بدون مقدمه و صریح باید گفت در این اجرا تماشاچیان نزدیک به دو ساعت زیر شلاق رکیک ترین و فجیع ترین دیالوگ ها شکنجه می شوند هیچ چیز از ملزومات اجرا وجود ندارد حتی صحنه ای نیست چه برسد به دکور و حتی بازیگر.کاتارسیس و تزکیه نفس پیشکششان مخاطب این اجرا دو ساعت مورد تعرض و تجاوز قرار می گیرد.

چرا؟ به چه هدفی؟

هیچکس مثل این دانشجوی اخراجی تئاتر نمی تواند در قلب پایتخت تئاتر را به مسلخ ببرد و فاتحه آن را بخواند.

از حال سایر مخاطبان خبر ندارم ولی من روحم زخم خورده و احساس تحقیر و تجاوز قلبم را بدرد آورده وقتی هنر تئاتر دستاویزی برای لگدمال کردن شرافت و کرامت انسان می شود دیگر به چه چیزی می توان امید بست تعجب و تحیرم از حضور بازیگران توانمند خانم [نگار جواهریان و لیلی رشیدی]در همراهی با این بیمار روانی (جابر رمضان) است.

بازیگر مگر نباید دارای قدرت تفسیر و تحلیل باشد چرا در این ماجرا به ابزاری برای به تصویر کشیدن افکار کثیف این کارگردان شده اند.

کاش در تبلیغات این کار مشخص کنند کسانی که نیاز به شکنجه و آزار روانی دارند به دیدن این اجرا بروند.

اسامی بازیگران زن فریب دهنده است. تماشاچی برای دیدن اجرایی هنرمندانه وارد سالن می شود و مایوس وآزار دیده و مستاصل خارج می شود.

نکته آخر اینکه بیمار روانی آزار دیده و آزاردهنده جنسی و روانی باید به روانپزشک مراجعه کند نه اینکه سالن و امکانات دولتی در اختیارش قرار دهند تا تمام ویروس های روحی روانی اش را به دیگران انتقال دهد.