این خاطرات را می خوانید:

سه‌شنبه اول فروردین 1385–تهدیدهای ناشی از اختلافات جناحی و باندی درداخل و حذف نیروهای کارآمد از دولت زمینه را برای طمع و فشار خارجی فراهم کرده و مساله غنی‌سازی هسته‌ای و مسائل حقوق بشر و تروریسم و فلسطین و لبنان و عراق هم بهانه‌های زیادی در اختیار امریکا و اعوانش گذاشته و اظهارات نسنجیده آقای احمدی‌نژاد سرمایه تبلیغاتی وسیعی در اختیار دشمنان قرار گرفته که ایران را خطر جدی برای امنیت جهان معرفی کنند و تیم تازه‌کار دولت قدرت مانور در خارج ندارد و تعدادی از سفارتخانه‌های مهم ما بی‌سفیر است و دیپلمات‌های کارکشته خانه‌نشین شده‌اند.
دوشنبه 9 مرداد 1385 – متاسفانه شورای امنیت سازمان ملل امروز قطعنامه‌ای علیه ایران تصویب کرد با 14 رای مثبت و یک رای مخالف از قطر و یک ماه به ایران مهلت داد که همه فعالیت‌های هسته‌ای را تعلیق کند و به تایید آژانس برساند و پروتکل الحاقی را تصویب کند و تهدید کرد در صورت عدم تمکین از ماده 41 فصل هفتم استفاده خواهد شد. امریکا و انگلیس از قطعنامه استقبال کردند و ایران آن را رد کرد.

چهارشنبه اول آذر 1385 – 7 صبح به سوی اصفهان پرواز کردیم، در فرودگاه اصفهان پس از مصاحبه‌ای کوتاه و افتتاح همایش بین‌المللی قرآن، به مرکز یوسی‌اف اصفهان رفتیم. از ساختمان‌ها و تاسیسات حفاظتی و واحدهای تولیدی UF6 و کارگاه‌های قطعه‌سازی و تولید مواد و انبارهای ذی‌ربط بازدید کردیم. هنوز پلمب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را دارد.
جمعه 3 آذر 1385 – ساعت 8 صبح بازدید از مرکز هسته‌ای نطنز را آغاز کردیم. دکتر روحانی هم رسیدند. از جریان قطعه‌سازی برای سانتریفیوژها و مونتاژ و سپس از دو زنجیره در حال کار تاسیسات جنبی را بازدید کردیم. دکتر روحانی که معمولا خبرهای موفقیت‌ها را با تردید می‌نگرد هم پذیرفت که تا اینجا موفق بوده‌اند. اولین مجموعه سه هزار سانتریفیوژی و سالن انرژی را آماده می‌کنند، از مدیران و پرسنل که اکثرا جوان هستند، قدردانی کردم. انصافا کار بزرگی در دست دارند، از زمان دولت سازندگی شروع شده و با تاخیر نزدیک به تکمیل است. خطر جدی جلوگیری استکبار و انهدام آنها هم وجود دارد.
در مراجعت آقایان دکتر روحانی و مهندس آقازاده در ماشین من نشستند و درباره مسائل هسته‌ای مذاکره کردیم. آقازاده گفت حفظ ایران و دستاوردها باید هدف اولی باشد. آقای روحانی و من تندروی‌های آقای احمدی‌نژاد و اظهارات نسجیده را مانع دیدیم. آقازاده هم از تندروی احمدی‌نژاد ابراز نگرانی کرد و گفت فضای دولت جای بحث و ابراز نظر نیست و اکثرا وزرا برای حفظ سمت خود تسلیمند. از تغییر اعضای کمیته مشورتی هسته‌ای و کم شدن اختیارات آقای لاریجانی هم ابراز ناراحتی کرد. نتیجه این شد که با این تندروی‌ها مشکل است از حقوق خودمان حراست کنیم.

دوشنبه 27 آذر 1385 – در جلسه شورای عالی امنیت کشور در دفتر رهبری برای بررسی راهکار مقابله با مسائل منطقه‌ای و هسته‌ای شرکت کردم. آقایان لاریجانی و متکی گزارش دادند و بیشتر به مشکلات هسته‌ای و منطقه‌ای و آثار منفی هلوکاست که دنیا را علیه ما بسیج کرده، پرداختند. آقایان فیروزآبادی و رحیم صفوی و میرحسین موسوی و هاشمی‌ شاهرودی هم صحبت کردند. من گفتم بحث در این مسائل منطقه‌ای جدای از مساله هسته‌ای کامل نیست، چون اگر در پرونده هسته‌ای تحریم و فشار شروع شود دیگر این راهکارها جواب نمی‌دهد و قابل عمل نیست. احمدی‌نژاد که معمولا در این‌گونه بحث‌ها شعاری حرف می‌زند، امروز اصلا حرف نزد.

شنبه 2 دی 1385 – شورای امنیت سازمان ملل ساعتی پیش قطعنامه تحریم علیه ایران را به اتفاق آرا تصویب کرد. حتی نماینده قطر که در قطعنامه گذشته رای مخالف داده بود، رای موافق داد. چند شبکه مهم تلویزیون مستقیما به‌طور زنده جریان بحث شورا پخش می‌کردند و به محض اینکه آقای ظریف نماینده ایران به دفاع پرداخت پخش مستقیم را قطع کردند.
در لحظات قبل از شروع جلسه [شورای امنیت سازمان ملل] آقای لاریجانی برای چاره‌جویی به دفترم آمد، عصبی بود. از احمدی‌نژاد به خاطر ملتهب کردن سیاست خارجی با اظهارات نسنجیده و به هم ریختن اقتصاد کشور انتقاد کرد و گفت امروز به او گفته که با تعلیق دو آبشار مشغول کار غنی‌سازی موافقت کند که قطعنامه تصویب نشود، نپذیرفته و با اصرار حاضر شده که برود با رهبری صحبت کند. از من خواست که دخالت کنم و نگذارم مصالح کشور پایمال شود.

چهارشنبه 6 دی 1385 – درمقابل تحریم شورای امنیت،مجلس امروز طرح دوفوریتی را تصویب کرد و از دولت خواست که در مورد همکاری با ان.پی.تی تجدیدنظر کند. قبلا مجلسیان گفته بودند که به محض تصویب قطعنامه علیه ایران مجلس تصویب می‌کند که ایران از ان.پی.تی خارج شود و با این مصوبه بی‌خاصیت و خنثی نشان داد که نمی‌خواهد به تهدید خود عمل کند و آن را نشان معتدل بودن مجلس گرفت.

پنجشنبه 7 دی 1385 – قطعنامه 1737 شورای امنیت علیه ایران را بررسی کردم. مطالب خطرناکی دارد ولی سیاست تبلیغی ایران این است که آن را بی‌اهمیت معرفی کند که مردم نگران نشوند. در مقابل مصوبه دیروز مجلس و نیز اظهار وزیر خارجه کار نصب سه هزار سانتریفیوژ را آغاز کرده‌ایم. امریکا به ایران اخطار داده که با اقدامات سخت مواجه خواهد شد. سه‌شنبه 29 اسفند 1385 – در سیاست خارجی وضع بدتری داریم. تقریبا تنها مانده‌ایم فقط چند کشور سوریه و ونزوئلا دوست مانده‌اند. دو قطعنامه از شورای امنیت علیه‌مان صادر و تحریم‌هایی اعمال شده و سومی هم درشرف صدور است. احتمال حمله نظامی امریکا به ایران جدی است و اظهارات احمدی‌نژاد و ضعف دیپلماسی وزارت خارجه کار را سخت کرده‌اند