حقوق حاجی‌گلدی برزین که در تنگدستی و انزوا درگذشت، ماهی ۴۰۰ هزارتومان بود!
ایلنا نوشت: فرزند حاجی‌گلدی برزین، کمانچه‌نواز برجسته ترکمن که روز گذشته، چهارشنبه هفتم اردیبهشت در تنگدستی و انزوا درگذشت، می‌گوید حقوقی که پدرش به صورت ماهیانه دریافت می‌کرده فقط ۴۰۰ هزار تومان بوده و اداره ارشاد شهر کلاله در ایام بیماری‌اش هیچ کمکی به او نکرده است.
حاجی‌گلدی برزین (گرکزی) کمانچه‌نواز برجسته ترکمن پس از تحمل چند سال درد و بیماری، روز گذشته چهارشنبه هفتم اردیبهشت در تنگدستی و رنج و انزوا از دنیا رفت.
فرزند این هنرمند پیش‌تر از حال بد پدرش گفته و از مسئولان درخواست کمک کرده بود.
او پس از درگذشت حاجی‌گلدی برزین گفت: «بیماری پارکینسون از همان ابتدا پدرم را زمینگیر کرد و چند سال پس از این اتفاق هم کمرش دچار شکستگی شد و حالش روزبه‌روز رو به وخامت گذشت تا اینکه حدود پنج ماه پیش حادثه دیگری برایش رخ داد و حالش را بدتر کرد.»
او توضیح داد: «پدرم حدود پنج ماه پیش از ایوان خانه سقوط کرد و لگنش دچار شکستگی شد و ما او را به بیمارستان بردیم و دکتر معالجش او را عمل کرد و در محل شکستگی پلاتین کار گذاشت و پس از عمل، حدود سه هفته در بیمارستان بستری شد و همین مسئله باعث شد دچار زخم بستر شود.»
فرزند زنده‌یاد حاجی‌گلدی برزین در ادامه گفت: «زخم بستر پدر در مدت زمان کوتاهی وسعت پیدا کرد. ما هم تجربه‌ای در این زمینه نداشتیم و پس از آنکه او را به خانه انتقال دادیم اوضاع بدتری پیدا کرد که این ماجرا باعث شد عفونت در بدنش گسترش پیدا کرده و مشکلات بیشتری را برای او ایجاد کند.»
او ادامه داد: «متاسفانه پدرم به دلیل بیماری چند ساله، دچار ضعف جسمانی بود و بدنش بسیار ضعیف شده بود. ما او را مجددا نزد دکترهای متعددی در شهر خودمان و شهرهای دیگر بردیم که برای او دارو و سرم تجویز می‌کردند و زخمش را شستشو می‌دادند اما متاسفانه تاثیری بر زخم‌هایش نداشت.»
او گفت: «در ادامه ما خودمان از او پرستاری می‌کردیم و حالش از دو شب پیش وخیم‌تر شد و ما را نگران کرد.»
فرزند این نوازنده کمانچه درباره حمایت‌هایی که طی دوران حیات و بیماری پدرش از او شده بود، گفت: «با اینکه چندین بار به اداره ارشاد رفتیم و تقاضای کمک کردیم هیچ حمایتی از ما نشد. هیچکس به دیدنش نیامد. استاد عاشور گلدی، عموی من و برادر بزرگتر پدرم، همان روزی که پدرم از ایوان منزل زمین خورد به اداره ارشاد کلاله رفته بود و ماجرا را برای مسئولان تعریف کرده بود. آن‌ها هم گفته بودند ما به شما وام می‌دهیم، اما اقساط آن را از حقوق ماهیانه‌اش کم می‌کنیم.»
فرزند حاجی‌گلدی برزین در پاسخ به این سوال که حقوق ماهانه پدرش چقدر بوده هم گفت: «حقوق ماهیانه پدرم طی این سال‌ها فقط چهارصد هزارتومان بوده و ارشاد می‌خواسته این مبلغ را به جای اقساط وام بردارد و این درحالی است که پدرم هیچ منبع درآمد دیگری جز این حقوق نداشته است که این مبلغ حتی هزینه خرید داروهای زخم بستر او را تامین نکرد!»
او با اشاره به اینکه پدرش مدرک درجه سه هنری وزارت ارشاد را دارا بوده، ادامه داد: «از آن زمان که صحبت درباره وام مطرح شد بازهم هیچکس پیگیر حال پدرم و اوضاعش نشد تا آنجا که بیماری پدرم بالا گرفت.»
فرزند حاجی‌گلدی برزین گفت: «پدرم عضو صندوق اعتباری هنر هم بود اما ما به مسئولان این بخش خبر بیماری پدر را منتقل نکرده بودیم به این دلیل که مسئولان ارشاد گفته بودند خودشان پیگیر امور خواهند شد، که متاسفانه این اتفاق هم نیفتاد و آن‌ها برای پدرم کاری نکردند.»
او در پایان گفت پدرم تحت پوشش بیمه سلامت بود و تحت پوشش هیچ بیمه دیگری هم نبود و همین قضیه باعث شد برای درمانش هزینه زیادی را متحمل شویم.
حاجی‌گلدی برزین یکی از معدود نوازندگان کمانچه و به تعبیر ترکمانان کمانچه‌کش یا قیچاقچی برجسته ترکمن بود. او زاده و زیسته روستای گرکز در چند کیلومتری شهر کلاله بود و سال‌های طولانی با کمانچه‌اش، بخشی یا باغشی‌های ترکمن به خصوص برادرش عاشور گلدی برزین را همراهی کرده بود
