خبرگزاری روسی «اسپوتنیک» امروز (چهارشنبه) اعلام کرد که گولر این درخواست را طی مقاله ای در روزنامه «جمهوریت» مطرح کرده است.

در این مقاله آمده است: ترکیه باید روابط خود را با ناتو (پیمان پیمان آتلانتیک شمالی) قطع کند و دریای سیاه را به روی (کشتی های) آمریکا ببندد.

گولر ادامه داده است که ترکیه در ۷۰ سال عضویت خود در ناتو حتی یک منفعت ندیده است.

نویسنده مقاله بیان کرده که تنها استدلال به نفع مشارکت در ناتو، حق وتو در پیمان آتلانتیک شمالی است.

وی از آنکارا درخواست نموده تا دریای سیاه، قفقاز و دروازه های غربی آسیای مرکزی را به روی آمریکا ببندد و بخشی از مشارکت بزرگ «اوراسیا» شود.

گولر تاکید کرده که ترکیه باید روابط خود را با ناتو قطع کند. به گفته این تحلیلگر، خروج ترکیه از ناتو به معنای انتقال ترکیه به مشارکت راهبردی با روسیه و ایران و همچنین ادغام در «دنیای جدید» از طریق سازمان همکاری شانگهای و بریکس خواهد بود.

وی در ادامه مقاله خود در روزنامه جمهوریت نوشت: خروج این کشور از ناتو نه تنها توانایی کنترل سیاست ترکیه را از آمریکا سلب می کند، بلکه در برنامه های واشنگتن نیز دخالت خواهد کرد.

گولر افزود: در این صورت، مقامات آمریکایی ایده تبدیل دریای سیاه به “دریاچه ناتو” را کنار خواهند گذاشت.

پیشتر، «ست کراپسی» ستون نویس و روزنامه نگار آمریکایی گفته بود که واشنگتن باید آنکارا را متقاعد کند که دریای سیاه را به روی کشتی های ناتو باز کند تا این پیمان تقویت شود.

به گفته این روزنامه نگار، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا باید (با ترکیه) مصالحه کند و منافع همتای ترک خود، رجب طیب اردوغان را به رسمیت بشناسد.

برای انجام این کار، کراپسی «به آمریکا پیشنهاد فروش فناوری نظامی مورد نیاز ترکیه را داده که این امر پیمان آتلانتیک شمالی را تقویت و ترکیه را متقاعد می کند که وتوی خود را در مورد الحاق فنلاند لغو کند».

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، ائتلاف نظامی میان کشورهای آمریکای شمالی (آمریکا و کانادا) و اروپایی است و همان گونه که از نامش پیداست قدرت‌های دو سوی اقیانوس اطلس را به‌هم پیوند می‌دهد.

این سازمان در سال ۱۹۴۹ پس از جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ سرد، میان ۱۲ کشور تشکیل شد و هدف اولیه آن مقابله با نفوذ و سلطه شوروی سابق در اروپا بود.

ناتو در طول جنگ سرد گسترش یافت و کشورهای دیگری از جمله ترکیه را به‌ عنوان عضو پذیرفت، اما این گسترش پس از فروپاشی شوروی نیز ادامه یافت و مرزهای ناتو به سمت شرق اروپا گسترده شد، به‌ طوری که بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ ده کشور سابقا کمونیستی از جمله لهستان، مجارستان، آلبانی و لیتوانی به عضویت ناتو درآمدند.

ناتو اکنون ۳۰ عضو دارد که آخرین آنها مقدونیه شمالی است که در سال ۲۰۲۰ به آن پیوست.