در مصاحبه اخیر فائقه آتشین که نسخه‌ای کات‌خورده بود و توسط شبکه من‌وتو تهیه شد، تمام هوش و تدبیرشان را به کار بستند اما نتیجه عینی و واقعی کار به‌هیچ‌وجه آن چیزی درنیامد که توقع می‌رفت.

فائقه آتشین آمد تا از روزهای انقلاب و آن‌چه بر سرش آمد بگوید اما این بخش چیز جدیدی نداشت و هیچ شعله دیگری را برنمی‌افروخت. او در بخش‌های دیگری از مصاحبه علیه مسعود کیمیایی، فیلمسازی که جزء همراهان جریان انقلاب بود و از این جهت جنبه نمادین داشت، حرف‌هایی زد که به زندگی شخصی‌اش برمی‌گشت و تخریب شخصیت به‌حساب می‌آمد.

درمجموع اما اکثر کسانی که حرف‌های گوگوش را شنیدند، او را زنی اغواگر یافتند که برای رفع کردن مشکلاتش یا برای ترقی در مدارج اجتماعی، از رابطه‌های غیرصادقانه با مردهای مختلف سود می‌جسته است. به‌علاوه او با طرز صحبت کردنش در این گفت‌وگو خود را فردی فاقد هوش و فراست قابل‌توجه نشان داد. اینها به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند گردانندگان شبکه من‌وتو را به اهدافی که از ساخت این مستند گفت‌وگومحور داشتند، برساند.

آن‌چه از این مصاحبه در ذهن‌ها ته‌نشین شد، تصویر نازیبایی از نماد فضای فرهنگی و هنری قبل از انقلاب یعنی فائقه آتشین بود. به‌نظر می‌آید فعالان این جریان و ترتیب‌دهندگان مصاحبه فائقه آتشین با هما سرشار، اگر هیچ فعالیتی نکنند و ساکت بمانند، بیشتر توانسته‌اند در ضربه زدن به دشمنان‌شان موفق باشند یا لااقل به نیت ضربه زدن، به‌نفع آنها کار نکرده‌اند