادها به سیاست خارجی دولت مطرح می‌شود، اصولگرایان شاید با خود فکر می‌کنند که ای کاش در این مورد جناحی برخورد نمی‌کردند.

دیدار ابراهیم رئیسی با پوتین، تا مدت‌ها سوژه رسانه‌ها شد و حتی بعد از دیدار پوتین با مکرون در همان اتفاق هم این انتقادات فروکش نکرد و قسمت زیادی از تیم رسانه‌ای دولت همچنان تلاش دارد این دیدار را عادی و برخوردهای صورت گرفته را منطقی جلوه دهد. با این حال حجم انتقادات نشان داد قسمت زیادی از جامعه هنوز به سیاست خارجی دولت رئیسی بی‌اعتماد هستند. این مسئله نشان می‌دهد که رئیسی در دستیابی به سرمایه اجتماعی تا چه اندازه ناتوان بوده است