باقی ماندن رد جوراب نشانه کدام بیماری است؟

 اگر احساس کردید که جوراب‌های شما روی پایتان سفت شده و جای آن باقی می‌ماند، احتمالا به یک مشکل قلبی مبتلا هستید.
 
 

بیماری قلبی یکی از بزرگترین علل مرگ و میر در جهان است. اغلب، هیچ علامت یا نشانه واضحی ازاین بیماری وجود ندارد.

توجه به علائم اصلی که ممکن است نشان دهنده بیماری قلبی باشد، مهم است، از جمله ادم محیطی، که به راحتی قابل تشخیص است، وضعیتی که در آن مبتلایان از احتباس آب در پاها و خود رنج می‌برند.

هنگامی که این قسمت‌ها متورم می‌شوند، بیمار ممکن است متوجه شود که جوراب‌های او روی پاهایش سفت می‌شود و آثار آن باقی می‌ماند.

دکتر سارا گارویس، مدیر سابق بالینی سایت Patientaccess.com، توضیح داد که این وضعیت نشانه شناخته شده‌ای از نارسایی قلبی است.

او گفت: این بدان معناست که قلب شما ضعیف است و نمی‌تواند خون را به همان اندازه که باید به دور بدن پمپاژ کند.در نتیجه، مایع می‌تواند جمع شود و یکی از اولین مکان‌هایی که این اتفاق می‌افتد، در مچ پا است.

وی تأکید کرد: نارسایی قلبی می‌تواند ناشی از سکته قلبی باشد (و برخی افراد بدون اینکه متوجه باشند ممکن است دچار حمله قلبی شوند) همچنین می‌تواند به این معنی باشد که قلب شما ضعیف است و احتمال حمله قلبی در آینده زیاد است. “

دکتر گارویس افزود که نارسایی قلبی همچنین می‌تواند منجر به تجمع مایع در ریه‌ها شود.

علائم اولیه شامل تنگی نفس هنگام ورزش و احساس تنگی نفس هنگام دراز کشیدن است.

پزشکان می‌گویند اگر در معرض خطر بیماری قلبی هستید، مراقبت عمومی از پا ضروری است. همچنین باید به سطح کلسترول که همان ماده چربی است که توسط پروتئین‌ها در خون حمل می‌شود، توجه کنید.

سطوح بالای کلسترول می‌تواند در دیواره سرخرگ‌ها رسوب کند و جریان خون به قلب را کاهش دهد.

متخصصان تاکید می‌کنند که معمولاً هیچ نشانه‌ای از کلسترول بالا وجود ندارد، به همین دلیل است که بررسی آن مهم است.

با انسداد نسبی رگ‌های خونی، ناشی از تجمع کلسترول، اندام‌ها از اکسیژن مورد نیاز محروم می‌شوند. این می‌تواند باعث علائم تورم به نام اَدم محیطی شود.

کارشناسان بهداشت در بنیاد قلب انگلیس (BHF) توضیح داده اند که وقتی جریان خون در بیماری شریانی محیطی تحت فشار قرار می‌گیرد، اغلب در پاها متمرکز می‌شود.

آن‌ها افزودند: زمانی که جریان خون بدتر می‌شود، بدن نمی‌تواند خون، مواد مغذی و اکسیژن کافی را به پوست و بافت‌های نرم برساند، این امر معمولاً در پاها اتفاق می‌افتد، زیرا آن‌ها از قلب دورتر هستند.

سه علامتی که بیمار ممکن است در پاهای خود تجربه کند عبارتند از: درد مداوم، زخم‌ها یا ضایعاتی که برای مدت طولانی بهبود نمی‌یابند و قانقاریا.